Τραμπούκοι στο διαδίκτυο. Μια ακόμα άποψη.

ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ... απο την anentaxtidistomitissa 

Ετυμολογία τραμπούκος < (ισπανικά) trabuco (es) Η σημασία με την οποία χρησιμοποιείται η λέξη προέρχεται από μια μάρκα πούρων Αβάνας, τα trabucos, τα οποία ορισμένοι πολιτικοί συνήθιζαν να δίνουν ως αμοιβή στους πλέον ζωηρούς και «δραστήριους» οπαδούς τους ή προσφέρονταν στα πολιτικά σαλόνια σε εκείνους που πουλούσαν την ψήφο τους. Ουσιαστικό τραμπούκος: αρσενικό άτομο που ανήκει σε παρακρατική οργάνωση ή σε κομματική παράταξη και δημιουργεί επεισόδια ή προβαίνει σε βιαιοπραγίες, συνήθως επί πληρωμή (κατ' επέκταση) άτομο που προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του χρησιμοποιώντας βία

Πηγή: el.wiktionary.org

Οι τραμπούκοι στο διαδίκτυο είναι σαν τις κατσαρίδες. Όσο κατσαριδοκτόνο και να τους ρίξεις επιβιώνουν. Πριν αρχίσω να ασχολούμαι  με το διαδίκτυο, η λέξη τραμπούκος μου έφερνε στο μυαλό εικόνες ανθρώπων βάρβαρων, που με κρυμμένα πρόσωπα και στειλιάρια στα χέρια, όρμαγαν σε συγκεντρώσεις ανθρώπων και τα έκαναν γυαλιά καρφιά. Ή χουλιγκάνους έξω από τα γήπεδα. Εκεί σταματούσαν οι γνώσεις μου για τους τραμπούκους. Μέχρι που άρχισα δειλά δειλά,   να επισκέπτομαι  κάποια blogs και  σιγά- σιγά αποφάσισα να  αρχίσω (ως ελεύθερος άνθρωπος) να εκφράζω την γνώμη μου και μέσω αυτών. 

Τότε κατάλαβα πως εκτός από τους κανονικούς τραμπούκους της αληθινής ζωής, υπάρχουν και οι τραμπούκοι του διαδικτύου. 

Δεν φοράνε κουκούλα αλλά καλύπτονται πολύ καλά πίσω από το φερετζέ της ανωνυμίας που εξασφαλίζει το ίντερνετ. Δεν κρατάνε στειλιάρια στα χέρια, δέρνουν όμως με τις λέξεις φτύνοντας χολή και μπινελίκια απίστευτης προστυχιάς. Βάρδα δε, μην πέσουν πάνω σε γυναίκα. Θα μου πεις πως το ξέρουν αν έχουν να κάνουν με γυναίκα. Πρώτη ένδειξη είναι ένα γυναικείο ψευδώνυμο(nickname). 

Δεύτερη ένδειξη,

αν και για τους περισσότερους από δαύτους η πρώτη ένδειξη είναι αρκετή, ο τρόπος γραφής. Για κάποιον που  είναι χρόνια στο διαδίκτυο είναι εύκολο να διαβάσει ανάμεσα στις λέξεις και να πιάσει τις ελαφριές διαφορές ενός γυναικείου από έναν αντρικό λόγο, όσο καλά κι αν προσπαθεί κάποιος/α να αποκρύψει το πραγματικό του φύλο (αν φυσικά θέλει να το αποκρύψει). Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι διαδικτυακοί τραμπούκοι αρκούνται σ’ ένα γυναικείο ψευδώνυμο. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται στο διαδίκτυο με δύο, κυρίως, τρόπους οι οποίοι είναι ανάλογοι με τη συμπεριφορά που θα επιλέξουν οι ίδιες για τη διαδικτυακή περσόνα τους.

