‘’ΞΩΤΑΡΙΚΕΣ’’ ΣΚΕΨΕΙΣ

‘’ΞΩΤΑΡΙΚΕΣ’’ ΣΚΕΨΕΙΣ

ή μήπως ‘’ΕΞΩΤΙΚΕΣ’’;

του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ

Με αφορμή το κείμενο του Χρίστου Ε. Μαυρόπουλου «ΟΙ ΞΩΤΑΡΗΔΕΣ ΤΟΥΠΑΡΝΑΣΣΟΥ!» και τις αντιδράσεις που μπόρεσα να συγκεντρώσω, είπα να δημοσιοποιήσω τις σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν και ως μια ανάγκη επικοινωνίας, στην εποχή του βαλτώματος και της απόλυτης αδράνειας των πάντων. 

Ευχαριστώ για τα καλά  λόγια των σχολιαστών, αλλά αυτομάτως μεταβιβάζονται και τα συγχαρητήρια και "η τιμή επί το πρωτότυπον", ήτοι το Χρίστο Μαυρόπουλο, ο οποίος με  εφηβικό ενθουσιασμό αλλά και αποστάγματα σοφίας και εμπειρίας, σμιλεμένα με το λογοτεχνικό σφυροκάλεμο  άξιου πρωτομάστορα μας δίνει όλα αυτά τα κείμενα, που δεν ανασύρονται από αρχεία αλλά γράφονται ΣΗΜΕΡΑ!

Και βέβαια συγχαρητήρια και στον κοινό φίλο Λουκά Παπαλεξανδρή για το πλουσιότατο αρχείο του, που από μόνο του αποτελεί ένα πλήρες πολυθεματικό  Μουσείο!

Ευχαριστώ και τον ΤΣΟΠΑΝΟ, ο οποίος (εξοικειωμένος με το ... αντικείμενο) πρόσθεσε φωτογραφία δωρική και επιβλητική, καθώς και τα blogs της Ιτέας Iteanews και Iteanet που αναδημοσίευσαν αμέσως το λογοτέχνημα, όπως βέβαια και το σταθερά φιλόξενο ΑΓΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ. Αν βέβαια κάνετε αναζήτηση στο Google θα διαπιστώσετε ότι και πολλοί άλλοι το αναρτούν. Ευτυχώς διαψεύσθηκα! Αρχικά είχα την επιφύλαξη ότι τα άρθρα του Μαυρόπουλου ίσως θα ήταν δύσκολα ή βαριά για τα ιστολόγια, αλλά αποδείχθηκε ότι οι αναγνώστες μα και οι διαχειριστές διψούν για το αυθεντικό, την αλήθεια, τις ρίζες μας, τη λεβεντιά μας.

Ο Χρίστος Μαυρόπουλος, καταξιωμένος λογοτέχνης και άνθρωπος του Πνεύματος, διδάσκεται από τους αγράμματους "ξωτάρηδες του Παρνασσού", στέκεται με σεβασμό μπροστά τους, τους εξυμνεί...

Με  το κείμενο αυτό ο αγαπητός και σεβαστός Χρίστος Μαυρόπουλος ελπίζω να «εξιλεώνει» σε κάποιο  βαθμό μια ολόκληρη (ή ίσως και παραπάνω) γενιά, που (κακο-) έμαθε να περιφρονεί το μόχθο, την τιμιότητα, την εργατικότητα, το νοικοκύρεμα, το δέσιμο με τη γη, με τα ‘’πράματα’’, με τη φύση, με τη Δημιουργία.

Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο φιλοσοφικό.
Έχει καταλυτικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα. Τα επαγγέλματα του πρωτογενούς τομέα έγιναν παρακατιανά, για πολίτες β’ κατηγορίας, ‘’αποδιαλέγουρα’’. Ιδεώδες, το άραγμα στο Δημόσιο και το τριτογενές κομπινο-αλισβερίσι. Πρότυπα τα ακριβοπληρωμένα είδωλα της showbiz και της στρογγυλής θεάς με όλο τους το παρασκήνιο και τον αντίστοιχο κρατικό τζόγο.

  Ο περήφανος Παρνασσός κατάντησε η «Μύκονος» του χειμώνα και καμαρώναμε ( ή και καμαρώνουμε) γι΄αυτή  τη γεωγραφική «ανωμαλία», την υψομετρική ισοπέδωση, τον πολιτιστικό σολοικισμό, το  λαογραφικό βαρβαρισμό. Και δεν εννοώ βέβαια το πανέμορφο (όπως όλα άλλωστε) και κοσμοπολίτικο αιγαιοπελαγίτικο νησί αλλά το νεοελληνικό και νεοπλουτίστικο συμβολισμό του (επίσης must πρότυπο στα χρόνια της κραιπάλης). Κι αυτό βέβαια για ξεκίνημα, γιατί την κοντινή «Μύκονο», διαδέχονταν οι εξωτικοί προορισμοί. Κι αφού μάθαμε έτσι στους επίγειους παραδείσους, ως γνήσιοι θαλασσοπόροι, ανακαλύψαμε και τις «off-shore», ήτοι τους φορολογικούς παραδείσους και τα παρελκόμενα και τελικά ο διάολος μας πήρε και μας σήκωσε και καταλήξαμε στην κόλαση της ανέχειας και της ανεργίας. Και φοβάμαι ότι ακόμα είμαστε αμετανόητοι. Τα πρόσφατα καμώματά μας αυτό τουλάχιστον λένε… Καταφέραμε μέσα σε λίγα χρόνια από τον τριτο-γενή να καταλήξουμε στον τριτο-κοσμικό τομέα.

