Σύγκρουση μέχρις εσχάτων

του Γιάννη Σιδέρη

Μια διονυσιακή μέθη έχει καταλάβει τον κόσμο της καθ’ ημάς Αριστεράς. Τα όνειρα φαίνονται να παίρνουν εκδίκηση. Αποκαθίσταται 54 χρόνια μετά η ιστορική αδικία του ’58, τότε που η ΕΔΑ, παρά το ληστρικό «τριφασικό» εκλογικό σύστημα του ΄56, αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση. Ισως να έπαιρνε εκδίκηση και η …Βάρκιζα, αλλά εκεί ποιος τολμά να το ισχυρισθεί, όταν η ιστορία έχει υπογράψει συμβόλαιο, κληρονομικώ δικαιώματι, με το ΚΚΕ και η Αλέκα το φυλάει στα συρτάρια του Περισσού!

Μια αγωνιστική μέθη κατέχει τον κόσμο που ανιχνεύεται αριστερόθεν του ΠΑΣΟΚ. Όλα φαντάζουν δυνατά αφού όλα διαθλώνται μέσα από τους φωτεινούς ιριδισμούς του πρίσματος της ευκολίας. Ο Αλέξης θα έρθει, έρχεται, το τρισκατάρατο μνημόνιο θα πάει στον αγύριστο, μην πω στον Καιάδα (μια και η λέξη προσέλαβε πλέον σύγχρονα αποκρουστικά πολιτικά χαρακτηριστικά!), τα εργατικά δικαιώματα θα αποκατασταθούν, οι αμοιβές θα επανέλθουν στους καιρούς της δανεικής ευμάρειας, τα κάθε είδους αδιανόητα επιδόματα -ελπίζεται ότι- και αυτά ότι θα αποκατασταθούν, και όλοι πλέον εθνικώς και ταξικώς υπερήφανοι θα......

διαολοστείλουμε την  «Αγγελική» (Μέρκελ) που έλεγε και ο Τζουμάκας, το γερμανικό νεοναζιστικό ιμπέριουμ, τους απρόσωπους γιάπηδες με τα γκρι κοστούμια που μπροστά στις οθόνες των υπερυπολογιστών μεταφράζουν την ευτυχία, το ψωμί, τις ζωές των ανθρώπων σε οικονομικά στατιστικά γραφήματα. Εμείς θα γίνουμε ο θύλακας αντίστασης στο υπερεθνικό χρηματοπιστωτικό ληστρικό σύστημα, στα κοράκια των αγορών που σε κλάσματα του δευτερολέπτου παίζουν στον κέρσορα του υπολογιστή τους και τις οθόνες των ipad τους τις τύχες των λαών!

Αν δεν έγινα κατανοητός, διευκρινίζω ότι δεν λέει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης, ή τουλάχιστον δεν τα λένε ακριβώς έτσι. Ομως κάπως έτσι προσλαμβάνουν οι ψηφοφόροι τους που ξαφνικά ανέσυραν από τα τάρταρα της ανυπαρξίας τον Αλέξη και τον ΣΥΡΙΖΑ και τους προσδίδουν δυναμική κυβερνησιμότητας και αντιμετώπισης πάσης νόσου (σ.σ. αναρωτιέται κανείς πόσοι άραγε ψηφοφόροι τους ξέρουν τι σημαίνουν τα αρκτικόλεξα ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ, ποια η σχέση μεταξύ τους, και τι σχέση έχει ο Αλέξης με αυτά τα δύο;).

Στις εκλογές που έρχονται οριοθετούνται τα στρατόπεδα δύο κόσμων που οδεύουν σε μετωπική σύγκρουση, μέχρις εσχάτων: Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης. Από την άλλη η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, αρτηριοσκληρωτική, παρωχημένη δεξιά του 60, που απέδρασε από τον μεσαίο χώρο όπου την είχε ορίσει ο μοντέρνος μεν, αραχτός δε, Κ. Καραμανλής ο Β΄. Υπό την ηγεσία του Α. Σαμαρά παλινδρόμησε και ανίχνευσε εκ νέου τις αρχαϊκές της ιδεολογικές αφετηρίες, ενώ «με τη βοήθεια της Παναγιάς», (πάντα η Παναγιά- ήθελε δεν ήθελε- αγίαζε τα λάβαρα της Δεξιάς), ελπίζει να κατισχύσει των αντιπάλων. Πληγωμένο το στράτευμα, διαλυμένο ασκέρι, ο πολέμαρχος υπό μαζική αμφισβήτηση, και οι κήρυκες του πρώην ηγέτη της παράταξης να «τουιτάρουν» την περιφρόνησή τους στο επιτελείο του- αν και στον ίδιο όχι ακόμη.

