Χθές στο γήπεδο της Αράχωβας η ομάδα μας ο ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ μ ένα γκόλ που ΄δεχθηκε στο τελευταίο λεπτό έχασε την άνοδο στην Δ εθνική κλείνοντας άδοξα μια εκπληκτικά πετυχημένη χρονιά.Μιά χρονιά που μας χάρησε αλησμόνητες χαρές και για τις οποίες οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ποδοσφαιριστές μας και στους προπονητές μας.Η διοίκηση με μεγάλους κόπους και θυσίες -ψυχικές και υλικές-βοήθησε όσο μπορούσε.Είμαστε η μόνη ομάδα απο αυτές που παίζαν στα μπαράζ που ότι έκανε το έκανε με ίδιους πορους.Την στιγμή που άλλες ομάδες ενισχύονταν απο τους Δήμους τους με χιλιάδες ευρώ εμείς λόγω και της κακής οικονομικής κατάστασης παλέψαμε μόνοι μας.Την ίδια στιγμή που οι άλλες ομάδες στα μπαράζ είχαν την συμπαράσταση της ποδοσφαιρικής ένωσης του νομού τους- κι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο καταλαβαίνουν τι εννοώ-εμάς ούτε στο γήπεδο δεν 'ηλθαν οι αντίστοιχοι της δικής μας της Βοιωτίας.
Πρίν 20 χρόνια που ασχολήθηκα με τα διοικητικά ονειρευτήκαμε με τα άλλα παιδια της διοίκησης να έλθει μια μέρα η ΑΡΑΧΩΒΑ να έχει γήπεδο με χορτάρι,παιδικές ομάδες και να πάρει το πρωτάθλημα της ΒΟΙΩΤΙΑΣ.Θεωρω τυχερούς τους εαυτούς μας που είδαν τα ονειρά τους να εκπληρώνονται,και που ζήσαμε αυτή την χρονιά κι ελπίζω οι νεότεροι να οδηγήσουν την ομάδα ακόμη ψηλότερα.Θ αταν μεγάλη παράλειψη αν δεν ευχαριστούσαμε και τους φιλάθλους μας που μας συμπαραστάθηκαν.Η εικόνα στη Χαλκίδα με μια εξέδρα γεμάτη Αραχωβίτες θα μου μείνει αλησμόνητη..Επίσης να συγχαρώ και την άλλη ομάδα του Δήμου μας τον ΑΜΒΡΥΣΣΕΑ που με καθαρά ντόπια παιδιά έκανε μια εκπληκτική πορεία εφέτος,ενω και η άλλη μας ομάδα η ΕΝΩΣΗ αβοήθητη κι αυτή απο τους ιθύνοντες της ΒΟΙΩΤΊΑΣ το πάλεψε όσο μπορούσε στα δύσκολα και αφιλόξενα ...διατητικα για τις βοιωτικές ομάδες-οπως αποδείχθηκε και στους δικούς μας αγώνες στα μπαράζ και στους αγώνες της ΕΝΩΣΗΣ- μονοπάτια της Δ εθνικης..Ε να ταξίδι υπέροχο τελείωσε, κάποιο άλλο θα ξεκινήσει.Ευχαριστώ όσους συνταξιδέψαμε μαζί τόσα χρόνια κι αν καμμιά φορά το ΄πάθος ξεπέρασε τα όρια δεν υπήρχε πρόθεση απλά ήταν η αγάπη γι αυτή την ομάδα..ΠΑΡΝΑΣΣΑΡΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.
Πρίν 20 χρόνια που ασχολήθηκα με τα διοικητικά ονειρευτήκαμε με τα άλλα παιδια της διοίκησης να έλθει μια μέρα η ΑΡΑΧΩΒΑ να έχει γήπεδο με χορτάρι,παιδικές ομάδες και να πάρει το πρωτάθλημα της ΒΟΙΩΤΙΑΣ.Θεωρω τυχερούς τους εαυτούς μας που είδαν τα ονειρά τους να εκπληρώνονται,και που ζήσαμε αυτή την χρονιά κι ελπίζω οι νεότεροι να οδηγήσουν την ομάδα ακόμη ψηλότερα.Θ αταν μεγάλη παράλειψη αν δεν ευχαριστούσαμε και τους φιλάθλους μας που μας συμπαραστάθηκαν.Η εικόνα στη Χαλκίδα με μια εξέδρα γεμάτη Αραχωβίτες θα μου μείνει αλησμόνητη..Επίσης να συγχαρώ και την άλλη ομάδα του Δήμου μας τον ΑΜΒΡΥΣΣΕΑ που με καθαρά ντόπια παιδιά έκανε μια εκπληκτική πορεία εφέτος,ενω και η άλλη μας ομάδα η ΕΝΩΣΗ αβοήθητη κι αυτή απο τους ιθύνοντες της ΒΟΙΩΤΊΑΣ το πάλεψε όσο μπορούσε στα δύσκολα και αφιλόξενα ...διατητικα για τις βοιωτικές ομάδες-οπως αποδείχθηκε και στους δικούς μας αγώνες στα μπαράζ και στους αγώνες της ΕΝΩΣΗΣ- μονοπάτια της Δ εθνικης..Ε να ταξίδι υπέροχο τελείωσε, κάποιο άλλο θα ξεκινήσει.Ευχαριστώ όσους συνταξιδέψαμε μαζί τόσα χρόνια κι αν καμμιά φορά το ΄πάθος ξεπέρασε τα όρια δεν υπήρχε πρόθεση απλά ήταν η αγάπη γι αυτή την ομάδα..ΠΑΡΝΑΣΣΑΡΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΣΤΑΘΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΟΣ