Σκέψεις για τη σιωπή των βιβλίων!

 

Μαυρόπουλος Χρίστος

Θαρρώ πως τα καλύτερα οράματα, γεννιούνται μέσα στη σιωπή!

Όπως οι φουσκοδεντριές της άνοιξης που δίχως άχνα γενώνουνε τα γεννήματα, τα φύτρα, τα άνθια στους κάμπους και στα περιβόλια...

Στη φαντασία που ξεστρατίζει σιωπηλά το όνειρο...

Στις τόσες των βιβλίων τις εικόνες, που ξεπετιούνται χωρίς ανασαιμιά μέσ' απ' τα γράμματα, τους φθόγγους και τις λέξεις...

Μέσα απ' τα βύθη της σιωπής!!

Γι' αυτό κοντολογίς καλότροπος πρέπει και νάσαι, στα μέσα σου καθιστάρης, μερωμένος, για να χορτάσεις, να νιώσεις το ταξίδι ενός βιβλίου!

Να διαφεντεύεις πρέπει κι απ' την άλλη, την ώρα που διαβάζεις, το φεγγί σου!

Με σέβας κι αγάλι, αγάλι τα δαχτύλια σου τα φύλλα να γυρνάνε, και νά 'ναι τα μάτια σου φωτεινά και ήμερα, τους κάμπους να κορφοκοιτάνε, τη θάλασσα με τα νησιά, τα σπίτια της Πατρίδας μας, πού 'ναι χτισμένα στο μπόϊ των ανθρώπων! Κι εσύ αποσταμένος απ' τους αγώνες της ζωής, να ξαποσταίνεις μέσ' στου βιβλίου τη σιωπή, στα λόγια του γραφιά, σαν τους παλιούς πολεμιστές μπροστά σ' αρχαία μεγαλόκαστρα ή και σε πολιτείες σημερινές, που αναμετράνε στην κάθε πέτρα τους, στον κάθε δρόμο τους, το πάλεμα, τη μοίρα και το δοξαστικό τ' ανθρώπου!!

Και κείνη του χαρτιού η μυρωδιά, τις πιότερες φορές στους λογισμούς σου σέβας κι ευγένεια ανασταίνει, όπως είναι τα παλιά, τα πράματα στην κάμαρη του ποιητή, που συντροφεύουνε την καθημερινότητά του μ' αγάπη και σιωπή και το πάσα ένα, με τη δικιά του την οσμή!

Είναι στ' αλήθεια μαγική, ενός καλού βιβλίου η σιωπή!

Η κάθε του σελίδα, σα νάσαι σε βαγόνι τραίνου που ταξιδεύει σ' εξοχή, και μπρος στα μάτια σου αντιφεγγίζουν εικόνες, χρώματα, της φύσης ασπασμοί και πουρπουλίσματα γητειάς, που εμορφαίνουν τη ζωή!

Κι αν ο γραφιάς αγάπη έχει για τον τόπο του, τις ρίζες του, και δεν πισωπατεί, τότενες απ' τα χρώματα, τις εικόνες και του βιβλίου τη σιωπή, Φως ξεπετιέται!

Φως λαλούμενο που απ' τα εβδομηντάθυρα της γνώσης, μπολιάζεται αγάλι, αγάλι κι αναβαφτίζεται η ψυχή κι η γλώσσα καλότροπα, σεμνά, μαθαίνει να μιλεί!!