ΝΤΡΙΝ ΝΤΡΙΝ

Κι επιτέλους φτάσαμε να ασχολούμαστε με σοβαρά ζητήματα, όπως το αν η Μέρκελ τηλεφώνησε στον Παπούλια και του ζήτησε ή του πρότεινε να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα σχετικά με την παραμονή μας στο ευρώ.

Μεγάλη αναστάτωση! Τόλμησε η Μέρκελ να κάνει τέτοιο πράγμα; Ερώτηση ίσης αξίας με το αν χέζουν οι αρκούδες στο δάσος. Χέζουν κι ύστερα παίρνουν το λαγό και σκουπίζονται.

Ακόμη κι αν δεν τηλεφωνούσε η Μέρκελ, το σίγουρο είναι ότι της τηλεφωνούν καθημερινά ο Παπούλιας, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος για να της δώσουν αναφορά σχετικά με τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Υπερβολή; Ίσως! Αλλά τότε γιατί υπέγραψαν ότι σε περίπτωση που κερδίσουν τις εκλογές, θα συνεχίσουν να υπηρετούν τα συμφέροντα της Γερμανίας; Κι αυτό κάποτε θα φάνταζε ως υπερβολή κι όμως έγινε....

Θα ακουγόταν σαν προδοσία. Κι όμως έγινε. Θα λέγαμε ότι όποιος το κάνει θέλει κρέμασμα. Κι όμως όλοι όσοι το έκαναν, το στήριξαν, το υποστήριξαν και το ψήφισαν, κυκλοφορούν ελεύθεροι, διαπραγματεύονται το πολιτικό τους μέλλον κι ετοιμάζονται να υποστηρίξουν την επόμενη καταστροφική κίνηση για την Ελλάδα.

Ως εκ τούτου, πολύ χαμός για το τίποτα. Μακάρι το πρόβλημά μας να ήταν αν η Μέρκελ τηλεφώνησε στον Παπούλια. Όμως, αυτό βολεύει να μας «πετάνε» για πρόβλημα ώστε να έχουμε ν’ ασχολούμαστε.

Το ότι οι συνταξιούχοι θα πάρουν τις επόμενες συντάξεις μειωμένες αναδρομικά, ελάχιστα ενδιαφέρει. Το ότι άρχισαν να εφαρμόζονται ένα σωρό νέοι αντεργατικοί νόμοι, ελάχιστους ενοχλεί. Ο χαμός έγινε για το τηλεφώνημα της Μέρκελ.

Εθνική αξιοπρέπεια! Μπαρμπούτσαλα! Έχει παραχωρηθεί η χώρα σε ξένους ελεγκτές, δε λαμβάνεται καμία απόφαση πριν εγκριθεί από την Τρόικα, γίναμε το μπάτε σκύλοι αλέστε των τραπεζών κι όμως μας ενόχλησε μια παπαριά περί δημοψηφίσματος που μπορεί να μην έγινε και ποτέ, αλλά να είναι ένα ακόμη εφεύρημα αποπροσανατολισμού.

Ρημάζουν τα νοσοκομεία, πληρώνουμε ξανά για όσα έχουμε πληρώσει μέσω των φόρων, συνεχίζουν να βγάζουν λεφτά στο εξωτερικό όσοι δεν πληρώνουν φόρους, αυτοκτονούν τόσοι και τόσο συχνά ώστε ξεχάσαμε να τους μετράμε κι όμως θιχτήκαμε από την ανοησία ενός υπέργηρου που θα μπορούσε να τελειώσει το ζήτημα κλείνοντας το τηλέφωνο στα μούτρα της όποιας Μέρκελ.

Αντί γι’ αυτό, ο Παπούλιας ενημέρωσε τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό – ουσιαστικά του μετέφερε την πρόταση Μέρκελ, αν υπήρξε τέτοια – κι εκείνος με τη σειρά του, ενημέρωσε τους πολιτικούς αρχηγούς, διότι ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως και να αποδέχονταν το αίτημα αν δε βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο και η επίδειξη ευαισθησίας δεν ήταν απαραίτητη.

Ε, από κει και πέρα ζήσαμε το παράλογο. Οι «μάλιστα κυρία Μέρκελ» Σαμαράς και Βενιζέλος «αντέδρασαν οργισμένα» σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του φιλικού τους Τύπου, ενώ στην ουσία ο πρόεδρος της ΝΔ έκανε λόγο για «λάθος ώρα» και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρήκε ακόμη μια ευκαιρία για λογοδιάρροια με περιεχόμενο τα όνειρά του για μείωση της ύφεσης.

Στη συνέχεια έτρεξαν και τα κόμματα της Αριστεράς να καταδικάσουν τον «ωμό εκβιασμό» να καταγγείλουν την «υποτέλεια» και να δηλώσουν ότι «στις 17 Ιουνίου ο λαός θα απαντήσει στην κυρία Μέρκελ».

Τουτέστιν, έτσι και γίνει η στραβή και βγει πρώτο κόμμα η ΝΔ, ο λαός θα είναι με τον Σαμαρά που υπέγραψε το δικαίωμα της Μέρκελ να παρεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα και άρα ο λαός θα απαντήσει θετικά στο αίτημα της Μέρκελ. Σωστά;

Τελικά δε μας λείπουν και πολλά πράγματα για να γίνουμε σοβαρή χώρα. Μια σοβαρή κυβέρνηση, μας λείπει, μια σοβαρή αντιπολίτευση κι ένας λαός που θα ξεχωρίζει το τζέρτζελο από τη σοβαρή αντίδραση. Μετά θα είμαστε μια χαρά.

 http://kartesios.com