Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος
Νερά της θάλασσας, των ποταμιώνε και των λιμνώνε.
Φυλακισμένα άλλα σε καταβόθρες και καταπιόνες άπατους,
και κάμποσα στασιάρικα,
ασάλευτα, αθέατα, κάτω από καλαμιώνες, νούφαρα και
χλωρασιά ολοπράσινη της γης.
Νερά που κρυφομιλούν και διηγούνται.
Που τραγουδούν και δεν ακούγονται.
Οκνά, που λιάζονται στην πέτρα και ιριδίζουνε το πρόσωπο
του ποιητή
και τη ζωή του ολάκερη.
Όλα, μα όλα ιερά και δροσερά!
Εκείνα, όμως, του αφέντη ΆΙ- ΓΙΩΡΓΗ μας, κάτω απ’τις
λεύκες, τα πλατάνια, αυτά που νύχτα μέρα, στου φεγγαριού το γιόμισμα ή στο
λιγόστεμά του, τ’ακούς με μια φωνή στο φυλλοκάρδι μας να συνηχούν, να
τραγουδούν κάθε στις 23 τ’Απρίλη :
«Πανηγυράκι
γίνεται, γιορτή και προσευχή, ψηλά στην εκκλησιά τ’ ΆΙ-ΓΙΩΡΓΗ!»
Και, ω Θεέ μου, πώς λιμπίζουνε, καθώς κυλάνε από τα
πέτρινα πανέρια, απ’τον φτιαχτό γκρεμιώνα, ωσάν, θαρρείς, τ’ασημοστέφανα του
ΑΓΙΟΥ ή σαν τα νάματα της εκκλησιάς τα ιερά, τα πλούτια διηγώντας του Θεού και
της πηγής τους, που η πλέμπα ονοματίζει “Μάνα”!
Ετούτα τα νερά τα αγαπώ, το πιο πολύ απ’όλα στη ζωή μου!
Από τα χρόνια τα παλιά, που η φτώχεια μαχαίρι μαύρο στην
καρδιά, κι αυτά κυλάγανε σε χωματένια αυλάκια, το’να κατά την “ ‘ΚΟΝΟΜΟΒΡΥΣΗ” και τ’άλλο κατά τα “ΠΛΑΤΑΝΙΑ”, ή των “ΤΡΟΠΑΙΩΝ” τη μεριά, δίχως ποτές χαμάνταρο να στήσουνε, αχνούς
απ’τη βαριά ανασαιμιά τους, ή τάχατες μιαν υγρασία στασιάρικη, αρρωστημένη,
λασπερή, στα σπαηλίκια, στα λιόφυτα, στα περιβόλια του χωριού και στους
κτημιώνες μας τους πατρογονικούς.
Ετούτα τα νερά είναι ξεχωριστά!
Δροσίζαν και δροσίζουνε αρχοντογειτονιές για χρόνια,
κονάκια μπιστικών και τσελιγκάδων, φτωχολογιάς τα όνειρα, παιδιώνε τις ελπίδες
και των πουλιώνε τις μουσικές τους συμφωνίες!
Ετούτα τα νερά είναι ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ!
Τα ελευτέρωσε, τα θρήσκεψε ο αφέντης ο ΆΙ-ΓΙΩΡΓΗΣ,
σκοτώνοντας το θεριό με τη μεγάλη ουρά κι απονουρά.
Τα μπόλιασε ο ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ, σκυφτός τα χείλια βρέχοντας,
πριν βγει στη μάχη στο “ΜΟΥΣΤΑΜΠΕΗ”.
Τα πίνουνε και τα τιμούν στα νέα χρόνια οι κατοπινοί,
βαστώντας έτσι του Έλληνα τη μοίρα και του Ελληνισμού την ιστορία!
Το πρόσωπό του! Τις εξάρσεις της καρδιάς του! Την
αφοσίωση στο ΘΕΙΟ και στης ψυχής τους στεναγμούς!
Αυτά είναι που ποτίζουνε τις μνήμες μας και την
ακριβοταγισμένη Λευτεριά μας!
«Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσκο βολισμένη
και παίρνουνε το μόσκο της κι αφήνουν τη δροσιά τους,
κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους…»
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
Οι Ελεύθεροι Πολιορκισμένοι
Ο πειρασμός (απόσπασμα)
4 σχόλια:
Τσοπάνε στην προμετωπίδα σου έχεις το ειρωνικό αλλά και …………αληθινό : «Bloggers βουλώστετο». Προφανώς μια από τις αναφορές σου θα έχει σχέση με την τύχη του σχολίου μου, μετά την παλινωδία που παρουσίασες με την λογοκρισίας πο επέβαλες (δημοσίευση και απόσυρση). Προφανώς θα νομίζεις ότι θα σου κάνω τη χάρη για θέματα τόσο ανθΕλληνικά, όσα η κρατούσα θρησκεία επιβάλει, να σωπάσω. Προφανώς θα Θέλεις να γράψω επώνυμα, να δώσω το δικαίωμα δηλαδή στον κάθε Παπακώστα να με προσβάλει , πετώντας με έξω από κάποια τυπική θρησκευτική εκδήλωση. Προφανώς θα έχεις χιλιάδες λόγους να θέλεις να με διασύρεις μπροστά σε μια θεοκρατούμενη χριστιανική κοινωνία. Φαντάζομαι ότι θα είσαι χαρούμενος για το πνίξιμο του σχολίου μου γιατί δήθεν προστατεύεις τον συγγραφέα. Νομίζεις ότι πιθανώς του παρέχεις εκδούλευση. Σε πληροφορώ ότι δεν έχω τίποτα με το συγγραφέα, αντίθετα τον θαυμάζω. Η πεποίθηση μου είναι ότι ακόμα και αυτός σφάλει , δεν έχει όλα τα δεδομένα ή δεν ασχολήθηκε ποτέ να ψάξει την
Δεν υπήρξε ποτέ δημοσίευση του σχολίου σου. Το ανέβασα για μερικά δευτερόλεπτα για να μπορέσω να το διαβάσω όλο. Δυστυχώς δεν έχετε καταλάβει ότι τα σχόλια του blogger δεν είναι για να γράφετε μικρά διηγήματα και υπάρχει περιορισμένος αριθμός λέξεων. Στην προεπισκόπηση λοιπόν δεν μπορώ να δω τι γράφετε και έτσι το δημοσιεύω στιγμιαία μήπως και διαβάσω κάτι παραπάνω.
Παράδειγμα το σημερινό σου σχόλιο, είναι μισό γιατί η πλατφόρμα του blogger μέχρι εκεί μου το βγάζει.
Σχετικά με το "bloggers βουλώστε" το, μην χαίρεσαι δεν έχει καμιά σχέση με εσένα, αφορά το εμπάργκο που έχει επιβάλει η δημοτική αρχή στα blogs, και σε κανέναν άλλο.
Σε διαβεβαιώ ότι αδιαφορώ παντελώς αν θα σιωπήσεις η μιλήσεις, αν γράψεις επώνυμα η ανώνυμα.
Αδιαφορώ αν είσαι αναγκασμένος κόντρα στα πιστεύω σου να υποκρίνεσαι τον καλό χριστιανό και να πηγαίνεις στην εκκλησία.
Δεν έχω κανένα λόγο να θέλω να σε διασύρω γιατί με αφήνεις παγερά αδιάφορο.
Από την άλλη ο συγγραφέας δεν έχει καμιά ανάγκη από την προστασία μου ούτε της παροχής οιασδήποτε εκδούλευσης απο μέρους μου.
Το σχόλιο σου άπλα κόπηκε γιατί ένα σχόλιο σε ένα απλό όμορφο διήγημα, το μετέτρεψες σε αντιχριστιανικό παραλήρημα χάνοντας και το όποιο δίκιο θα μπορούσες να έχεις.
Μην στείλεις άλλα σχόλια σε παρακαλώ γιατί θα πάνε στον κάδο χωρίς να διαβαστούν και θα πάει χαμένος ο κόπος σου
Ο Κασιδιάρης σε όλο του το μεγαλείο. Δεν θα σε ξαναενοχλήσω.
Μπράβο σου. Αυτό ακριβώς να κάνεις.
Δημοσίευση σχολίου