ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΓΕΥΣΤΟΙ

Η εποχή είναι άδικη. Ψάχνεις για άγκυρες. Για μια σταθερά που να θυμίζει τον παλιό κόσμο, ναι αυτόν που κράζαμε. Αν και δεν είμαι σίγουρος, κατά πόσο η γνώση ότι ο παλιός κόσμος μας οδήγησε εδώ, θα μας κάνει σοφότερους ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Οι ακραίες συνθήκες, γεννούν ακραίες συμπεριφορές. Η εγκληματικότητα αυξάνεται. Σου λένε φταίνε οι μετανάστες.

Αυξάνονται οι άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια, οι άνθρωποι που πεινάνε. Δεν στο λένε ευθέως, αλλά υπονοούν ότι πάντα υπήρχαν. Αυξάνονται οι άνεργοι, οι άστεγοι, όλοι αποκτούν ένα στερητικό α- ως χαρακτηριστικό. Βλέπω πολλά νεύρα στους γύρω. Τα πιο επιθετικά ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια, όταν η επιβίωση έρχεται στο προσκήνιο. Παρατηρείται ο παραλογισμός του τραμπούκου, η αγένεια, τα ξεσπάσματα και η κατάθλιψη.

Βλέπεις τα γραβατωμένα καθάρματα να

καθορίζουν ζητήματα της ζωής μας. Γιατί κανείς δεν αντιδρά; Γιατί δεν αντιδρά απέναντι στον μικρόκοσμό του πρωτίστως; Δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Δεν βλέπω πουθενά να αποδίδεται, σε καμία έκφανση της δημόσιας ζωής. Πως μπορεί λοιπόν κάποιος να μείνει ψύχραιμος μέσα σ’ αυτή την θύελλα; Δύσκολα θα βγει αυτός ο χειμώνας. Όσο για το τι μπορεί να συμβεί τους επόμενους μήνες, πραγματικά με τρομάζει. Αυτοί που πεινάνε, που εξαθλιώθηκαν, που προδόθηκαν, που περιθωριοποιήθηκαν, είναι δυνατόν να υπομένουν ες αεί τις συνέπειες του καπιταλισμού της καταστροφής;

Νιώθεις τυχερός αν έχεις ένα σπιτάκι, ένα πιάτο φαγητό και κάτι για να θερμανθείς πλέον. Εκεί μας κατάντησαν. Από την άλλη βέβαια ίσως είναι μια ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε πράγματα. Να πετάξουμε τα περιττά. Το πιο τραγικό απ’ όλα είναι ότι υπάρχουν ακόμη υποστηρικτές των κομμάτων, των καναλιών και του σάπιου συστήματος που αποδεδειγμένα απέτυχε σε κάθε γωνιά του κόσμου. Οδηγούμαστε σε μια βίαιη έκρηξη, Κάποιοι το εύχονται, κάποιοι το φοβούνται, μερικοί περιμένουν να λύσουν τα προβλήματά τους μέσω των…εκλογών.

Υπάρχουν και αναίμακτοι τρόποι σύγκρουσης. Ο εξής ένας: Καμία στήριξη και συνεργασία με το σύστημα. Τι σημαίνει αυτό; Δεν πηγαίνει κανένας στην δουλειά του, παραλύουν τα πάντα, δεν πληρώνουμε τίποτα το οποίο θα επιβαρύνει την δυνατότητά μας να ζήσουμε. Εύκολο, αλλά θέλει θάρρος. Πόσοι διατίθενται να εγκαταλείψουν την βολή τους; Ελπίζω να μην φτάσουμε στο σημείο να φάμε ο ένας τον άλλον. Η ανθρωποφαγία έγινε τάση τελευταία. Γιατί όχι τίποτα άλλο, αλλά πλέον έχουμε γίνει τελείως άγευστοι.

 http://strangejournal.wordpress.com