ΚΑΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΛΛΑ…

9 Μαΐου 1936  συγκέντρωση καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη. 

Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

        Με αφορμή την απεργία των φαρμακοποιών… των καθηγητών… των καθαριστριών στο υπουργείο οικονομικών…

        Τις περικοπές μιστών, συντάξεων κατά 20-30% και τις τιμές στην αγορά, που μόνο μειώθηκαν κατά 0,9%, αφήνω το νου μου να ξεστρατίσει..!

        Σ’ αγώνες, σε αντιπαραθέσεις χωροφυλάκων κι απεργών, σε πανώ, στο αίμα, σε πύρινες Πρωτομαγιές, στο δίκιο και στα δικαιώματα της απεργίας και του εργαζόμενου.

        Αυτής του 1865 στην Αμερική για το οχτάωρο…

        Της Σύρου το 1874 στα ναυπηγεία και στα ταμπακαριά…

        Των μεταλλείων του Λαυρίου…

        Το 1904 στα ορυχεία του Μπακού…

        Των νεκρών απεργών του 1905 απ’ το στρατό της τσαρικής Ρωσσίας μια ΄΄Ματωμένη Κυριακή…΄΄

        Του 1910 η απόφαση του γκουβέρνου μας,  να ΄΄δωρίσει΄΄ στην εργατιά την Κυριακή σαν αργία…

        Το θάνατο στα 1911 του Έλληνα εργάτη από τους μπράβους της εργοδοσίας στο ΚΟΛΟΡΑΝΤΟ της Αμερικής…

        Την ίδρυση της Γ.Σ.Ε.Ε. το 1911.

        Τους γιορτασμούς της εργατικής Πρωτομαγιάς στην ΚΥΠΡΟ μας το 1925…

        Το θάνατο των απεργών στη ΣΑΛΟΝΙΚΗ το 1936…

        Την καθιέρωση του οχταώρου από διχτάτορα της Πατρίδας μας το 1937, που ονομάστηκε  ΄΄ ο πρώτος εργάτης της Ελλάδος…! ΄΄

         Την καθιέρωση της επίσημης πλιόνε αργίας της Πρωτομαγιάς στην Πατρίδα μας το 1964…

         Και τόσα άλλα που γένηκαν κατά καιρούς, ψηφίστηκαν, νομοθετήθηκαν και γίνονται και θα γίνονται για τον εργαζόμενο, τον άνεργο, για το ψωμί,  που χώρο όμως εδώ δεν έχω για να σας τα απαριθμήσω.

         Δε χρειάζονται άλλωστε και περισσότερα.

         Γνωστό είναι πως ο άνθρωπος από ξαρχής, κέρδιζε και κερδίζει το ψωμί του με ίδρο και με αίμα.

           Όμως τήρα, σήμερα που ο πολιτισμός και η τεχνολογική εξέλιξη, υποτίθεται πως έχουμε προς το καλύτερο αλλάξει τη ζωή μας, έρχονται κάποιοι Γιάπηδες του Δ.Ν.Τ. και των ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ και μονοκοντυλιά τα σβήνουν όλα.

            Στείλανε και φιρμάνια σ’ όλα τα Νότια της Ευρώπης βιλαέτια! Το χρόνο, όσοι έχουνε δουλειά, 2.100 ώρες το λιγότερο θα δουλεύουνε. Πότε δυό και πότε δέκα τη μέρα. Ανάλογα με του Μπόσση τις ανάγκες. Ξεχάστε λοιπόν τριετίες, υπερωρίες, γιορτινά, εξτρά, πεντάημερα και Κυριακές.

-          Μα… ψέλλισε ο παντέρμος Κωνσταντής ο μεροκαματιάρης.

-          Δεν έχει μα και ξεμά, τ’ αποκρίθηκε ο Γιάννης αυστηρά.

-          Μα… τα κεκτημένα… οι τόσοι αγώνες… οι θυσίες… οι νεκροί, διαμαρτυρήθηκε αυτός.

-          Αυτά πάνε… ξεχάστε τα. Σας τόπα. Τώρα άλλωστε ανήκετε στη ΕΥΡΩΠΗ, που ξαναγράφει αλλιώς την ιστορία!

           Ανήκουμε στην ΕΥΡΩΠΗ.

          Κι άντε τώρα να βρεις ψυχωμένους αγωνιστές να βγουν στους σιδερόφραχτους δρόμους, να φωνάξουν για το δίκιο, το αρχέγονο του εργαζόμενου, του άνεργου… του νέου που γίνεται μετανάστης για μια δουλειά.

         Πόσες γενιές θα ‘’φύγουνε’’  στ’ αλήθεια, ώσπου να δούνε ξανά οι κατοπινοί μιαν άσπρη μέρα.