ενός πλούσιου Αθηναίου άρχοντα φυόταν ένα μακρόβιο δέντρο,
που ο κορμός του, οι κλάδοι του και τα πεντάλοβα φύλλα του είχαν γαλακτώδη χυμό. Ο πλούσιος άρχοντας ήταν υπερήφανος
για το στολίδι αυτού του κήπου του και έλεγε μάλιστα ότι ο Τιτάν
Συκεύς είχε μεταμορφωθεί σ’ ένα τέτοιο δέντρο από την ίδια την
μητέρα του τη Γη.
Κάθε πρωί μάζευε τους νόστιμους και γλυκύτατους καρπούς, τους
οποίους και παρέθετε στα συμπόσια που οργάνωνε για τους
φίλους του, είτε νωπούς είτε αποξηραμένους στον ήλιο, μαζί με
άλλα επιδορπίσματα
Ένα πρωί, ο άρχοντας ανακάλυψε ότι κάποιος στην διάρκεια της
νύχτας έκλεβε τους καρπούς
από το δέντρο του και έβαλε
ανθρώπους να ψάξουν όλη την
πόλη για να βρουν τους
κλέφτες. Το ίδιο έκαναν και οι
υπόλοιποι άρχοντες, προσπαθώντας να προφυλάξουν κι αυτοί τα δικά τους
δέντρα. Έτσι σχηματίσθηκε μια ειδική ομάδα ανδρών, οι οποίοι
παρακολουθούσαν και κατήγγειλαν αυτούς που έκλεβαν ή έκαναν εξαγωγή
των πολύτιμων για την Αττική καρπών. Οι άνδρες αυτοί ονομάστηκαν
Ο Επικούρειος φιλόσοφος από τα Γάδαρα της Συρίας Φιλόδημος, ερμηνεύει
την λέξη συκοφάντης : προήλθε εκ των προστίμων και εισφορών, που
πλήρωναν άλλοτε στα σύκα και άλλοτε στο κρασί και το λάδι οι
προμηθευτές, για τις δαπάνες του κράτους….
Αυτή θα μπορούσε με λίγη φαντασία να είναι η εισαγωγή σε μια μακριά ιστορία, που δεν διαφέρει πολύ από
την πραγματικότητα και συνδέει την γη της Αττικής με τη βασιλική συκή και τα σύκα με τους «συκοφάντες»
Σύμφωνα με τον Αιλιανό οι Αθηναίοι ήταν εκείνοι που πρώτοι «ανακάλυψαν» την ελιά και την συκιά..» Σ’ ένα
μάλιστα απόσπασμα από το β΄ βιβλίο του Αθήναιου διαβάζομε: «Τι πράγματα Ιππόνικε, θαυμάσια η χώρα
αυτή παράγει, που εξέχουνε σ’ όλη γενικώς την οικουμένη, το μέλι, το ψωμί, τα σύκα της. Σύκα μα το θεό,
πολλά παράγει.»
ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΣΥΚΙΑΣ ….ΣΤΗΝ ΜΙΝΩΙΚΗ ΚΡΗΤΗ
Αυτό βέβαια έρχεται σίγουρα να αντικρούσει η παλαιοβοτανολογία με ένα σημαντικό εύρημα στις Στέρνες
Ακρωτηρίου Χανιών, θέση Αμυγαλοκεφάλι, όπου ανακαλύφθηκε μια μεγάλη ποσότητα σύκων σε Μινωική
έπαυλη. Τα σύκα βρέθηκαν πάνω σε λίθινες πλάκες που ανήκαν στη στέγη ή στο δάπεδο του δευτέρου ορόφου.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα σύκα αποξηράθηκαν πριν καούν, επομένως μας παρέχουν την παλαιότερη
μέχρι σήμερα
ένδειξη για την
αποξήρανση σύκων
στην Μινωική
Κρήτη.
Ο ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΤΟΥ ΣΎΚΟ
Πάντως, για ένα τόσο διαλεχτό φρούτο δικαιολογείται η πληθώρα των στίχων, που αφιέρωσε ο Αριστοφάνης:
«Ουδέν γαρ όντως γλυκύτερον των ισχάδων, αλλ’ ουδέ το μέλι γλυκύτερον των ισχάδων».