Αν ακκίζονται και χαριεντίζονται και γεμίζουν τα κείμενα και τα blogs τους με καρδούλες, πουλάκια, ροζ κουφέτα,  και λεξούλες του στιλ: «Άαααντεεεεεε!!!!!! Σοβαράαααααααα;;;;;» τις αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση και με μια υποψία καμακιού. Αν όμως η θηλυκή περσόνα έχει άποψη, αριστερίζει, χώνεται και προσπαθεί να εκφέρει λόγο σε θέματα που δεν άπτονται του νοικοκυριού, της μαγειρικής άντε και της τέχνης, μαύροι φίδι που την έφαγε. Οι αισχροί χαρακτηρισμοί, τα υπονοούμενα,   και οι ειρωνείες  για  την εξωτερική της εμφάνιση,( η οποία σίγουρα είναι χάλια!), δίνουν και παίρνουν. 

Σπάνια θα υπάρχει σοβαρός αντίλογος στο λόγο που προσπαθούν να αρθρώσουν, αλλά δυστυχώς  κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι γυναίκες που τολμούν να γράψουν ή που τολμούν να συνεχίσουν να γράφουν είναι ελάχιστες…. 

Αν και κανείς απ’ αυτούς του μάγκες που ξεχειλίζουν από τεστοστερόνη δεν θα τολμούσε να κάνει τέτοιους χαρακτηρισμούς πρόσωπο με πρόσωπο. …. Βέβαια διαδικτυακές επιθέσεις δεν δέχονται μόνο οι γυναίκες, διαδικτυακές επιθέσεις δέχονται στα  Blogs και  όλοι οι  άντρες που εκφέρουν διαφορετική άποψη από αυτή που έχει η  μάζα των «προβάτων» ,  αλλά ακόμη και αυτοί οι διαχειριστές των Blogs που τάσσονται υπέρ του αυτονόητου: ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ  ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. 

Το  συμπέρασμα  είναι πως όποιος τολμήσει να γράψει (είτε γυναίκα, είτε άντρας) τις απόψεις του και την γνώμη του γι αυτά που πραγματικά πιστεύει και βιώνει, δέχεται μια  –άνευ ορίων- διαδικτυακή επίθεση.  Το χειρότερο δε όλων είναι ότι αυτή η επίθεση μεγαλώνει τόσο που πολλές φορές μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του διαδικτύου και να επεκταθεί και στην πραγματική ζωή του καθενός μέσα από έναν παράλογο και παρανοϊκό «ντετεκτιβισμό». 

Τους εκνευρίζει όποιος έχει διαφορετική πολιτική άποψη, τους εκνευρίζει όποιος έχει υψηλά στάνταρ, τους εκνευρίζει  όποιος κατέχει και χειρίζεται την ελληνική γλώσσα πολύ καλύτερα απ’ αυτούς που το λεξιλόγιό τους περιορίζεται σε βρισιές και 100 λέξεις της καθημερινότητας, ίσα για να συνεννοούνται με τους ομοίους τους.  

Γεμίζουν τα blog  από υβριστικά και απειλητικά σχόλια. Ανώνυμα φυσικά (αν και τις περισσότερες φορές  το έναυσμα για να ξεκινήσουν όλα αυτά, το δίνει κάποιος που υπογράφει επώνυμα). Κανείς απ’ αυτούς τους blogοτραμπούκους δεν έχει το θάρρος να βγει από τις σκιές και να σταθεί κάτω από το φως.  Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι  θα έβγαινε τόσο μίσος μέσα από τις σελίδες των blogs…της ελεύθερης έκφρασης,   σε μια χώρα που η ελευθερία του λόγου είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμά της, τους  πήρε  η μπάλα της προστυχιάς….

Απο την DARIA PAVLOVNA:

ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο έχει ως βάση του το άρθρο της Darla Pavlova, αλλά έχει δεχθεί μία μικρή παραλλαγή από εμένα, για να ταιριάξει στην άθλια  πραγματικότητα που ζούμε εδώ στα τοπικά μας Blogs… 

Αφιερωμένο σε έναν φίλο που αγαπήσαμε αλλά του δημιούργησαν  υπέρταση…και  σε έναν λίγο νεότερο φίλο που αγαπάμε εξίσου κι ελπίζουμε να μην πάθει ποτέ κάτι ανάλογο…

anentaxtidistomitissa