ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

Οι εποχές που θα έρθουν θα είναι πολύ σκληρές.  Υπάρχει κόσμος που υπόσχεται πως μένοντας στην ευρωζώνη όλα θα πάνε καλά. Υπάρχει το αντίπαλο στρατόπεδο που υπόσχεται πως αν βγούμε από την ευρωζώνη όλα θα πάνε καλύτερα.  Όσοι σας λένε είτε το ένα είτε το άλλο σας λένε ψέμματα.

Η κατάσταση για την Ελλάδα θα είναι πολύ σκληρή και στις δυο περιπτώσεις.

Εντός ευρωζώνης έχετε ήδη αντιληφθεί ποια θα είναι η θέση μας και τι παιχνίδια θα παιχτούν επάνω μας. Δεν ενδιαφέρεται κανείς για τον ελληνικό λαό. Δεν ενδιαφέρεται καμιά τρόικα αν ζήσουν ή πεθάνουν χιλιάδες Έλληνες. Τους είναι αδιάφορο. Εντός ευρωζώνης θα υποστούμε όλα τα πειράματα, τα σχέδια των νέων τυράννων και θα πεινάσουμε. Οι περισσότεροι θα πεινάσουμε θα δυστυχίσουμε , θα δούμε τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας να εξαθλιώνονται. Γιατί εκτός από πιόνια των σχεδίων των διεθνών τοκογλύφων όπως είναι και όλα τα άλλα ευρωπαΪκά κράτη (οι λαοί τους εννοώ όχι οι ξεπουλημένες ηγεσίες τους) η Ελλάδα λόγω άχρηστων και προδοτών κυβερνήσεων εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει ξεπουλήσει όλο το βιος της. Έχει κλείσει τη παραγωγή της, έχει μετατρέψει όλο το δυναμικό σε άχρηστους υπαλλήλους του συστήματος, έχει καταντήσει το λαό αδύναμο και αμόρφωτο, και φυσικά ξεσκέπαστο από συνδικαλιστική συμπαράσταση και κοινωνικούς φορείς τέτοιας δυναμικής που να μπορούν έστω στο ελάχιστο να απειλήσουν τη ροή του συστήματος.

Εκτός ευρωζώνης η κατάσταση θα είναι επίσης τραγική. Γιατί εκεί εκτός από όλα τα εύλογα προβλήματα που θα δημιουργηθούν όπως σε κάθε κράτος που χρεοκοπεί, στη περίπτωση της Ελλάδας η τιμωρία θα είναι ακόμα σκληρότερη. Για να γίνει το φωτεινό παράδειγμα σε όλους τους υπόλοιπους. Για να μην τολμήσει κανένας να κάνει κιχ ξανά.  Σε κάθε φωνή που θα σηκώνεται, σε κάθε όχι που θα λέει ο Ευρωπαίος πολίτης  της τραπεζικής δικτατορίας , θα του θυμίζουν κοίτα τι έπαθε η Ελλάδα. Θα είμαστε ένας λαός που θα περνάει ένα μεγάλο Γολγοθά κι αυτός θα είναι ο μπαμπούλας για τους υπόλοιπους. Και θα κάνουν το παν για να συμβεί αυτό.

Για να μην λέμε λοιπόν κουταμάρες όλα  πρέπει να αποφασιστούν με μέτρο το θάρρος που έχουμε μέσα μας. Το τι είμαστε διατεθειμένοι να αντέξουμε και για ποιο λόγο. Γιατί για να θυσιαστείς πρέπει να έχεις σοβαρό λόγο. Και η θυσία δεν μπορεί να αφεθεί φυσικά σε χέρια λαοπλάνων ή άσχετων. Στα χέρια δυνάμεων που δεν έχουν σχέδιο, δεν έχουν δύναμη, δεν έχουν ικανότητες να παλέψουν με τα θηρία.

Τη τύχη μιας χώρας που γκρεμίζεται με τους λύκους γύρω έτοιμους να ορμήξουν δεν μπορεί κανείς να την αφήσει στα χέρια ούτε παραφουσκωμένων παγωνιών, ούτε ψευτοπαλικαράδων, ούτε νταήδων της δεκάρας, ούτε κυρίως σε άσχετους και ανίκανους να σχεδιάσουν τη κάθε λεπτομέρεια για το μεγάλο πόλεμο.

Πριν λοιπόν συνεχίσουμε να κουνάμε τις σημαίες πέρα δώθε και να φωνάζουμε αόριστα «για την Ελλάδα» πρέπει να συνειδητοιήσουμε με μεγάλη σοβαρότητα

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ και

ΠΟΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΕΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Οσοι ονειρεύονται την Ελλάδα του 74 του 81 ή του 2000 τελείωσε δεν υπάρχει. Οπως δεν υπάρχει κι η Ελλάδα του 20 του 30 ή του 40. 

