Μην τα βάζετε με τους βουλευτές. Αντιληφθείτε το άγχος τους.

Πάνω στον εκνευρισμό μας για όλα αυτά που συμβαίνουν, γινόμαστε εύκολα θύματα της προπαγάνδας του καθεστώτος και τα βάζουμε με λάθος στόχους. Και όσο επιλέγουμε λάθος στόχους, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Όχι ότι οι βουλευτές είναι άμοιροι των ευθυνών τους, αλλά ότι δεν πρέπει να είναι αυτοί ο κύριος στόχος για την πορεία που έχει πάρει η χώρα. Εξηγούμαστε αμέσως και παρακαλούμε να δώσετε προσοχή....

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ελάτε σας παρακαλούμε στη θέση του βουλευτή. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι εσείς ο αναγνώστης, είστε ένας βουλευτής ενός οποιουδήποτε από τα ελληνικά κόμματα. Παίρνετε μια καλή αποζημίωση, έχετε προοπτική να γίνετε υπουργός, έχετε δωρεάν υπαλλήλους που σας υπηρετούν, μπορείτε να κάνετε και να λέτε οτιδήποτε έχοντας ασυλία, έχετε δωρεάν αυτοκίνητα, οδηγό και ασφάλεια, έχετε ένα σωρό προνομίες, διορίζετε στη Βουλή και όχι μόνο συγγενικά σας πρόσωπα, διορίζετε στο δημόσιο την εκλογική σας πελατεία, έχετε επαφές με οικονομικούς παράγοντες και χρηματοδότες, προβολή από τα ΜΜΕ, κάνετε ένα σωρό επικερδή κονέ και προετοιμάζετε και το έδαφος για τα παιδιά σας και σας ρωτάμε:

Θα  θέλατε να τα χάσετε όλα αυτά και πολλά άλλα πλεονεκτήματα που δίνει η βουλευτική ιδιότητα;

Σας ρωτάμε να το σκεφτείτε και να απαντήσετε μόνο στον εαυτό σας, όχι δημόσια, με το χέρι στην καρδιά. Εμείς πιστεύουμε ότι κανείς «λογικός» άνθρωπος δεν θα ήθελε να χάσει αυτές τις απολάυσεις. Ο κάθε βουλευτής λοιπόν τα σκέφτεται όλα αυτά και δεν θέλει να τα χάσει.

Ο βουλευτής ζει με τέσσερα άγχη και αν του διώξεις αυτά τα άγχη, τότε αλλάζεις τη μορφή της Δημοκρατίας και την πορεία της χώρας. Τόσο απλά.

1) Το πρώτο άγχος του είναι μήπως γίνουν ξαφνικά εκλογές και χάσει τη βουλευτική του έδρα. Αν μάλιστα οι εκλογές γίνουν εξ αιτίας του ίδιου γιατί δεν ψήφισε κατά συνείδηση ένα νομοσχέδιο, τότε ακόμα χειρότερα. Εξαφανίζεται. Ούτε που το σκέφτεται.

2) Το δεύτερο άγχος του είναι αν θα τον χρίσει ο αρχηγός ξανά υποψήφιο. Αν πέσει στη δυσμένεια του αρχηγού μπορεί και να μην είναι στις επόμενες λίστες. Επομένως ότι πει ο αρχηγός είναι νόμος.

3) Το τρίτο άγχος του είναι αν θα επανεκλεγεί. Για να το καταφέρει αυτό, θα πρέπει να έχει κάνει διορισμούς και διάφορα άλλα ρουσφέτια, θα πρέπει να είναι προβεβλημένος από τα ΜΜΕ και θα πρέπει να έχει χρηματοδότες που θα χρηματοδοτήσουν τον προεκλογικό του αγώνα και

4) Το τέταρτο άγχος του είναι αν θα υπουργοποιηθεί, κάτι που θα τον ανεβάσει πολιτικά και θα ενισχύσει τη συνεχή παρουσία του στον κοινοβουλευτικό βίο.

Ποιες είναι οι λύσεις για τα άγχη αυτά;;

1) Θα πρέπει να υπάρχει σταθερός χρόνος εκλογών, ώστε να φύγει αυτό το άγχος και κυρίως να μην κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση κάθε στιγμή αν, έστω και ένας βουλευτής καταψηφίσει ένα νομοσχέδιο.

2) Να μην εξαρτάται η διαγραφή του και το αν θα είναι ξανά υποψήφιος βουλευτής από τη βούληση του αρχηγού, αλλά το νέο χρίσμα θα πρέπει να δίνεται έπειτα από προκριματικές εκλογές από την κομματική κοινωνική βάση της περιφέρειάς του. Έτσι ο κάθε βουλευτής, υπακούοντας στη συνείδησή του, θα μπορεί να πάει κόντρα ακόμα και στον αρχηγό του, πράγμα που θεωρείται αυτονόητο για σύγχρονα κράτη.

3) Το άγχος της επανεκλογής, αφού θα ισχύουν τα δύο πρώτα, θα εξαρτάται αποκλειστικά από τη σωστή δουλειά του ως βουλευτή κατά τη διάρκεια της θητείας του. Επομένως η επανεκλογή του θα εξαρτάται από την προσφορά του στην πατρίδα και στην περιφέρεια που τον εξέλεξε.

4) Το άγχος της υπουργοποίησης λύεται με το διαχωρισμό εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας. Έτσι ο κάθε βουλευτής θα γνωρίζει ότι για τη θητεία που έχει εκλεγεί δεν μπορεί να γίνει υπουργός και επομένως δεν οφείλει να είναι πειθήνιο όργανο του κάθε αρχηγού.

Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν είναι ο βουλευτής αυτός που φταίει, αλλά οι θεσμοί μέσα στους οποίους δουλεύει. Αντί να είναι αντιπρόσωπος των ψηφοφόρων του, το σύστημα τον μετατρέπει σε υπάλληλο του αρχηγού και των συμφερόντων που κρύβονται πίσω του, διαφορετικά αποβάλλεται από το σύστημα.

Άρα ο στόχος μας πρέπει να είναι η αλλαγή αυτού του συστήματος που παράγει πειθήνιους βουλευτές και όχι οι ίδιοι οι πειθήνιοι βουλευτές και μπράβο σε όσους έχουν τη δύναμη να πουν όχι και να διαγραφούν.

Είναι Τιτάνες και δεν το έχουμε πάρει είδηση. 

προεδρική δημοκρατία