Το ξέρω βέβαια: τυχαία μονάχαΕπέζησα απ’ όλους τους φίλους.
Μα απόψε στ’ όνειρό μου
Άκουσα τους φίλους να λένε για μένα:
Οι δυνατοί επιζούν.
Και μίσησα τον εαυτό μου.
Ο τσοπάνος της Αράχωβας, όταν δεν έχει άρμεγμα και προλαβαίνει,σε αυτό το blog σχολιάζει την επικαιρότητα, (και όχι μόνο), και τα λέει όλα βλάχικα και έξω από τα δόντια.
Συνειδητοποίηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ξαναγύρισα
είδα πως τα μαλλιά μου δεν είχαν ασπρίσει
και χάρηκα.
Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε
Τώρα μας περιμένουν
οι δυσκολίες των πεδιάδων.
Μπέρτολτ Μπρέχτ
Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ,
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως εκείνο το δέιλι που σε άφησα
με κατάπιε το βαθυγάλαζο δάσος,
ψυχή μου,
που πάνω του, στα δυτικά,
κρέμονταν κιόλας
χλωμά τα άστρα.
Γέλασα αρκετά,
καρδιά μου,
γιατί συγκρούστηκα παίζοντας
με το σκυθρωπό πεπρωμένο
την ίδια ώρα
μέσα στο γαλανό δείλι του δάσους
αργοσβήναν κιόλας πίσω μου τα πρόσωπα.
Εκείνο το μοναδικό σούρουπο
όλα ήταν τόσο γλυκά
όσο δεν ήταν ποτέ ξανά να γίνουν
αλλά αυτό που μου απόμεινε είναι
μόνο πουλιά μεγάλα
που το δείλι
πετούν πεινασμένα στον
σκοτεινιασμένο ουρανό
Μ.ΜΠΡΕΧΤ
ναι ...αλλα;
ΑπάντησηΔιαγραφή