Και ποιός ήθελες να είναι το πρότυπο, θα μου πείτε, ο «μπάρμπα-Γιάννης ο Κέντρος» με την «κουρούτα κάλεσα»;  Αχ βρε μπάρμπα – Γιάννη, που έχεις το όνομά του παππού μου και σίγουρα θα γνωριζόσασταν, παρότι εσύ ξωτάρης-τσοπάνος  κι εκείνος ξωμάχος-αγρότης αλλά και οργανοπαίχτης. Αν ήσουνα σήμερα τι θα έγραφες στο κιτάπι σου; Πάει η ‘’λάγια’’ και η ‘’γμαρολάγια’’. Σήμερα επικρατεί η ’’λαμογιά’’ και τα ’’λαμόγια’’και η διαφορά δεν είναι καθόλου μικρή. Αλλά και ‘’τσούλα βάκρα’’ και  ‘’τσούλα σπανή’’ πού να τις βρεις; Από άλλες ‘’τσούλες’’ (όλων των φύλων) έχουμε πολλές από δαύτες. Και για την ‘’κάλεσα’’ τι να πούμε; Όποιον κι αν «κάλεσα» να με σώσει, με κατέστρεψε περισσότερο. Κι άσε για το μαρκάλο και το βάτεμα, αγνέ μπάρμπα-Γιάννη, που με τόση επιμέλεια κράταγες το ημερολόγιο στο τεφτέρι σου. Καθημερινή πραγματικότητα και χωρίς συναίνεση και χωρίς καταγραφή.

Για στάσου όμως, μου ήρθε μια ιδέα : Καλέ μου μπάρμπα- Γιάννη, δε μαζεύεστε όλοι οι μπάρμπα-Γιάννηδες της εκεί παρέας, με πρώτο βέβαια το μπάρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη  και ν’ αρπάξετε  ό,τι βρείτε μπροστά σας, τις μαγκούρες σας, τα ‘’ματσούτσα’’ σας και να κάμετε κάτα κάτου και κάτα δώθε μπας και γίνουμε άνθρωποι και αντάξιοι (αντί για ανάξιοι) συνεχιστές σας; Κρατάτε μόνο και κουδούνες και ‘’τσιπριά’’ και τσουκάνια για να σας ακούμε τουλάχιστον ‘’πούθε κάντε’’, γιατί η εποχή μας είναι πολύ σκοτεινή.

Μπάρμπα-Γιάννη Κεντρο-Γιάννη,

                                                    πάρ’ το μέγα το τσουκάνι

                                                    κι έλα στη ζωή μας πίσω

                                                   το στραβό να κάνουμ’ ίσο.

                                Με σεβασμό προς τους ξωτάρηδες και τους μπάρμπα-Γιάννηδες

                               ΙΑΛ

ΥΓ1: Ευτυχώς η φιλοξενία και η λεβεντιά των ξωμάχων του Παρνασσού δεν έχει εκλείψει, κι έτσι της Αναλήψεως που πλησιάζει, όποιος μπορεί και έχει κάποια άκρη θα πάρει μια μικρή γεύση των όσων αναφέρονται στο τέχνημα του Μαυρόπουλου.

ΥΓ2: Η συμμετοχή μας στα κείμενα του Μαυρόπουλου είναι η ελάχιστη, ο θαυμασμός μας μέγιστος. Παραλαμβάνουμε τα χειρόγραφα (μεγάλης αισθητικής αξίας) και κυρίως η γυναίκα μου (που είναι και ανιψιά του ) τα δακτυλογραφεί.

ΥΓ3:Σχολιάζοντας το δεύτερο σχολιαστή θα έλεγα ότι με το γραπτό η οθόνη γεμίζει όχι μόνο με εικόνες αλλά και με ήχους και με μυρουδιές της φύσης κι όλα αυτά νιώθεις ότι μπορείς να τα αγγίξεις, γιατί είναι δίπλα σου. Μερικοί, πιο μυημένοι,  μπορεί να ακούνε και μυστικές φωνές που διαλαλούνε την ανθρωπιά και την ομορφιά. Αισθητική πανδαισία!

ΥΓ4: Όσον αφορά τον πρώτο σχολιαστή που μου ζητάει κι άλλα έργα, με πολλή χαρά και με δική μου πρωτοβουλία (καθότι ο κ. Χρίστος είναι ένας σεμνός άνθρωπος) θα σας πληροφορήσω τα ακόλουθα: ο Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος δεν είναι ούτε περιστασιακός, ούτε χθεσινός. Για σας που σας άρεσαν τα κείμενά του έχω να σας συστήσω ένα καταπληκτικό blog, κρητικό, κριτικό, λεβέντικο, ποιητικό και ποιοτικό, που εδρεύει στο Ρέθυμνο και έχει δημοσιεύσει μέχρι τα τώρα 55 (ναι πενήντα πέντε!) εργασίες του συμπατριώτη μας. Ονομάζεται ΚΡΗΤΙΣΤΩΡ  με ηλεκτρονική διεύθυνση http://vivi.pblogs.gr Διαβάστε τα και τα ξαναλέμε με το καλό.