Η "καλή" Ελλάδα

Ένα ποτήρι νερό. Θα σου το δώσουν, όπου κι αν βρεθείς, χωρίς να σου το χρεώσουν ή να σε στραβοκοιτάξουν.

Οι εγκάρδιες τσιγαρότρακες στο δρόμο. Θα προσφέρουμε τσιγάρο στον άγνωστο που θα μας το ζητήσει στο δρόμο, χωρίς να απαιτήσουμε σέντσι.

Η γλωσσική πολυσημία μας. You know, malakas.

Η μεγάλη γκάμα λέξεων που έχουν τα ελληνικά για να περιγράψουν τη ζέστη: κάψα, καύσωνας, κουφόβραση, καΐλα, ντάλα, νταλαούρι…Η έκφραση «ή θα βρέξει ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει». Κάθε Έλληνας κι ένας μετεωρολόγος.Κάθε Έλληνας είναι και προπονητής ποδοσφαίρου. Ξέρουμε από μπάλα.          

Δεν μασάμε να αυτομαστιγωνόμαστε και να αυτοσαρκαζόμαστε.
Οι ελληνικές παροιμίες, με καλή και ανάποδη, σαν χρησμοί της Πυθίας, για να ταιριάζουν σε κάθε περίπτωση. Για παράδειγμα «Κάλλιο αργά, παρά ποτέ», αλλά και «Το γοργόν και χάριν έχει».

Η μούντζα. Όπως και να το κάνουμε, είναι πιο ευγενική χειρονομία από το κωλοδάχτυλο.

Οι χιώτικες μαστίχες, που τις τρως δύο-δύο.

Η Φορμαέλα Αράχωβας.Η γραβιέρα Νάξου. Το κουλούρι Θεσσαλονίκης. Τα καλοψημένα κάστανα των πλανόδιων . Το ούζο και το τσίπουρο.

Μας προτιμούν τα celebrities για τις διακοπές τους.

Τα διεθνή διαπιστευτήρια headbanging του Σάκη Τόλη και των Rotting Christ σε κάθε παγκόσμια περιοδεία τους.

Τα συνοδευτικά-μεζέδες του καφέ και των αφεψημάτων που προσφέρουν τα ελληνικά coffee spots. Μπισκότα, κέικ, τσουρεκάκια, ένα μίνι ζαχαροπλαστείο στο πιάτο σου. Στη Λάρισα, με την μπίρα, σου προσφέρουν φτερούγες κοτόπουλου.

Ο Νίκος Γκάλης, που, μεταξύ άλλων, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 και στα ευρωπαϊκά του 1983, 1987, 1989 και 1991.
Η ευφάνταστη τοπωνυμία στην οδική μας σήμανση. Grias Kolos Beach, το δικό μας inside-joke. Η δαιμονιώδης greeklish επικοινωνία μας. How from here morning morning;

Κάθε νέο άστρο που δανείζεται για όνομα μια ελληνική μυθολογική φιγούρα.

Η Τζένιφερ Άνιστον.

Η κουλτούρα τού «δεν πάμε ποτέ με άδεια χέρια επίσκεψη».

Τα γηροκομεία είναι λίγα και σχεδόν άδεια.

Το «παντού υπάρχει ένας Έλληνας», που είναι μεγάλη αλήθεια.
H συνεισφορά μας στην παγκόσμια πορνογραφία. Σε κάθε σεβάσμια τσοντοσελίδα θα βρεις την κατηγορία greek porn. Η μισή ντροπή δική μας, η άλλη μισή δική τους.

Δεν μεταγλωττίζουμε τις ταινίες στους κινηματογράφους και θα ακούσουμε τον Πατσίνο να λέει με τη φωνή του «you son of a bitch» κι όχι «παλιοπουτάνας γιε». Δεν έχουμε βασιλιάδες και πριγκίπισσες.

Χαιρόμαστε και γελάμε όταν μας τη λένε ο Τζίμης Πανούσης και οι «Άγαμοι Θύται». Οι παππούδες έχουν νόημα ζωής και μετά τη σύνταξη: μεγαλώνουν τα εγγόνια.

Η έκφραση «It’s all greek to me» της αγγλικής γλώσσας. Έχουμε περάσει στο λεξικό τους.

Τα ρεμπέτικα είναι δικά μας. Τολμήσαμε να αποθεώσουμε και να τραγουδήσουμε τη μουσική των παρανόμων, των μαχαιροβγαλτών, των τεκέδων.

Ο Γιάννης Κουνέλης στην Tate.

Μπορεί και να μαλώσουμε για το ποιος θα πρωτοπληρώσει/κεράσει το λογαριασμό στο εστιατόριο.

Ο Παρνασσός.

Το Τεστ Παπ.

Αφήνουμε τα χελιδόνια να χτίζουν φωλιές στα σπίτια μας.

Η Βικτόρια Χίσλοπ, που δήλωσε στην παρουσίαση του νέου της βιβλίου «η μούσα μου είναι η Ελλάδα».

Για την ώρα οι μαθητές προτιμούν να κυκλοφορούν στα σχολεία με βιβλία και ipod και δεν ψωνίζουν όπλα από τον μπακάλη της γειτονιάς.

Έχουμε καταργήσει τη θανατική ποινή από τον 20ό αιώνα.

Δεν φοράμε τα πέδιλα με τις κάλτσες μας.

 http://1greek.wordpress.com