Απόψεις για το θέμα του Διστόμου

• Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ

  Το Δίστομο εν ου παικτοίς

  Πριν από δύο εβδομάδες, ύστερα από συνεννόηση με τον αγαπητό φίλο και διαπρεπή συνάδελφο Γιώργο Κασιμάτη, ομότιμο καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είχα απευθύνει επιστολή στον καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου Ηλία Κρίσπη, με την παράκληση να μου απαντήσει σε πέντε συγκεκριμένα επιστημονικά ερωτήματα που του έθεσα, σχετικά με το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εξ αφορμής τής επί ιταλικού εδάφους αναγκαστικής εκτέλεσης της αμετάκλητης απόφασης του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, αναφορικά με τη σφαγή των κατοίκων και την πυρπόληση του Διστόμου, το μαύρο καλοκαίρι του 1944.
  Το Πρωτοδικείο της Λιβαδειάς (με αναγνωριστική απόφαση) έχει αναγνωρίσει την υποχρέωση του γερμανικού Δημοσίου προς αποζημίωση και επιπροσθέτως (με καταψηφιστική απόφαση) το έχει καταδικάσει να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα για την εκδίκαση της εναντίον του αγωγής των επιζώντων τραγικών θυμάτων, καθώς και των τότε ανήλικων παιδιών τους, που επιβίωσαν από τη φριχτή σφαγή.
  Ο επιτετραμμένος της γερμανικής πρεσβείας είχε επισκεφθεί και είχε ασκήσει πίεση στο διαπρεπή τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Δημόπουλο, με το αίτημα ν' ασκήσει αυτός, αντί εκείνης, αναιρετική αίτηση υπέρ του νόμου για την εξαφάνιση της απόφασης της Λιβαδειάς, θυμίζοντάς του τις εξαρτήσεις των ελληνικών συμφερόντων από την αγαθή προαίρεση της γερμανικής κυβέρνησης. Ο έντιμος εισαγγελέας αρνήθηκε, καθώς δεν έβλεπε βάσιμο αναιρετικό λόγο, και υπέδειξε στον επισκέπτη του τις απειλές που διατύπωσε να τις καταθέσει στο αρμόδιο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Ετσι, η Γερμανία πειθαναγκάστηκε να γίνει διάδικος ενώπιον του Αρείου Πάγου, ο οποίος απέρριψε, ως νομικώς αβάσιμη, την αναιρετική αίτηση εκείνης με ψήφους 15 προς 4.
  Ηδη έχω στα χέρια μου την έγγραφη απάντηση του καθηγητή Ηλία Κρίσπη στα πέντε ερωτήματα που, από κοινού με τον συνάδελφο Γιώργο Κασιμάτη, του υπέβαλα. 
  Λοιπόν, ο αρμόδιος καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου απαντά κατηγορηματικά και απεριφράστως ότι «αποφάσεις (οιουδήποτε "κύρους", π.χ. αμετακλήτου) εθνικού/εσωτερικού δικαστηρίου, επί θεμάτων ομοίων ή αναλόγων προς επίδικο ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης θέμα, δεν δεσμεύουν το Δικαστήριο αυτό». ...
  
  
  Συνακόλουθα, σύμφωνα με την επιστημονική θέση του καθηγητή Κρίσπη, η αμετάκλητη απόφαση του ελληνικού Αρείου Πάγου, που δικαίωσε τα θύματα του Διστόμου, παρά το δεδικασμένο της έναντι της Γερμανίας, δεν έχει καμιά δεσμευτική ισχύ ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης! Το κεκτημένο του δεδικασμένου υπέρ των θυμάτων του Διστόμου και εναντίον της γερμανικής κυβέρνησης γίνεται αιφνιδίως φρέσκος αέρας για το Δικαστήριο της Χάγης! 
  Ετσι, νιώθω υποχρεωμένος ν' απευθύνω δημοσίως το ερώτημα, όχι στους προδήλως ανίδεους, αν και καθ' ύλην αρμόδιους υπουργούς Δικαιοσύνης και Εξωτερικών, αλλά στον υπουργό Χάρη Παμπούκη προσωπικώς, ως καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου.
  Με τον Παμπούκη συνυπηρετήσαμε στη Νομική Αθηνών ως συνάδελφοι. Καθώς λοιπόν η υπόθεση του Διστόμου δεν είναι παρωνυχίδα, τον ερωτώ δημοσίως και αναμένω ευθαρσή επιστημονική απάντηση: «Χάρη μου, οι συνάδελφοί Σου του υπουργικού συμβουλίου, Σε ρώτησαν για τις επιπτώσεις που θα έχει πάνω στην ισχύ της αμετάκλητης απόφασης του Αρείου Πάγου για το Δίστομο η παρέμβασή τους στο Δικαστήριο της Χάγης, την οποία ενθουσιωδώς, πλην αφρόνως ανήγγειλαν;».
  Το ίδιο ερώτημα οφείλω να θέσω και στους αγαπητούς φίλους της συντονιστικής επιτροπής για τη στήριξη των θυμάτων του Διστόμου, ιδιαιτέρως δε στον ήρωα της Αντίστασης Μανώλη Γλέζο, καθώς και στον Καπετάνιο ΕΛΑΣίτη των πελοποννησιακών βουνών Βαγγέλη Μαχαίρα, μετέπειτα διαπρεπή πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών: Σας ενημέρωσαν οι κυβερνητικοί συνομιλητές σας, καθώς και οι δικηγόροι των τραγικών θυμάτων, ότι ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης παύει να έχει οποιαδήποτε ισχύ η αμετάκλητη απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου για το Δίστομο;
  Φυσικά, ύστερα από όλα αυτά, θα ήμουν κατώτερος του αυτοσεβασμού μου, αν θα παρασυρόμουν σε διάλογο με κάποιον, που επικαλέστηκε τους κομματικούς τίτλους του και, την περασμένη Τετάρτη, από αυτήν εδώ τη φιλόξενη στήλη, νόμισε ότι είναι σε θέση να ρίξει λάσπη στη δική μου επί 53 συνεχή χρόνια αφοσίωση στην επιστημονική καλλιέργεια του δικονομικού δικαίου, της φιλοσοφίας του δικαίου και του διαλόγου με την ελληνική νομολογία, επειδή, καθώς φαίνεται, του κακοφάνηκε που διατύπωσα τις συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις μου στο πυροτέχνημα της λεγόμενης παρέμβασης της ελληνικής κυβέρνησης στο Δικαστήριο της Χάγης. Αν εκείνοι δεν έχουν το συναίσθημα του αυτοσεβασμού και της ντροπής, αυτό δεν είναι λόγος για να τους ακολουθήσω στον κατήφορό τους. Μου αρκεί η αφοσίωση στο χρέος να αντισταθούμε σε όσους ανοήτως ή εκ του πονηρού επιδόθηκαν στο πυροτέχνημα της ελληνικής παρέμβασης στο Δικαστήριο της Χάγης.
  www.kostasbeys.gr
  www.enet.gr/