Με τον μοναδικό του τρόπο, όπως πάντα, ο Ιωάννης Λουκάς μας οργανώνει για να παρακολουθήσουμε το μοναδικό ρεσιτάλ..
Αν στην Αράχωβα υπήρχε Ντελάλης (πραγματικός εννοώ, όχι ηλεκτρονικός) θα τον φιλεύαμε κατιτί ή θα τον κερνάγαμε κάτι κι αυτός πρόθυμος θα “κόλλαγε” (=ανέβαινε) στ’ αγνάντια και τα καραούλια αρχίζοντας πάντα με την ίδια εισαγωγή: « Ακούστε να σας ουειπωωωωωωωωωωώ…..» Κι όταν τελείωνε ο συμπαθής μπάρμπα-Μήτσος το ‘ντελάλημα’ ακολουθούσε η σχετική πρόκληση απ’ τα κουκουγέρια: «Δε – μπάμι, δε – μπάμι». Το αριστοφανικό σκηνικό ολοκληρωνόταν με τη χαρακτηριστική κίνηση που όλοι ανέμεναν και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα… Σήμερα όμως που όλα αυτά μας λείπουν καταφεύγουμε στα blogs, ώστε τουλάχιστο να μη βρεθούν να μας “ουειπούν” ότι δεν το γνώριζαν. Την Τετάρτη λοιπόν 15 Φεβρουαρίου ο εκλεκτός μας φίλος και συμπατριώτης Νίκος Λαάρης δίνει ρεσιτάλ πιάνου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Για το λόγο αυτό μερικοί φίλοι του διοργανώνουμε απογευματινή μετάβαση στην Αθήνα με ¨πούλμαν¨. Παρακαλούνται όσοι ενδιαφέρονται να δηλώσουν συμμετοχή στον κ. Σπύρο Κομνά μέχρι την Κυριακή 12-02-2012. Το κόστος (εισιτήρια παράστασης στην οικονομική ζώνη και λεωφορείου) είναι 22€.
Για τη φιλική παρέα ΙΑΛ
ΥΓ1: Εννοείται ότι η πρόσκληση- παρότρυνση απευθύνεται και στους πολυπληθείς Εν Αθήναις Αραχωβίτες (που δεν έχουν και το ζήτημα της μετακίνησης), αλλά βεβαίως και σε κάθε φιλότεχνο-φιλόμουσο φίλο από τα γειτονικά χωριά (Βοιωτίας και Φωκίδας ) που παρακολουθούν τα τοπικά μας blogs, με την επισήμανση ότι η μουσική, ή τέχνη, ο πολιτισμός προάγουν και ενώνουν σε αντίθεση με την μικροπολιτική και τον τοπικισμό.
ΥΓ2: Προσπάθησα η ανακοίνωση αυτή να μην είναι ξερή και τυποποιημένη μπας και φιλοτιμηθείτε και έρθετε περισσότεροι, καθώς ο Νίκος Λαάρης μου έχει τάξει μια μεγάλη ‘μίζα’, αν κατορθώσω και γεμίσω το πούλμαν, αλλά αυτά μεταξύ μας μη μας ακούσει η Τρόικα…
1 σχόλιο:
Αγαπητέ συμμαθητή Γιάννη
Πρώτα απ όλα να σε ευχαριστήσω που κάθε φορά που διαβάζω ανάρτησή σου μου θυμίζεις πόσο τυχερή γενιά είμαστε που ζήσαμε αυτή την όμορφη και ρομαντική εποχή τόσο απλή και με τόσο μεγαλείο .
Η άνοδος της τεχνολογίας που συντελέστηκε από τον μπάρμπα Μήτσο τον ντελάλη στον ηλεκτρονικό ντελάλη - που σημειωτέον μας λείπει – ήταν τρομερή, αλλά χωρίς την τεχνολογία εμείς οι εκτός Αράχωβας δεν θα μαθαίναμε τα νέα. Κάθε πρωί με τον καφέ και όλα τα Blogs της Αράχωβας ανοίγουν, πότε βλέποντας μόνο τον καιρό, πότε διαβάζοντας διάφορα νέα, προσπαθούμε να ζούμε λίγο κοντά στο αγαπημένο μας χωρίο.
Οσο για τον αγαπητό μας Νίκο Λαάρη, τον θυμάμαι μικρό παιδάκι πότε μαζί με τον παππού του πότε στο γραφείο που ερχόταν με τον πατέρα του ήταν πάντα ένα ευγενικό και συνεσταλμένο παιδί συγχαρητήρια για εδώ που έφτασε, του εύχομαι και εις ανώτερα , μας κάνει περήφανους τους απανταχού Αραχωβίτες.
Δημοσίευση σχολίου