Η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο διάσωσης της χώρας

Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα, επί σειρά δεκαετιών στην αρχή του προηγούμενου αιώνα, είχε διαμορφώσει ένα καθεστώς οικονομικής τάξης όπου η απόσταση μεταξύ του κατώτερου και του μέσου επιπέδου ήταν τεράστια. Προς το τέλος του προηγούμενου αιώνα, με ευθύνη πολιτικών, και φυσικά ανοχή λαού, η απόσταση αυτή αμβλύνθηκε απότομα. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν προειδοποιήσεις, και από πολιτικούς και από την κοινωνία, καμία κομματική γραμμή δεν υιοθέτησε μέτρα ενάντια στο προσωπικό της συμφέρον και υπέρ της κοινωνίας....

Σήμερα λοιπόν, έχουμε μέσα σε 50 χρόνια περίπου, κάνει τον κύκλο από την απόλυτη μιζέρια δια της επίπλαστης ευημερίας, πάλι προς την απόλυτη μιζέρια.

Ακούμε εκφράσεις “ μαζί τα φάγαμε τα λεφτά”, “ οι ιδιωτικοί υπάλληλοι πρέπει να μειώσουν τις αποδοχές τους για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα προϊόντων και υπηρεσιών”, “ οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να απολυθούν και να κλείσει το ελληνικό δημόσιο”, “ οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες πρέπει να εξαλειφθούν”, “ ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη…”. Μπορώ να ρωτήσω πως;

Σε μία χώρα που ποτέ δεν προώθησε την ιδιωτική πρωτοβουλία, που έθαψε την καινοτομία, που συνέδεσε κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα με την κομματική ιδιότητα, που εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο την εξουσία μερικών για να απομυζήσουν πάλι μερικοί πολλά δις, που δεν ανέπτυξε ούτε τους κλάδους που είχε την δυνατότητα (ναυτιλία, αγροτική παραγωγή), που δεν επένδυσε στην παιδεία και την έρευνα, που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τους πολίτες της ως υποζύγια…. Μία τέτοια χώρα, που η ιστορία διδάσκει, για όποιον την διαβάζει και την θυμάται, ότι έχει χρεοκοπήσει οκτώ φορές μέσα σε 180 χρόνια… Μία τέτοια χώρα, πως θα μπορέσει να αποφύγει την απόλυτη μιζέρια για τους πολίτες της;

Πριν από δύο ημέρες έμαθα ότι φίλοι εκπαιδευτικοί, ενημερώθηκαν ότι από τον ερχόμενο μήνα, θα λαμβάνουν τον βασικό μισθό δηλαδή 750 ευρώ; Γνωρίζω φίλους επαγγελματίες που κινούνται στην αγορά με επιταγές τετραμήνου, εξαμήνου και έτους….! Γνωρίζω φίλους που ξαφνικά έμειναν άνεργοι και δεν θα λαμβάνουν τον υπέρογκο υψηλό μισθό των 870 ευρώ περίπου. Γνωρίζω φίλους που πλέον σταμάτησαν τα παιδιά τους από τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, από τον αθλητισμό και περιόρισαν όλα τους τα έξοδα. Και γνωρίζω και φίλους που επαναπαυμένοι στην ευμάρεια ενός ικανοποιητικού μισθού, είναι τώρα πνιγμένοι από στεγαστικά δάνεια και καταναλωτικά δάνεια που έλαβαν σχεδιάζοντας ένα επίπλαστο μέλλον που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν “ στο χέρι τους”..

Λοιπόν, αφού μαζί τα φάγαμε τα λεφτά, γιατί οι τράπεζες αντιμετωπίζουν μείωση της τάσης αποταμίευσης; Πως θα αυξηθεί η τάση όταν συνεχώς μειώνεται το εισόδημα των μισθωτών και χάνονται θέσεις εργασίας και αυξάνονται οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης, κυρίως αυτών της διατροφής;

Ως κοινωνία αποτύχαμε διότι φερθήκαμε αλαζονικά και συμφεροντολογικά. Παλαιότερα διατύπωσα την γνώμη μου, ως νέος της εποχής του 80, που έβλεπα παράλογα πολλά από όσα συνέβαιναν: η γενιές του 60 και του 70 εξαργύρωσαν πλήρως τα κεκτημένα τους τρώγοντας τις σάρκες των επόμενων γενεών, και τώρα κάθονται στην πλάτη τους. Αυτό έχει συμβεί. Και κυρίως υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί, που παρά το γεγονός ότι τα φάγαμε μαζί τα λεφτά, αυτοί συνεχίζουν να διατηρούν μισθούς, καταθέσεις και περιουσιακά εισοδήματα, ενώ οι κοινωνία έχει στεγνώσει.

Ακόμα και εάν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι πληρώνονται με 150 ευρώ, ακόμα και εάν απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι το χρέος θα παραμείνει διότι δεν είναι χρέος της κοινωνίας. Έχει μετακυλισθεί στην κοινωνία, διότι όσοι το δημιούργησαν δεν έχουν το θάρρος και την ευθύνη να το αναλάβουν. Αυτό επιτυγχάνει η κερδοσκοπία. Ο μεγαλύτερος κερδοσκόπος τρώει τον μικρότερο.

Ο έλληνες πολιτικοί, έπρεπε από την αρχή να κηρύξουν πτώχευση και να ξεκινήσει η χώρα από το μηδέν. Με όποιο κόστος σε ενέργεια, υλικά κ.λ.π. Χάσαμε κάτι που είναι δικό μας; Τα περισσότερα είδη που χρησιμοποιούμε είναι εισαγωγής;

Οι Τράπεζες ενισχύθηκαν με 50 δις εγγυήσεων και ποιό το αποτέλεσμα; Δεν κατέρρευσαν; Επιτέλους, οι έλληνες πολιτικοί έχουν αποτύχει και εμφανίστηκαν τόσο ανίκανοι που ανέδειξαν την αποτυχία τους. Κατάφεραν να γίνουν δέσμιοι μέσα στην ίδια τους την χώρα, για άλλη μία φορά.

Ο έλληνα πολίτης αποδοκίμασε το πολιτικό σύστημα με αποχή της τάξης του 55 – 70% στις προηγούμενες εκλογές, και όμως αυτοί πάλι αναζητούν λύσεις για να αποδείξουν ότι είναι… ικανοί. Όταν ο καθρέφτης λείπει από το δωμάτιο, μας διαφεύγει η πραγματικότητα…

Η ευθύνη των πολιτικών ήταν και είναι να σχεδιάζουν το μέλλον της χώρας. Γι αυτό και το “ επάγγελμα” πολιτικός, δεν έχει προϋποθέσεις σε σπουδές, “ εργασιακή εμπειρία” και “ ενασχολήσεις”. Όποιος και όποια “ επιθυμεί” δηλώνει “ πολιτικός”. Είναι πιο εύκολο να γίνεις πολιτικός από το να γίνει οδοκαθαριστής. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και από εκεί ξεκινάει. Πολιτικός, δεν μπορεί να είναι αυτός που μιλάει χωρίς να σκέφτεται υπεύθυνα, απλά για να μιλάει. Γιατί τώρα τι θα πουν ανεύθυνα προς τους έλληνες; Τώρα μετράνε κάθε λέξη τους γιατί οι δανειστές είναι ασφυκτικοί. Μετεκλογική περίοδος. Και εφ’ όσον επιθυμούν να πάρουν ακόμα πιο δύσκολες αποφάσεις (ψευδόμενοι για μία ακόμα φορά μετά τις δηλώσεις του ΓΑΠ και του ΠΑΠ) θα οδηγήσουν πιθανών τους πολίτες σε εκλογές για μία “ ψευδεπίγραφη λαϊκή ετυμηγορία”. Ρωτάω, με αποχή 60%, το αποτέλεσμα επί των ψηφισάντων αποτελεί δημοκρατική λαϊκή εντολή ή θα θυμηθούμε την αναλογικότητα σε κοινό κυβερνητικό σχήμα, τη στιγμή που θα πρέπει να διανεμηθεί το πολιτικό κόστος…

Γνωρίζοντας, αρκετά καλά και τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα και το επιχειρηματικό ρίσκο, μπορώ να πω ότι μέχρι σήμερα, η μοναδική δήλωση του ΓΑΠ που με κατατρόμαξε και συνάμα με ευδιαθέτησε ήταν η τελευταία “ η Ελλάδα θα επιστρέψει τα δανεικά στους δανειστές της μέχρι την τελευταία δεκάρα”… Η δραχμή καταργήθηκε….

Βρισκόμενοι σε ένα τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο, με την Γερμανία πάλι να έχει την πρωτοβουλία, είμαι σίγουρος για τον κύκλο που θα ακολουθήσει. Πέρα όμως από κομματικές γραμμές και πολιτικοοικονομικές ιδεολογίες, το μόνο που με ανησυχεί είναι η ανέχεια και η πείνα που πάντα έβγαζε και θα βγάζει τον κόσμο στους δρόμους. Μέχρι σήμερα, είχαμε δει μόνο εκφάνσεις της έντασης που επικρατεί στην κοινωνία. Η απότομη εκδήλωση έχει καθηλωθεί με συνεχείς πολιτικούς ελιγμούς. Όμως το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, αργά ή γρήγορα. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει κανένα ισορροπημένο σχέδιο για την κρίση που να σέβεται τον πολίτη. Εάν υπήρχε, οι πολίτες έχουν την νοημοσύνη και την διαίσθηση να το αντιληφθούν.

Ελπίζω οι παπαγάλοι της ενημέρωσης, σε όλα τα μέσα, να μπορέσουν να υπερβούν τον εαυτό τους κάποια στιγμή, γιατί η σκληρή πραγματικότητα λέει ότι μία κρίση χρέους, όταν μετακυλισθεί στην κοινωνία, θα έχει επιπτώσεις. Και εδώ δεν είναι θέμα δίκαιου ή αδίκου. Γίνεται θέμα επιβίωσης.

http://filologos10.wordpress.com/