Εξο(δος) από το Μνημόνιο;

 Του Γιώργου Δ. Ανδρέου

Θριαμβευτικά  προβάλλουν τα ΜΜΕ της χώρας μας την έξοδο της Ιρλανδίας και την οσονούπω  της Πορτογαλίας από τα  Μνημόνιά τους.  Ακούει ο προβληματισμένος και  απελπισμένος πολίτης, που  έχει συνδυάσει  το μνημόνιο με την οικονομική του κατάρρευση, κι αναθαρρεί. Αυτός άλλωστε μαζί με την  αποδυνάμωση του λεγόμενου αντιμνημονικού μπλοκ  είναι ο σκοπός της έντονης προβολής της είδησης. Και στα δικά μας, όπου νάναι έρχονται, περνάει  συνειρμικά στους πολίτες η είδηση. Εμείς, υπαινίσσονται οι   κυβερνητικοί  είμαστε οι πραγματικοί αντιμνημονιακοί και όχι αυτοί  που φωνασκούν κατά του μνημονίου  και εμείς θα βγάλουμε, σύντομα,  τη χώρα από το μνημόνιο.  Πάνω απ’ όλα η  επικοινωνία. Όταν  κάθε μέρα  δίνεις πικρά χάπια στους πολίτες, καλό  είναι  να τα κάνεις  σακχαρόπηκτα.

 Τι είναι όμως το  Μνημόνιο  και τι σημαίνει  έξοδος από αυτό.

Με απλά λόγια το μνημόνιο είναι τα ψιλά γράμματα του δανειστικού συμβολαίου. Αυτά που όταν πήρες πολίτη το στεγαστικό δάνειο δεν διάβασες γιατί δεν σου τάδειξαν, ούτε  το ζήτησες, μέσα  στον ενθουσιασμό σου. Πάρτε αυτά τα χρήματα που έχετε ανάγκη, λένε οι δανειακές συμβάσεις, για να  τα δώσετε εκεί και εκεί  και θα μου τα επιστρέψετε τότε και με τόσο τόκο. Επειδή όμως δεν σας βλέπουμε  να μπορείτε να μας τα δώσετε τότε που συμφωνήσατε   πιεσμένοι από την ανάγκη  μην τιναχτείτε στον αέρα, θα κάνετε αυτό και αυτό  και τότε  κ.ο.κ.. Τα χρήματα όμως, επειδή δεν σας εμπιστευόμαστε, θα σας τα δίνουμε  σε δόσεις , προσαρμοσμένες  στις ανάγκες σας,  αφού, πριν από κάθε εκταμίευση,  ελέγχουμε  ότι έχετε κάνει αυτά που λένε τα ψιλά γράμματα. Και όλα αυτά μέχρι τον Ιούνιο του 2014 που τελειώνουν οι δόσεις και υποτίθεται ότι θα έχετε  κάνει αυτά που συμφωνήσαμε. Μετά κολυμπάτε μόνοι σας. Δηλαδή είτε το θέλουν είτε όχι οι δικοί μας  αντιμνημονιακοί και  μνημονιακοί σε  έξη μήνες βγαίνουμε από το μνημόνιο. Εκτός καν , όπως πιστεύω, παρακαλάμε να παραμείνουμε.  Έτσι, γιατί  είναι  γραμμένο  στις συμφωνίες,  βγήκαν και η Ιρλανδία έτσι και η Πορτογαλία, κι ας θριαμβολογούν οι κυβερνήσεις τους.   Έξοδος από το μνημόνιο σημαίνει τέλος η τροϊκα, τέλος  οι κάθε λίγο και λιγάκι  έλεγχοι,  σε ένα βαθμό  βέβαια, γιατί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν πυκνώσει οι δεσμεύσεις και οι έλεγχοι των δημοσιονομικών των χωρών της Ευρωζώνης. Τέλος όμως και τα δανεικά με το χαμηλό επιτόκιο. Από δω και πέρα μόνοι μας . Άντε δανεικά στις αγορές με 7-8%,  άντε σφίξιμο. Έξοδος από το μνημόνιο δεν σημαίνει, όπως πολλοί πιστεύουν επειδή αυτό τους αφήνουν να εννοηθεί,  άνοδο μισθών, αύξηση συντάξεων, ανάπτυξη και γενικά  ανάκτηση  ευμάρειας. Σημαίνει  συνέχιση, αν όχι χειροτέρευση της καθημερινότητάς μας  για πολλά χρόνια. Σημαίνει ακόμα ότι πρέπει να είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι στη διαχείριση των οικονομικών, σημαίνει ότι αποτοξινωθήκαμε από την αλόγιστη παροχολαγνεία της περιόδου της  κατασπατάλησης των δανεικών, σημαίνει αυξημένη μεν εθνική ανεξαρτησία, αλλά και αυξημένη εθνική ευθύνη.  Για να γίνουν όμως όλα αυτά πρέπει να έχουμε  εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας από τα ψιλά γράμματα, που εκτός από δημοσιονομικές είναι κυρίως θεσμικές μεταρρυθμίσεις και απάλειψη των αγκυλώσεων και δυσλειτουργιών της δομής της κοινωνίας και της οικονομίας μας. Σημαίνει μικρότερο και καλύτερο κράτος και αποτοξίνωση μεγάλου αριθμού πολιτών από την εξάρτηση τους από το κράτος. Σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας πολιτών και πολιτικών, που δυστυχώς δεν φαίνεται. Γιαυτό  φοβάμαι  πως εμείς,  όλοι,  μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, θα ζητήσουμε,  οι ίδιοι,   παράταση και συνέχιση της αιμοδοσίας με δανεικά, κούρεμα του ξένου δημόσιου χρέους και άλλα. Δηλαδή  παράταση  του μνημονίου. Σαν μεθαδόνη. Γιατί δεν θα μπορούμε μόνοι μας.  Θα παρακαλάμε να συνεχίσουμε, είτε με την  Ευρώπη των  πολυεθνικών, είτε με την Ευρώπη της κοινωνικής αλληλεγγύης, που μας κοροϊδεύουν  ότι θα την μεταλλάξουν  κάποιοι λαοπλάνοι.  Γιατί η Ιρλανδία και η Πορτογαλία έκαναν τις θεσμικές αλλαγές που συμφώνησαν. Εμείς αντιστεκόμαστε, λόγω αυξημένης δήθεν εθνικής υπερηφάνειας. Καιρός λοιπόν, αυτές τις άγιες μέρες, να αποφασίσουμε να πούμε και κυρίως να ακούσουμε αλήθειες,  πικρές αλήθειες  και να προετοιμαστούμε να ζούμε στην σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα που έρχεται και θα διαρκέσει.  Ο Αηβασίλης δεν φέρνει  νέα νοοτροπία. Το ροζ σύννεφο που θα εξαφανίσει τη μιζέρια της ζωής μας δεν θα έρθει, το διώξαμε. Εν τέλει όλα εξαρτώνται από εμάς και τις επιλογές μας. Αν και ακούγεται κάπως ειρωνικό ας είναι χαρούμενα τα Χριστούγεννα και ελπιδοφόρο το 2014.