Αφήστε μας να ονειρευτούμε!

 

Μαυρόπουλος Χρίστος

Χρονογράφημα

Αφήστε μας να ονειρευτούμε!

Μια χαραμάδα στο σύμπαν...στη γης...στο παραθύρι...στην καρδιά μας.

Από κει μπαίνει ΤΟ ΦΩΣ στα σώψυχά μας!

Και τόνειρό από κεί.

Και δε διαφέρει τόνα απ' τ' άλλο.

Παντού χωράνε και τα δ. Στο νου, μες στην καρδιά μας, στα μάτια μας π' ανοιγοκλείνουν  θαμπωμένα!

Λες, πως και τα δυο, δεν έχουν ηλικία!

Μα κι αν την έχουν, δεν τη χωράει το φεγγί μας.

ΤΟ ΦΩΣ!

Δεν ξέρω αν εκείνο παίρνει κάτι από ΕΜΑΣ.

Όμως εμείς, πολλά απ' αυτό!

Κι ίσως δίχως ΕΝΑΣ και νάχε, λέει, ίσως μεγάλη μοναξιά.

Γιατί θωρείτε το πως με πρεμούρα πιλαλάει τα πρωϊνά...πως μπαίνει απ' τη χαραμάδα, μια αχτίνα λαμπερή, στραφταλιστή στην κάμαρά μας...

Και πάει ντογρού στα βλ΄ρά μας...παίζει μ' αυτά, σβουρίζει, τη νύχτα διαγουμίζει, ώσπου ανοίγουνε τα μάτια μας, τα τσιμπλιασμένα...τον τρόγυρο αναβλεμματίζει, τη μύτη μας, το στόμα και τα χρειασίδια μας...και δίχως άλλη αναβολιά, πάει στο μέρος της καρδιάς μας!

Εκεί που η πίστη μας, οι έγνοικαι το κρυφό μας όνειρο!

Το όνειρο που όλοι μας, το κρύβουμε καλά.

Σαν το χρυσάφι, στο πιο βαθύ λαγούμι.

Κι είναι στ' αλήθεια βαθύπατη, βαθύχωρη η καρδιά μας.

Χωράει ντέρτια και αρμενίσματα του νου.

Λύπες, χαρές και βάσανα πολλά.

Και τ' όνειρο το χώρεσε. Κι ας έχει τόσα απόσκια η ζωή μας.

Έτσι είναι όμως τα όνειρα.

"Εικόνες, πεθυμιές, ελπιδοφόρες, μαγικές", που αναβαστάνε ανθρώπους, κοινωνίες!

Γι' αυτό τραβήξαμε, σαν τα καλάρφανα θαρρείς μπροστά, μ' αψάδα και πρεμούρα.

Και πέσαμε και σηκωθήκαμε και ματαπέσαμε κι αναθαρρήσαμε ξανά, περ΄σσια όμως ταχτικοί και συνετοί πολίτες της πατριδασ μας, μ' αγάπη ίσως και συνερισιό στα ΜΕΤΡΑ σας και στ' ΑΔΙΕΞΟΔΑ σας ξυγιάζοντας θυσίες μας κι απαντοχές μας!

Γι' αυτό και σήμερα σας λέω, εσείς του ΤΟΠΟΥ μας οι κεφαλάδες, εσείς με τα προεδριλίκια σας, και τις πολιτικές σας, αφήστε μας επιτέλους στη φαρμακούσα ζήση μας, να νιώσουμε και να γιορτάσουμε λαγαροί και χαρωποί τη γέννηση του ΧΡΙΣΤΟΥ μας!

ΑΦΗΣΤΕ μας τούτες τις μέρες να ονειρευτούμε, γαλάζια ακρογιάλια, κάμπους με πηγάδια, λιόδεντρα, αμπελοτόπια, μύλους, ξωκκλήσια φωτεινά και μια ΕΛΛΑΔΑ στα γιορτινά ντυμένη!

Κάνει καλό, ξέρετε, να ονειρευόμαστε και να μακραγναντεύουμε σ' όλες τις ηλικίες κι ας είν' μεγάλα τα όνειρά μας.

Ας χτίζουμε σαν τα παιδιά στην άμμο τα παλάτια μας..!

Έτσι κι αλλιώς το ξέρουμε, πως τα όνειρα είναι θολερά, και ποια θα σβύσουνε κι άλλα θα βγούνε αληθινά!

Γι αυτό ΑΦΗΣΤΕ μας, μια και οι Άγιες μέρες το καλούνε, να ονειρευτούμε!!!