ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΔΑΝΕΙΟ!!!

     Φθάσαμε στην ύστατη ώρα. Το άμεσο μέλλον της Ελλάδος και για αρκετά χρόνια εξαρτάται από την απόφαση που πρόκειται να λάβει το Ελληνικό Κοινοβούλιο, αν δηλαδή θα ψηφίσει ή όχι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα (κοινώς νέο μνημόνιο), που προβλέπεται να καλύπτει την τριετία 2012-2015. Είναι ξεκάθαρο, ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει εξουσιοδοτήσει τους σημερινούς βουλευτές να πάρουν με την ψήφο τους καταδικαστική απόφαση σε βάρος αυτών τους οποίους εκπροσωπούν και επίσης ξεκάθαρη είναι πλέον η οργή των πολιτών.

   Ο ελληνικός λαός δεν είχε αντιδράσει μέχρι σήμερα για διάφορους λόγους. Άλλοι δεν είχαν καταλάβει περί τίνος  πρόκειται, δεν είχαν εντοπίσει «τον φταίχτη». Άλλοι έχοντες αμαρτήσει (μαζί τα φάγαμε) δεν είχαν, υπό το βάρος της ενοχής, το σθένος να αντιδράσουν. Άλλοι είχαν τον φόβο που εμπνέει σε πολλούς η εξουσία. Κάποιοι άλλοι, οι περισσότεροι, ένοιωθαν μόνοι, χωρίς «συλλογική κάλυψη». Όμως τώρα ο άνεμος έχει φουσκώσει τα πανιά. Οι μέρα με τη μέρα διογκούμενες εκδηλώσεις των αγανακτισμένων δεν πρέπει να ξεγελάσουν. Δεν είναι συναθροίσεις «της πλάκας», δεν γιορτάζεται κάποια κατάκτηση ευρωπαϊκού κυπέλλου, οι διογκούμενες μάζες  δεν απολαμβάνουν την πανσέληνο ούτε γιορτάζουν τον ερχομό της άνοιξης. Οι μέχρι πρόσφατα απαλής μορφής εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (όσο απαλά είναι και τα γιαούρτια) δεν ήταν το κυματάκι που χαϊδεύει την αμμουδιά.
Ήταν το ξεκίνημα ενός τσουνάμι-τιμωρού κατά του «φταίχτη». Οι πέτρες άρχισαν ήδη να πέφτουν, άλλες στην Κέρκυρα και άλλες στου Ζωγράφου. Και στις δύο περιπτώσεις το κόκκινο πανί ήταν βουλευτές. Ας ελπίσουμε ότι η άνοδος της θερμοκρασίας δεν θα συμβάλλει αρνητικά στις εξελίξεις, διότι η ψυχολογία της μάζας μπορεί να οδηγήσει σε τραγωδίες, ιδιαίτερα όταν είναι δεδομένο ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίζουμε. 

   Ο ελληνικός λαός πίστεψε ότι οι θυσίες στις οποίες υποβλήθηκε θα είχαν αντίκρισμα. Πίστεψε ότι αυτοί που κλήθηκαν να κυβερνήσουν ήξεραν να κυβερνήσουν. Εξαπατήθηκε εκ νέου οικτρά. Διαπίστωσε ανικανότητα και συνεχιζόμενη φαυλότητα και η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στους κοινοβουλευτικούς τους εκπροσώπους τείνει να μηδενιστεί. Οι μούντζες δεν έχουν αποδέκτη το κτήριο, αλλά αυτούς που στεγάζει

    Το νέο μνημόνιο περιλαμβάνει και πάλι μόνο συνταγές αυτοακρωτηριασμών χωρίς να προσφέρει σωστικές λύσεις για τον ασθενή.  Μια δοκιμασμένη και αποτυχημένη συνταγή χωρίς ίχνος αναπτυξιακής προοπτικής δεν μπορεί να είναι η σωστή λύση. Όσοι βουλευτές δεν το αντιλαμβάνονται (προφανώς διότι κακώς βρίσκονται στο κοινοβούλιο), τουλάχιστον ας μη ψηφίσουν. Όσοι όμως είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται τί διακυβεύεται, οφείλουν, τουλάχιστον αυτή τη μια φορά, να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών των πολιτών που εκπροσωπούν. Καλούνται να ξεπεράσουν τις μίζερες φοβίες του εαυτούλη τους και να ζυγίσουν τα πράγματα όπως πρέπει. Η συγγνώμη τους δεν θα έχει μετά την καταστροφή καμία αξία. Aν και την ύστατη αυτή ώρα δεν τολμήσουν, θα τους καταδικάσει έναν-έναν η Ιστορία και, ίσως, κάποιο δικαστήριο.

   Το νέο μνημόνιο αποτελεί προϋπόθεση για να μας χορηγηθεί ένα νέο τεράστιο δάνειο. Η παγίδα είναι και πάλι έτοιμη. Το τυρί ελκυστικότατο αξίας άλλων περίπου 100 δισ. ευρώ.  Όμως, η Ελλάς δεν πρέπει να υποκύψει στον πειρασμό. Αν μπούμε πιο βαθιά στη φάκα θα είναι το τέλος. Θα είναι έγκλημα κατ’ εξακολούθηση να βυθίσουμε άλλη μια γενιά στα χρέη και συνεπώς στο βούρκο της υπανάπτυξης.

   Δεν πρέπει να δεχθούμε νέο δάνειο και μάλιστα με τέτοιες καταδικαστικές συνέπειες. Το νέο δάνειο θέλουν να μας το δώσουν για να σωθούν τρίτοι, όχι για να σώσουν την Ελλάδα. Είμαστε το υπέρβαρο, από το οποίο θέλουν να απαλλαγούν για να σώσουν κάποιο αεροπλάνο από την πτώση. Το αλεξίπτωτο που μας προσφέρουν γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να ανοίξει.

   Η Ελλάς δεν πρέπει να δεχθεί νέο δάνειο και μάλιστα με νέα παράνομη αποδοχή άρσης εθνικής ασυλίας. Μας αρκεί μια άμεση περίοδος χάριτος, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους και επαρκώς μειωμένα επιτόκια. Αν οι υποψήφιοι σωτήρες μας δεν το δέχονται, ας δεχθούν τότε τη στάση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδος. Ας έχουν αυτοί το δίλημμα. Εμείς πρέπει να επιλέξουμε το καλύτερο για μας και όχι να δεχθούμε δηλητηριώδεις επιλογές τρίτων σε συσκευασία δώρου. Ακόμη και μια πτώχευση θα ήταν τώρα προτιμότερη από έναν πρόσθετο δανεισμό τέτοιου βάρους, διότι μια γρήγορη πτώχευση με το μισό βάρος από αυτό που θέλουν να μας φορτώσουν συνολικά θα οδηγούσε πιο γρήγορα και με καλύτερες συνθήκες σε ανάκαμψη, παρά μια πτώχευση που θα μας πλακώνει για δεκαετίες.

   Στο δια ταύτα, απαιτείται ένα λεβέντικο ΟΧΙ από βουλευτές της πλειοψηφίας, από αυτούς που μπορούν να το πουν. Παραίτηση, ως εναλλακτική λύση, σημαίνει δειλία και φυγή. Απαιτείται εκ μέρους τους θετική, σωστική για την Ελλάδα, τοποθέτηση με ένα ηχηρό ΟΧΙ, όπως αντίστοιχα το είπε με λεβεντιά (παρά τις πιέσεις και τις απαράδεκτες ενέργειες μεταξύ άλλων και του τότε υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου) και ο Έλληνας ηγέτης Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος έδειξε το δρόμο. Μερικοί παρατρεχάμενοι του Γ. Παπανδρέου, που συμμετείχαν στις ασχήμιες υπέρ του σχεδίου Αννάν, έχουν μια ευκαιρία να ξεπλύνουν μέρος της προσωπικής τους ντροπής.

Γεώργιος Ε. Δουδούμης                       

Οικονομολόγος – Συγγραφέας

 http://kanena2010.blogspot.com