Το σύκο να τ’ αδράχνω
Που φούσκωσε πάνω στο δέντρο
να το τρώγω χωρίς να το δαγκώνω (ΕΙΡΗΝΗ)
Και τα σύκα τα νωπά
Μύρτα, μενεξέδες πλαί
Τις τσαπέλες με τα σύκα
Στο πηγάδι το κρασί,
Το γλυκό που δεν χτυπά
Και τις θρούμπες τις ελιές
O Αριστοφάνης επίσης στο έργο του Ειρήνη μας δίνει ένα πολύ όμορφο κείμενο που περιγράφει ένα ζεστό, σπιτικό γεύμα:
Τι όμορφα που είναι σαν βρέχει κι έχει τελειώσει πια η σπορά... Έρχεται ένας γείτονας και λέει:
—Κωμαρχίδη, για πες, τι να κάνουμε με τέτοιον καιρό;
—Να σου πω, θέλω να το τσούξω λιγάκι, μια κι ο θεός τα φέρνει βολικά... Ε, γυναίκα, ζέστανε μας τρία πιάτα
φασολάκια, και βάλε μέσα και λίγο σιτάρι... βγάλε μας και κάμποσα σύκα. Και κάποιος ας πάει να φωνάξει απ’
το χωράφι το Μανή, το δούλο. Με τέτοιο καιρό είναι αδύνατο σήμερα να γίνει βλαστολόγημα και σκάλισμα. Tο
χωράφι είναι γεμάτο λάσπες.
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΣΥΚΩΝ
Από πολύ νωρίς οι αρχαίοι Έλληνες εξέφρασαν την προτίμηση τους σε κάποια ήδη σύκων που φύονται σε
διάφορα μέρη της Ελλάδας εκτός από την
Αττική. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις τα
συγκρίνουν με τα της εξαιρετικής ποιότητας
Αττικά σύκα.
Για παράδειγμα φημισμένα ήταν και τα
ροδίτικα σύκα, που ο Σαμιώτης
κωμωδιογράφος Λυγκεύς τα συγκρίνει με τα
σύκα της Αττικής.
«Η αντιπαραβολή των αγριοσύκων της
Ρόδου, προς τα εν Αττική λακωνικά
καλούμενα, μου φαίνεται ως φιλονικία επί
υπεροχή των μούρων προς τα σύκα. Και
ταύτα διέταξε να παραθέσουν στην τράπεζα,
όχι στο τέλος του γεύματος, οπότε η όρεξις των συνδαιτυμόνων ήτο πλέον διαστραμμένη, λόγω των πολλών φαγητών, αλλά στην αρχή, οπότε η όρεξης
βρίσκεται εν πλήρη ισχύι» (Αθήναιος , Γ32)
Τα «βασιλικά» σύκα καλλιεργούνται ακόμη και σήμερα στο Μαρκόπουλο της Αττικής και οι καρποί τους
αρχίζουν να ωριμάζουν γύρω στις 20 Ιουλίου.
Ο Επιγένης (κωμικός ποιητής της μέσης αττικής κωμωδίας, γύρω στο 380 π.Χ) μιλάει για τα «χελιδώνια σύκα»
«Κι έπειτα μας φέρνους πιάτο μικρό, γεμάτο από σύκα χελιδώνις, που΄ταν λίγο σκληρά»
Τα ασπρόσυκα τα αποκαλούσαν «λευκερίνεια» και μερικά που είχαν ξινή γεύση «οξάλια».
Μερικές συκιές καρποφορούσαν όπως και σήμερα δυο φορές το χρόνο και λεγόταν «δίφορες».
Σεις που πήρατε ως τώρα
Συκόφυλλα από δίφορη συκιά
(Αριστοφάνης Εκκλησιάζουσαι)
ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΙΣΧΑΔΕΣ ΣΤΙΣ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΕΣ ΣΥΚΟΜΑΪΔΕΣ
Εάν κανείς στο σπίτι του κλείσει πολύ χρυσάφι και λίγα σύκα, μαζί με δυο τρεις
ανθρώπους, θα μάθει πόσο ανώτερα είναι τα σύκα από το χρυσάφι. Αυτή
φυσικά είναι η γνώμη του Ανανίου 540 π.Χ. η οποία έρχεται σε αντίθεση με
εκείνη του
του αριστοτέχνη των γευμάτων , του Αρχέστρατου, ο οποίος τα θεωρεί τροφή
ευτελής, κατάλληλη μόνο για τους φτωχούς: « Μα συ μην ακούς εκείνους, αλλά
τρώγε φαγητά, όσα εγώ σε συμβουλεύω . Όλα τα άλλα, που προσφέρουν για να
προκαλούν πιοτό, δεν είναι άλλο φυσικά, παρά δείγμα κακής φτώχειας, όπως
είναι δηλαδή τα ρεβίθια τα βραστά κουκιά, ακόμα και τα μήλα και τα σύκα τα
ξερά».