Το αρχηγικό του προφίλ του Αντώνη τσαλακωμένο, η αύρα του γνώστη των ανώτερων διεθνών οικονομικών που τον συνόδευε, ξεθωριασμένη, οι κυβιστήσεις που αποτύπωσαν τη στάση του στο μνημόνιο, αποδόμησαν ανεπανόρθωτα την ηγεσία του. Τώρα απλώς ευελπιστεί στην συσπείρωση των δυνάμεων της ευρύτερης παράταξης του κεντροδεξιού χώρου, απέναντι στην λαίλαπα των «ανώριμων» διεκδικητών της εξουσίας!

Ανάμεσά τους αναμένεται να συνθλιβούν: Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που αίρει τις εγκληματικώς αφελείς αμαρτίες του Παπανδρέου και της εισόδου στο μνημόνιο. Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ (18 Μαρτίου ανέλαβε, δεν έχει κλείσει καν δύο μήνες αρχηγείας), απ' ό,τι διαφάνηκε στις προεκλογικές προγραμματικές δηλώσεις του, είναι ο μόνος που έχει εκφράσει ένα, έστω και όχι συνεκτικό, σχέδιο για τον αστική συγκρότηση της χώρας- για όσους βέβαια τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Πολύ αργά φυσικά, αφού το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ, δεν είναι παρά «κουρέλια που τραγουδάνε ακόμα στην κεντρική λεωφόρο» του πολιτικού συστήματος. Την Παρασκευή, ζητώντας τις παραιτήσεις των μελών του Πολιτικού Συμβουλίου, είπε ότι το κόμμα σάπισε και θα πρέπει να αναγεννηθεί από την αρχή. Αυτό όμως δεν αφορά παρά την επόμενη μέρα από τις εκλογές του Ιουνίου. Σε αυτές θα συμπιεστεί εξουθενωτικά.

Το ίδιο εξουθενωτικά θα συμπιεστεί και η ΔΗΜΑΡ του σοβαρού Φώτη Κουβέλη, καθώς αναμένεται να αναπτυχθεί φυγόκεντρος δυναμική προς τον συνθηματολόγο ΣΥΡΙΖΑ. Θα τεθεί σε δοκιμασία και το πείραμα που πρεσβεύει, μια Αριστερά που δεν λέει εκ συστήματος όχι σε όλα, και που υπό προϋποθέσεις δεν αρνείται να αναλάβει ευθύνες. Και αυτό αποτελεί πολιτική γενναιότητα όταν το κλίμα της εποχής ερμηνεύει κάθε σοβαρή προσπάθεια ανάληψης ευθυνών ως υποταγή στους επικυρίαρχους της Ευρώπης, των τραπεζών, της Μέρκελ, της Τρόικας, του ΔΝΤ και όλων των εωσφορικών δυνάμεων του πλανήτη!

Ετσι σκιαγραφείται το πολεμικό πεδίο που ξεκινάει από σήμερα, μετά την διαφαινόμενη τελική άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, αφού πιστεύει ότι «ένας άλλος κόσμο είναι εφικτός», πέραν του μνημονίου και των καταναγκασμών του, και θα τον κατακτήσει ο ίδιος!

ΥΓ: Δουλειά μας είναι να αναλύουμε από απόσταση και κριτική ματιά τα γεγονότα. Επιμύθιο που θα έπαιζε τον ρόλο κατευθυντήριας γραμμής, δεν υπάρχει. Η στήλη στα χέρια του γράφοντος, επιχειρεί απλώς-και το επιχειρεί από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου- να προσεγγίσει και να ανιχνεύσει τις συντεταγμένες του πολιτικού τοπίου.

 http://www.protagon.gr