Οσοι ονειρεύονται  ότι μπορούν ανώδυνα , χωρίς ιδιαίτερες απώλειες, χωρίς επικίνδυνες καταστάσεις να διεκδηκίσουν τη ζωή τους πίσω, την αξιοπρέπειά τους και  να εξασφαλίσουν το μέλλον των παιδιών τους γελιούνται οικτρά.

Τα παιχνίδια που θα παιχτούν επάνω μας, οι απειλές και η τρομοκρατία, οι στερήσεις που θα πρέπει να υποστούμε και οι θυσίες, αμέτρητες.

Οσοι θεωρούν ότι οποιοσδήποτε πόλεμος είναι περίπατος ή ευχάριστος είναι ηλίθιοι ή παντελώς άσχετοι και αδιάβαστοι.

Ποτέ κανένας λαός δεν κέρδισε την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του ανώδυνα και ποτέ κανένας άνθρωπος δεν πολέμησε για τα δικαιώματά του και τη θέση του σ΄αυτό το κόσμο ήσυχα και ασφαλής.

Πριν λοιπόν συνεχίσουμε να βρίζουμε , να φωνάζουμε ασκόπως και να ζητάμε κάτι πρέπει να αποφασίσουμε ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ.

Γιατί όσοι επιθυμούν αυτό το κάτι να είναι η μικρή καθημερινή τους εξασφάλιση και ο ήσυχος κόσμος των τειχών του σπιτιου τους καλό είναι να βάλουν τη σπάθα μέσα στη θήκη και να σκάσουν ένα γλύκό χαμόγελο στη κυρία Μέρκελ και στους υπόλοιπους και να αρχίσουν μερικά εντατικά μαθήματα «πως να γίνου καλοί και πειθήνιοι πολίτες» και να αφήσουν τους ψεύτικους παληκαρισμούς.

Οσοι θέλουν αυτό το κάτι να εί ναι μια ανατροπή ένα μεγάλο όχι και μια πράξη θυσίας για το μέλλον της πατρίδας και το μέλλον των πάιδιών της καλό είναι πρώτον να σκεφτούν αν είναι τόσο αποφασισμένοι να το παλέψουν όσο θα χρειαστεί και δεύτερον σε ποιον θα εναποθέσουν τη μοίρα αυτού του αγώνα.

Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι που όποια και να είναι η επιλογή μας θα είναι ένας δρόμος γεμάτος αγκάθια. Θα ματώσουν πόδια. Το ερώτημα είναι αν θέλουμε να είμαστε σκλάβοι και ταπεινωμένοι ή φτωχοί και περήφανοι.

Κανένας δεν δικαιούται να λέει πια ψέμματα στο κοσμο. Από όποια μεριά και να προέρχεται. Και η αριστερά οφείλει πάνω από όλους αφού διεκδικεί την νέα επιλογή όπως λέει να πει την ξεκάθαρη αλήθεια στους οπαδούς της για το τι ακριβώς έρχεται μπροστά τους και τι θυσίες θα πρέπει να κάνουν. Η θα μιλάει για αγώνα ή θα κάνει δημόσιες σχέσεις. Και τα δύο δεν γίνονται.

Η δε λαϊκή δεξιά επίσης θα πρέπει να πει αφού βάζει μπροστά τα εθνικά θέματα τη ξεκάθαρη αλήθεια στους οπαδούς της. Σε ποιο σημείο έχουν φέρει τη χώρα οι προηγούμενες κυβερνήσεις από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα. Πόσο πολύ χειροπόδαρα δεμένη είναι η χώρα, πόσο αδύναμη και ταπεινωμένη την έχουν καταντήσει σε διεθνές επίπεδο, πόσες συμφωνίες έχουν υπογραφεί κάτω από το τραπέζι και ποιοι είναι οι προδότες που περιφέρονται ακόμα ατιμώρητοι και να ενημερώσει τους νεο-πατριώτες πως ο πατριωτισμός δεν είναι τσακωμός στη γειτονιά αλλά απαιτεί τεράστια στρατηγική , ικανότητα και επίδειξη σθεναρότητας απέναντι στα μεγαθήρια για να μη γελοιοποιηθείς. Και θα πρέπει να αποφασίσουν οι οπαδοί της αν υπάρχει τέτοιος ηγέτης για να τους οδηγήσει σε εθνικές περιπέτειες όπου θα βγει η χώρα νικήτρια κι όχι πατημένη και ισοπεδωμένη για τα επόμενα 100 χρόνια.

Σκεφτείτε τα όλα αυτά.

Και πράξετε κατά συνείδηση.

 http://vasiliskos2.blogspot.com