Υπάρχει
ένα ζήτημα πολύ σοβαρό. Κάτι που με τρελλαίνει πιο πολύ από όλα τα
άλλα παρανοϊκά που συμβαίνουν γύρω μας, στην μεγάλη πορεία της κατάντιας
όλου του λαού μας. Δεν είναι ούτε οι μνημονιακοί δημοσιογράφοι, ούτε η
μνημονιακή κυβέρνηση, ούτε οι μνημονιακοί αφεντάδες… τίποτα από όλα
αυτά.
Με τρελλαίνουν ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΓΟΝΕΙΣ. Είναι μια νέα φάρα ανθρώπων που αν δεν το έχετε καταλάβει είναι οι προστάτες της αθλιότητας σε κάθε κοινωνικό επίπεδο. Είναι οι άνθρωποι που χαίρονται που το παιδί τους βρήκε επί τέλους μια ΔΟΥΛΙΤΣΑ, και θα παίρνει ΕΝΑ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΑΚΙ. Το σπούδασαν, έβγαλε τα μάτια του για να το καταφέρει, θυσίασαν τα νιάτα τους για να δώσουν στα παιδιά τους όλα τα απαραίτητα εφόδια για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Ξαφνικά έρχεται ένας μ@λάκας και τους ανακοινώνει πως για τα επόμενα 20? 30? 40? χρόνια τα παιδιά τους ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΝΕΙΡΑ. Τους ανακοινώνουν πως τα παιδιά τους θα εργάζονται με δυο τρία κατοστάρικα, 12-14 ώρες την ημέρα, σαν καρπαζοεισπράκτορες, θα χρειαστεί να δουλεύουν ακόμα και χωρίς να πληρώνονται, χωρίς δυνατότητες καν να φτιάξουν μια δική τους οικογένεια, θα ζουν σ΄ενα κόσμο σάπιο που οι θεοί είναι τα διάφορα αι χάσου και οι διάφορες γκαγκάδες, κι εκείνοι
ονειρεύονται το παιδί να βρει μια ΟΠΌΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΟΥΛΙΤΣΑ για να έχει ένα ΠΙΑΤΟ ΦΑΓΑΚΙ…..