ΣΥΚΟΜΑΪΔΕΣ
Τα ξερά σύκα μαζί με τις ελιές μνημονεύονται και στα ονομαστά για την λιτότητα
τους πυθαγόρεια γεύματα. Τα ξερά σύκα αναφέρονται ως βασιλικές ισχάδες, ενώ η λέξη «ισχάδες» χρησιμοποιήθηκε και στους βυζαντινούς, δηλώνοντας τα ξερά τα οποία φύλασσαν τον
χειμώνα σε πήλινα δοχεία.
Οι Ρωμαίοι είχαν ανακαλύψει ένα διαφορετικό τρόπο διατήρησης των φρέσκων σύκων, ο οποίος μάλιστα
καταγράφεται από τον Απίκιο ως
εξής : « Διάλεξε τα με προσοχή, μαζί με το μίσχο τους και τοποθέτησε τα στο μέλι,
χωρίς ωστόσο να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.
Στην Βόρεια Ελλάδα τα ώριμα σύκα διατηρούνται βρασμένα σε ένα πηχτό σιρόπι από
μούστο και ονομάζονται ρετσέλι.
Στα αρχαία ελληνικά κείμενα αναφέρονται διάφορα είδη σύκων, όπως τα «δρακόντεια»
τα «γεναία», τα «βαιά», τα «μελανόφαια», τα «ερινά»(καρποί άγριας συκιάς).
Οι αρχαίοι Έλληνες έδειχναν μεγάλη αδυναμία στα
φρέσκα αλλά και στα ξηρά σύκα τα οποία
κατανάλωναν ως γλύκισμα, εκλεκτό μάλιστα, μετά
από τα τσιμπούσια μαζί με διάφορους ξηρούς
καρπούς. Για αιώνες οι Έλληνες συνήθιζαν κυρίως στα
νησιά του Αιγαίου, στα Ιόνια, στην Κρήτη και στην
Πελοπόννησο να αποξηραίνουν τα σύκα και να τα
τρώνε ως γλύκισμα το χειμώνα. Τα ξηρά σύκα συχνά
γεμίζονται με ξηρούς καρπούς ή βράζονται με ξηρούς
καρπούς μέσα σε ένα ελαφρύ σιρόπι μελιού. Η
συνταγή που ακολουθεί προέρχεται από τα Ιόνια νησιά και συγκεκριμένα από την Κέρκυρα. Τα σύκα
παντρεύονται ιδανικά με τα μυρωδικά και το μούστο. Το αποτέλεσμα είναι ένας εξαιρετικός μεζές της ρακής ή
του ούζου. Παραδοσιακά η συκομαΐδα, τυλιγόταν σε φύλλα καστανιάς ή καρυδιάς. Η δάφνη όμως δίνει
καλύτερο άρωμα και τα συντηρεί καλύτερα.
ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ …..
Γύρω στο 1955-1960, «τα χονδρά», κατώτερης ποιότητας σύκα, εξάγονται από
την Σμύρνη στην Γερμανία για της παρασκευή ενός είδους καφέ του περίφημου
Feigen Kaffe.
Ο Αγάπιος ο Μοναχός ο Κρής (15ος αιωνας)κάνοντας μια χρωματολογική
διάκριση στα σύκα συμβουλεύει τους καταναλωτές
της εποχή του « ότι τα άσπρα είναι καλύτερα,
δεύτερα είναι τα φαζά (ελαφρύ μωβ) και τρίτα τα
μαύρα. Όλα όμως τα σύκα, ανεξαρτήτως χρώματος
και ποιότητος είναι θρεπτικότερα από όλα τα οπωρικά, παύουν την δίψα, φθείρουν
τις πέτρες της χολής και αυξάνουν το σπέρμα».
