Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος
Η μοναξιά σου
Πατρίδα μου, ψυχή μου, ακριβή !
« Ότε κατά φυλάς και Έθνη κατεμερίσθη η γη !»
Κι ο λόγος σου Ομηρικός.
Αρχέγονος, ανάδελφος, λαμπρός, όπως
κυμβάλου αρμονικός ρυθμός !
Στην πέτρα χαραγμένος!
Της Θάσου και της Σαμοθράκης !
Της Κρήτης και της Ακαρνανίας !
Εν Αλιάρτω
στην πέτρα του τάφου της Αλκμήνης,
και σ’όλες αυτές της ιερής κληρονομιάς,
με τη συλλαβική γραφή, τους φθόγγους και τις λέξεις,
που αιφνιδίως
ξεπροβάλλουνε, κατά καιρούς, από τη χθόνια “ φυλακή”
ως αναπόδραστοι χρησμοί !
Κι έτσι το μπόρεσες
και πάντα θα το μπορείς, ψυχή μου,
τις μάχες σου να δίνεις σε κάθε του κόσμου αλλαγή,
κι όρθια να στέκεις,
Μονάχη πάντα κι Ακριβή !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου