Να βγούμε στις αγορές;

Του Γιώργου Δ. Ανδρέου

Αναγορεύτηκε σε Εθνικό στόχο και  όνειρο η έξοδος της χώρας στις  αγορές. Μήπως όμως είναι   Εθνική Επικοινωνιακή χίμαιρα;  Δεν αναφέρομαι στον  διαρκή ετεροχρονισμό επίτευξης του στόχου, από χρόνο σε χρόνο και από άνοιξη σε φθινόπωρο, αλλά στην έννοια και τον χαρακτήρα του.  Κωδικοποιημένο  επικοινωνιακό  μήνυμα ελπίδας που   προσφέρεται στην κοινωνία για λαϊκή  κατανάλωση.  Να βγούμε επιτέλους στις αγορές. Δηλαδή με απλά λόγια  να μπορούμε να δανειστούμε ελεύθερα. Να ζητάμε από τους διεθνείς «τοκογλύφους» όπως τους αποκαλούν κάποιοι και να μας δίνουν και  οι «αγορές» να μας δίνουν – δήθεν – απλόχερα.Για  να  μπορούμε να ξοδεύουμε,  όπως  τον παλιό καλό καιρό κατά το δοκούν και χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.  Το θέμα έχει αναχθεί σε  στοιχείο της  εθνικής μας κυριαρχίας και  ανεξαρτησίας.   Τι κι αν οι αγορές θα μας δανείζουν, αν μας δανείζουν μετά την πρόσφατη εμπειρία τους,  με 6 και 7% ή και περισσότερο. Εμείς στοχεύουμε διακαώς να γυρίσουμε στις αγορές. Για να απαλλαγούμε – πάλι δήθεν - από το  ΔΝΤ και την τρόϊκα που μας δανείζουν μεν με  1 κι 1,5%, ελέγχουν  όμως τι τα κάνουμε και μας ζητάνε  επίμονα  μεταρρυθμίσεις και   μας σφίγγουν   να νοικοκυρευτούμε, να αλλάξουμε, να παράγουμε, να είμαστε ανταγωνιστικοί  και  συνεπείς.

Εμείς παρά ταύτα επιμένουμε ότι πρέπει  να γυρίσουμε στις αγορές. Γιατί μόνον έτσι θα ανακτήσουμε την εθνική μας περηφάνια και ανεξαρτησία, λένε οι «νεοεθνικιστές», έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους τις παροχές, τους διορισμούς, τα θαλασσοδάνεια, τις σπατάλες, το παρελθόν.

Τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων, όλων των κομμάτων, τα γνωρίζουν όλα αυτά, όπως γνωρίζουν και πως ο μέσος   Έλληνας  έχει ασυναίσθητα συνδέσει  τα διεθνή δανεικά  με την ευμάρεια και την καλοζωία του. Με τον τρόπο ζωής που έχασε.  Και στέλνουν   το μήνυμα της επιστροφής στις αγορές ως καλυμμένο έντεχνα σήμα  ελπίδας για παλινόρθωση της χαμένης, δυστυχώς ανεπιστρεπτί, ασύδοτης και άναρχης ευμάρειάς μας. Υπομονή και ανοχή ζητάει το μήνυμα, όπου νάναι  βγαίνουμε στις αγορές και θα «ρέει (και πάλι) μέλι και γάλα». Τα σημερινά μας, υπαινίσσονται,  βάσανα έχουν στόχο, είναι  αναγκαία συνθήκη για να μπορέσουμε να δανειστούμε και πάλι ελεύθερα  και τότε θα δείτε. Και ο κόσμος θολωμένος και μπερδεμένος από όσα βλέπει και ακούει, περιμένει και τη μαγική αυτή στιγμή.

Τα πλαστά αυτά μηνύματα το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν την αλήθεια, να   αποπροσανατολίζουν τη κοινωνία , να υποθάλπτουν  ψεύτικες ελπίδες  και  να μην  δίνουν να καταλάβει ο κόσμος πως,  είτε στις αγορές, είτε στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, είτε με τύπωμα ακάλυπτου χρήματος, τίποτα δεν θα γίνει αν δεν αλλάξει η νοοτροπία κυβερνώντων και λαού.  Αν συνεχίσουμε να πράττουμε τα  ίδια   ως κράτος, ως υπάλληλοι, ως επαγγελματίες, ως φορολογούμενοι, ως οικογένειες δεν υπάρχει γιατρειά.  Γιατί αν καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές με τα ίδια μυαλά σε λίγα χρόνια θα ζήσουμε  χειρότερα, πολύ χειρότερα. Θα καταγγέλλουμε τότε και τους νέους διεθνείς  «τοκογλύφους», θα ζητάμε το κούρεμα των νέων δανεικών που θα έχουμε σπαταλήσει.  Και δυστυχώς τότε δεν θάχουμε κανέναν δίπλα μας. Αφήστε λοιπόν κύριοι τα ψεύτικα μηνύματα ελπίδας, μιλήστε καθαρά, πράξτε τολμηρά, αλλάξτε τα πάντα και  απαιτήστε δυναμικά, με πραγματικά όμως στοιχεία μεταρρυθμίσεων και όχι με «μαϊμού» πρωτογενή πλεονάσματα, την συνέχιση της Ευρωπαϊκής και διεθνούς βοήθειας. Ξεχάστε επί του παρόντος τις  αγορές, γιατί αυτές κινούνται με γνώμονα το κέρδος και  δεν διακατέχονται από αισθήματα αλληλεγγύης προς τους αναξιοπαθούντες λαούς.  Και προ παντός δώστε επί τέλους στον κόσμο την αλήθεια.