Οι ιατρικές ιδιότητες των σύκων ήταν γνωστές από την εποχή του Ιπποκράτη και
μέχρι σήμερα γνωρίζουμε ότι οι θρεπτικότατοι αυτοί καρποί είναι ωφέλιμοι για το
συκώτι, ανακουφίζουν τον βήχα, το άσθμα και την φαρυγγίτιδα, ενώ παράλληλα
είναι άριστο καθαρτικό και διουρητικό. Η περιεκτικότητα τους σε ζάχαρο είναι μεγάλη, εκατό γραμμάρια
φρέσκα σύκα περιέχουν περίπου 80 θερμίδες, ενώ τα ξηρά σύκα περιέχουν 274 θερμίδες το ένα !!
2. ΕΔΑΦΗ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΓΙΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Η καλλιέργεια της συκιάς απαιτεί εύφορα και καλά στραγγιζόμενα από το νερό
εδάφη. Ωστόσο πέρα από τις άριστες συνθήκες υπάρχουν πολλοί τύποι
εδαφών που μπορεί να γίνει η καλλιέργεια. Γενικά το φυτό προσαρμόζεται
καλύτερα σε αλκαλικά εδάφη με ph 6-7.83.Καλλιεργητικές τεχνικές
Σε σύγχρονους συκεώνες οι αποστάσεις φύτευσης είναι 4 έως 5 μέτρα επί της
γραμμής και 6 έως 7 μέτρα μεταξύ των γραμμών. Πριν την εγκατάσταση
τοποθετείται το σύστημα άρδευσης.4.ΑΠΑΤΗΣΕΙΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
ΛΙΠΑΝΣΗ
Η λίπανση της συκιάς είναι απαραίτητη σε εντατικές καλλιέργειες όπου το
κύριο μέλημα μας είναι η υγεία του φυτού, η απρόσκοπτη ανάπτυξη του, η
καλή φυλλική επιφάνεια αλλά και η ποιότητα των καρπών. Η μεγάλη φυλλική
επιφάνεια είναι ο βασικότερος παράγοντας ο οποίος προστατεύει τους
καρπούς από ηλιοκαύματα.
Η εφαρμογή μεθόδου φυλλοδιαγνωστικής είναι ένα απαραίτητη μετά την
συγκομιδή ώστε να καθοριστούν τα επίπεδα λίπανσης. Η χρήση κοπριάς τον
χειμώνα βοηθά πολλαπλά και η εφαρμογή υδατοδιαλυτών λιπασμάτων τύπου
20-5-20 καλό είναι να εφαρμόζονται λίγο πριν την έκπτυξη των οφθαλμών
έως λίγο πριν την συγκομιδή. Το φυτό είναι ασβεστόφιλο και καλλιόφιλο.
Κλάδεμα διαμόρφωσης: Επιδίωξη μας είναι να σχηματίσουμε ανοιχτό
κύπελλο στα δένδρα μας ώστε να γίνεται σωστός αερισμός του φυτού αλλά
και συγκομιδή των καρπών
Κλάδεμα καρποφορίας: Το φυτό είναι δίφορο και επομένως η πρώτη
παραγωγή αναπτύσσεται σε ξύλο του προηγούμενου έτους και η κύρια
παραγωγή στο ετήσιο ξύλο, που θα ενισχυθεί από τα φύλλα και τους
ανθοφόρους οφθαλμούς. Οι καρποί σχηματίζονται στις μασχάλες, μεταξύ
βλαστών και των μίσχων των φύλλων, της ετήσιας βλάστησης. Το κλάδεμα
διαμόρφωσης γίνεται από τα μέσα Φεβρουαρίου έως τα τέλη Μαρτίου.
Κύριο μέλημα του παραγωγού στο κλάδεμα καρποφορίας είναι η διατήρηση
του σχήματος και της ισορροπίας μεταξύ της βλάστησης του δένδρου, διατηρώντας κυρίως λίγους περσινούς βλαστούς που θα δώσουν την νέα
βλάστηση και την καρποφορία της επόμενης χρονιάς.
