Λαχάουερ

Έλαβα το παρακάτω e-mail με το σχόλιο και τις 2 φωτογραφίες απο απόφαση του δημοτικου συμβουλίου της Αράχωβας, απο τον αναγνώστη με το ψευδώνυμο ernesto-tse. 

Αν και πιστεύω ότι δεν βοηθά στην σύμπνοια ανάμεσα σε συνδημότες, μιας και είμαστε ένας νέος δημος, που πρέπει να δουλέψουν όλοι μαζι ενωμένοι αφήνωντας πισω όλες τις παλιές αντιπαλότητες, το αναρτώ γιατί ακόμα πιο πολύ, δεν πιστεύω στην λογοκρισία κανενός.

Φίλοι του Διστόμου ,

Μήπως θέλετε να τιμήσετε τους Γερμανούς Ναζιστές του Ολοκαυτώματος της Σφαγής?

Ο πλέον αρμόδιος είναι ο νυν Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου όπως βλέπετε στην

απόφαση του ΔΣ Αράχωβας τον Απρίλιο του 2009.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ
Στα 1728 ο Μητροπολίτης Μελέτιος αναφέρει ότι η Αράχωβα ήταν η διασημότερη κώμη του Παρνασσού.(Γεωγραφία Παλαιά και Νέα).

Στα 1830 γεννήθηκε στην Αράχωβα, το μεγάλο πνευματικό τέκνο της, ο ιστορικός Γεώργιος Κρέμος. Διατηρεί προσωπική φιλία με το Χαρίλαο Τρικούπη ενώ συγγράφει το τρίτομο έργο του «Τα Φωκικά». Η επιστημονική του απήχηση και αναγνώριση είναι τεράστια.

Ο Λουκάς Παπαϊωάννου γεννήθηκε στα 1831 στην Αράχωβα, υπήρξε διαπρεπής επιστήμονας και καθηγητής Ιατρικής, με αξιολογότατες ιατρικές μελέτες και καθολική αναγνώριση. Διατέλεσε και Δήμαρχος Αράχωβας.

Στα 1840 ο περιηγητής Ιάκωβος – Ρίζος Ραγκαβής που πέρασε από την Αράχωβα, τη χαρακτηρίζει «…μέγα χωρίον…. Περίφημον δια το υγιεινόν του αέρος και την μακροβιότητα των κατοίκων της…».
Τον Ιούλιο του 1856, στην περιοχή Ζεμενό Αράχωβας, δόθηκε σκληρή μάχη ανάμεσα στους αρχιληστές με επικεφαλής το Χρήστο Νταβέλη και στην Εθνική Χωροφυλακή, με τον Αραχωβίτη υπολοχαγό Ιωάννη Μέγα. Επακολούθησε σφαγή στην οποία σκοτώθηκαν ο Νταβέλης και ο διώκτης του Μέγας.

Στα 1860, οι Γάλλος περιηγητής YEMENIZ πλέκει το εγκώμιο της Αράχωβας: «…Η Αράχωβα είναι το πιο ρομαντικό, το πιο γραφικό χωριό, χτισμένο σε ένα σημείο γεμάτο παλληκαριά…γύρω σου βλέπεις όλα τα βουνά…Πάνω από το κεφάλι σας είναι οι απότομες κορφές του Παρνασσού με τα ασυντρόφευτα χιόνια του… πιο πέρα οι βράχοι των Δελφών…»

Αντίστοιχα και άλλος Γάλλος περιηγητής CORNILLE στα 1887, υμνεί τις ομορφιές της Αράχωβας και αναφέρεται στις συνήθειες και τα έθιμα της.

Στις 20 Ιουλίου 1870, ο ισχυρός σεισμός στην Αράχωβα, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 24 κατοίκων, των τραυματισμό 300 ανθρώπων, ενώ τα περισσότερα σπίτια του χωριού που είχαν θεμελιωθεί σε αναβαθμούς του βουνού, κατέπεσαν.

Μεγάλη η προσφορά αγώνα από τους Αραχωβίτες κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων 1912 -13, και στη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, καθώς πολλοί έχυσαν το αίμα τους για την Ελευθερία.

Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, η Αράχωβα υπέστη καταστροφές και εκτελέστηκαν κάτοικοι της, με ευθύνη του Φασίστα Κατοχικού φρούραρχου της Αράχωβας Epimach Lachauer.

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, έλαβε χώρα η Μάχη της Σφάλας Αράχωβας, όπου οι Αραχωβίτες, σε συνεργασία με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ κατατρόπωσαν τους 700 Ιταλούς του φασιστικού Τάγματος, στο δυτικό τμήμα της Αράχωβας. Υπάρχει μνημείο στο 5ο Κm Αράχωβας- Δελφών.
Δυστυχώς η Αράχωβα ενεπλάκη και στον Εμφύλιο πόλεμο στα 1944 με τις τραγικές συνέπειες.
Στη δεκαετία 1960 η Αράχωβα είχε εξελιχθεί σε αξιόλογο εμπορικό και τουριστικό κέντρο, λόγω της κίνησης τουριστών προς τους Δελφούς.
Επίσης υπήρχε εργοστάσιο αεριούχων ποτών «ο Παρνασσός», ελαιοτριβεία, κινηματογράφοι, ενώ τα υφαντά και το ξακουστό Αραχωβίτικο κρασί είχαν κάνει γνωστή την Αράχωβα, σε όλη την Ελλάδα.
Διάσημοι επισκέπτες πέρασαν από την Αράχωβα, όπως το θρυλικό συγκρότημα των Beatles στα 1967 με πρωταγωνιστή το John Lenon, ενώ πολλοί Αραχωβίτες συμμετείχαν σε παραστάσεις αρχαίου Δράματος και σε γνωστές ελληνικές ταινίες.

Σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη της Αράχωβας, αποτέλεσε η δημιουργία των χιονοδρομικών κέντρων του Παρνασσού τη δεκαετία του 1980, η οποία γύρισε νέα σελίδα στην ιστορία της Αράχωβας και την καθιέρωσε ως πρωτεύουσα του χειμερινού τουρισμού.

Ερνέστο