Άρδευση
Σημαντικό που πρέπει να γνωρίζει κάποιος είναι ότι το φυτό της συκιάς
απαιτεί το κατά το δυνατόν σταθερή εδαφική υγρασία κυρίως την περίοδο της
καρποφορίας. Διακυμάνσεις προκαλούν πτώση των φύλλων, πτώση των
καρπών και στρες στα φυτά, Λίγο νερό οδηγεί σε κούφιους καρπούς, ενώ
υπερβολική άρδευση μέσα στο καλοκαίρι μπορεί να προκαλέσει άνοιγμα των
σύκων, υπέρμετρη ανάπτυξη των φύλλων και των βλαστών και υποβάθμιση
στην ποιότητα των καρπών.
Επομένως ένα σύστημα στάγδην άρδευσης είναι απαραίτητο να λειτουργεί
σταθερά την περίοδο καρποφορίας σε χαμηλές και σταθερές ποσότητες
παροχής νερού.
Όργωμα
Το έδαφος εφόσον έχει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά και την απαραίτητη
λίπανση, δεν χρειάζεται έντονη μηχανική κατεργασία. Δεδομένου ότι το ριζικό
σύστημα της συκιάς βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, ο έλεγχος
των ζιζανίων μπορεί να γίνει με μεθόδους της ολοκληρωμένης – αειφορικής
διαχείρισης. (συγκαλλιέργεια ψυχανθών, φυτική κάλυψη, καταστροφέας κλπ)
5.Συγκομιδή και χαρακτηριστικά ωρίμανσης των καρπών
Η ωρίμανση και η συγκομιδή των σύκων ξεκινά από τα τέλη
Ιουλίου και συνεχίζεται μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. Τα σύκα, που
προορίζονται για αποξήρανση συλλέγονται υπερώριμα και αφού
πέσουν από το δένδρο. Μετά τη συγκομιδή, τα σύκα ξεραίνονται
σε θερμοκήπια και απεντομώνονται σε ειδικούς κλιβάνους. Στη
συνέχεια μεταφέρονται στους χώρους επεξεργασίας, όπου
διαλέγονται και συσκευάζονται.
Τα σύκα ωριμάζουν και μαζεύονται από τον Ιούλιο μέχρι το
Σεπτέμβριο. Τα νωπά σύκα περιέχουν 83% νερό, 15,1% σάκχαρα,
1,2% πρωτεΐνες, 0,4% λίπη, 0,2% άλατα και άλλες ουσίες. Τα ξερά
σύκα περιέχουν 19% νερό, 71% σάκχαρα, 6% πρωτεΐνες, 1%
λίπη, 0,5% άλατα και άλλες ουσίες. 6.Φυτοπαθολογία
Καρπόπτωση: Οι αιτίες της καρπόπτωσης των σύκων είναι είτε φυσιολογικές
είτε λόγω κακών καλλιεργητικών χειρισμών. Μερικές είναι, η ανεπαρκής
άρδευση, οι χαμηλές θερμοκρασίες και η ακροκαρπία.
Εχθροί και ασθένειες: Κυριότερος εχθρός της καλλιέργειας είναι ο
νηματώδης της οικογένειας Meloidogyne και τα έντομα κηροπλάστης, η μύγα
των σύκων ή Λογχαία και η μεσογειακή μύγα. Η ανθράκωση και η σκωρίαση
αποτελούν τις κύριες μυκητολογικές ασθένειες.7.Η φαρμακευτική σημασία του σύκου
Ρίχνουν την αρτηριακή πίεση
Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν καταναλώνουν φρούτα και λαχανικά – τουλάχιστον όχι τόσα
όσα θα έπρεπε – ενώ την ίδια στιγμή ακολουθούν διατροφή υψηλή σε αλάτι και
επεξεργασμένες τροφές που δεν περιέχουν επαρκή ποσότητα καλίου. Μια τέτοια
διατροφή, όμως, μπορεί να μας οδηγήσει εύκολα στο δρόμο της… υπέρτασης και στα
παρελκόμενα αυτής. Τα σύκα έρχονται να σώσουν την κατάσταση, καθώς αποτελούν
πλούσιες πληγές καλίου, το οποίο βοηθάει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Μελέτες,
μάλιστα, έχουν δείξει ότι όσοι καταναλώνουν περισσότερο κάλιο έχουν χαμηλότερη πίεση
σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Εμποδίζουν τη δυσκοιλιότητα
Λόγω της δράσης τους σαν ήπια καθαρτικά, τα σύκα μπορούν να δώσουν τη λύση σε
ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας και θέλουν να
δοκιμάσουν μια φυσική μέθοδο βοήθειας. Η καθημερινή κατανάλωση τριών σύκων,
βοηθάει στην ανακούφιση του προβλήματος και αν αναρωτιέστε αν θα επιλέξετε φρέσκα
ή αποξηραμένα, οι ειδικοί τονίζουν ότι έχουν την ίδια επίδραση.
Έχουν βοηθητικό ρόλο στον έλεγχο του βάρους
Τα καλοκαιρινά αυτά φρούτα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, οι οποίες όσο περισσότερο
συμπεριλαμβάνονται στην καθημερινή μας διατροφή, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα
έχουμε όσον αφορά την επίτευξη του επιθυμητού βάρους. Ο λόγος είναι ότι
επιβραδύνουν την πέψη και καθυστερούν την αποβολή των τροφών από το στομάχι μας,
διατηρώντας για περισσότερη ώρα το αίσθημα του κορεσμού. Αυτό αναπόφευκτα μας
οδηγεί στο να μην πεινάμε σύντομα και να μην τσιμπολογάμε κάθε μισή ώρα ό,τι βρούμε
στο ψυγείο.
Προστατεύουν τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες από τον καρκίνο του μαστού
Έρευνα 8 χρόνων που διεξάχθηκε σε περισσότερες από 50 χιλιάδες εμμηνοπαυσιακές
γυναίκες στη Σουηδία, έδειξε ότι όσες κατανάλωναν τις περισσότερες φυτικές ίνες από φρούτα (τα πλουσιότερα των οποίων είναι τα σύκα, τα μήλα, τα αχλάδια, τα δαμάσκηνα)
μείωσαν τον κίνδυνο κατά 34% σε σχέση με αυτές που κατανάλωναν τις λιγότερες.
Προλαμβάνουν τις καρδιακές παθήσεις
Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε ζώα έχουν αποδείξει ότι η κατανάλωση του
λαχταριστού αυτού φρούτου μπορεί να ρίξει τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων στο αίμα και
κατ’ επέκταση να αποτρέψει μακροπρόθεσμα την εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων.
Τα τριγλυκερίδια είναι η κύρια μορφή λίπους που κυκλοφορεί στο αίμα και όσο πιο
αυξημένα είναι τα επίπεδά τους, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης
παχυσαρκίας και καρδιακών παθήσεων.
Παρουσιάζουν αντιδιαβητική δράση
Τα φύλλα της συκιάς, σύμφωνα με μελέτες, φαίνεται πως έχουν αντιδιαβητική δράση και
μπορούν να μειώσουν την ποσότητα ινσουλίνης που λαμβάνουν οι διαβητικοί μέσω
ενέσεων. Πώς μπορείτε να καταναλώσετε τα φύλλα συκιάς; Βράστε τα και πιείτε τα σαν
τσάι ή προσθέστε το εκχύλισμά τους στο πρωινό σας γεύμα.
Συμβάλλουν στη διατήρηση της πυκνότητας των οστών
Η πλούσια περιεκτικότητά τους στο μέταλλο που δυναμώνει τα οστά μας, το ασβέστιο,
όπως και το κάλιο, το οποίο εμποδίζει την απώλεια ασβεστίου στα ούρα που προκαλείται
από μεγάλη κατανάλωση αλατιού, καθιστά τα σύκα συμμάχους μας ενάντια στην
οστεοπόρωση.
Ανακουφίζουν τον πονόλαιμο
Η κολλώδης ουσία των σύκων βοηθά πολύ στην περίπτωση που έχουμε ερεθισμένο λαιμό
και αισθανόμαστε «πεσμένοι». Η ουσία αυτή όταν αναμειγνύεται με νερό διογκώνεται και
θεωρείται ότι προστατεύει το λαιμό, μειώνει τον ερεθισμό και μαλακώνει τον πόνο. Πώς μπορείτε να τα απολαύσετε;
- Αναμείξτε τα αποξηραμένα σύκα με μέλι και καρύδια.
- Προσθέστε τα στα σπιτικά σας κέικ και μάφιν στην αποξηραμένη τους μορφή ή ακόμη
και στη βρώμη ή τα δημητριακά του πρωινού σας.
- Όταν είναι φρέσκα μπορείτε να τα δοκιμάσετε στη σαλάτα σας.
- Προσθέστε τα σε διάφορα επιδόρπια ή στη φρουτοσαλάτα σας.
- Φτιάξτε μαρμελάδα σύκο με ζάχαρη και χυμό λεμονιού ή ακόμη και γλυκό του
κουταλιού σύκο.
Προσοχή στην κατανάλωση
Παρά τα οφέλη τους, αν το παρακάνετε με τα σύκα, υπάρχει πιθανότητα διάρροιας, ενώ
θα πρέπει να τα αποφεύγετε αν έχετε πρόβλημα στα νεφρά ή την χοληδόχο κύστη. 8.Πολλαπλασιασμός
Το φυτό της συκιάς πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα ή παραφυάδες
(κολορίζια) το χειμώνα ή αρχές της άνοιξης τα οποία αφού φυτευτούν σε
φυτώρια για ένα χρόνο στη συνέχεια μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση.
9.Ποικιλίες
Υπάρχουν εκατοντάδες καλλιεργούμενες ποικιλίες συκιάς οι οποίες μπορούν
να ταξινομηθούν σε τρεις τύπους:
1. Ποικιλία άγρια. Ο καρπός της δεν είναι βρώσιμος αλλά χρησιμοποιείται για
τη γονιμοποίηση των σμυρναϊκών σύκων «αρίνιασμα».
2. Ποικιλία Σμυρναϊκή ή μονόφορη. Όλες οι μορφές της δίνουν άριστης
ποιότητας νωπά ή ξερά σύκα.
3. Ποικιλία Κηπευτική. Καρποφορεί δύο ή τρεις φορές το χρόνο με πρώτη
σοδειά τον Ιούνιο.
η λέξη «ισχάδες» χρησιμοποιήθηκε και στους βυζαντινούς, δηλώνοντας τα ξερά τα οποία φύλασσαν τον
χειμώνα σε πήλινα δοχεία.
Οι Ρωμαίοι είχαν ανακαλύψει ένα διαφορετικό τρόπο διατήρησης των φρέσκων σύκων, ο οποίος μάλιστα
καταγράφεται από τον Απίκιο ως
εξής : « Διάλεξε τα με προσοχή, μαζί με το μίσχο τους και τοποθέτησε τα στο μέλι,
χωρίς ωστόσο να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.
Στην Βόρεια Ελλάδα τα ώριμα σύκα διατηρούνται βρασμένα σε ένα πηχτό σιρόπι από
μούστο και ονομάζονται ρετσέλι.
Στα αρχαία ελληνικά κείμενα αναφέρονται διάφορα είδη σύκων, όπως τα «δρακόντεια»
τα «γεναία», τα «βαιά», τα «μελανόφαια», τα «ερινά»(καρποί άγριας συκιάς).
Οι αρχαίοι Έλληνες έδειχναν μεγάλη αδυναμία στα
φρέσκα αλλά και στα ξηρά σύκα τα οποία
κατανάλωναν ως γλύκισμα, εκλεκτό μάλιστα, μετά
από τα τσιμπούσια μαζί με διάφορους ξηρούς
καρπούς. Για αιώνες οι Έλληνες συνήθιζαν κυρίως στα
νησιά του Αιγαίου, στα Ιόνια, στην Κρήτη και στην
Πελοπόννησο να αποξηραίνουν τα σύκα και να τα
τρώνε ως γλύκισμα το χειμώνα. Τα ξηρά σύκα συχνά
γεμίζονται με ξηρούς καρπούς ή βράζονται με ξηρούς
καρπούς μέσα σε ένα ελαφρύ σιρόπι μελιού. Η
συνταγή που ακολουθεί προέρχεται από τα Ιόνια νησιά και συγκεκριμένα από την Κέρκυρα. Τα σύκα
παντρεύονται ιδανικά με τα μυρωδικά και το μούστο. Το αποτέλεσμα είναι ένας εξαιρετικός μεζές της ρακής ή
του ούζου. Παραδοσιακά η συκομαΐδα, τυλιγόταν σε φύλλα καστανιάς ή καρυδιάς. Η δάφνη όμως δίνει
καλύτερο άρωμα και τα συντηρεί καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια σε greekglish δεν θα δημοσιεύονται