Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Κατακαημένο … ΜΟΥΣΕΙΟ. Διεθνής Ημέρα Μουσείων


 




                     Του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ


Τιμή και … σιωπή


Ο φετινός εορτασμός συμπίπτει με μια ιδιαίτερη τιμή που αποδόθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών, το οποίο ορίσθηκε φέτος από το Ελληνικό τμήμα του ICOM ως τιμώμενο Μουσείο για την Ελλάδα και για το λόγο αυτό έχουν προγραμματισθεί αρκετές και ποικίλες εκδηλώσεις .
Αντίθετα, για άλλη μια χρονιά (και για πόσες ακόμα), ο εορτασμός αυτός στην Αράχωβα θα είναι εκκωφαντικά…σιωπηλός, λόγω της ανυπαρξίας Μουσείου. Ή μάλλον μπορούμε να γιορτάσουμε μια επέτειο, αλλά υπομονή… θα σας πω σε  λίγες παραγράφους. Μάλιστα, όσοι νομίζουν ότι έχουμε ένα είδος Μουσείου ή όσοι το ονομάζουν έτσι σε διάφορες εκδηλώσεις και αφίσες  πλανώνται πλάνην οικτράν.
Ως αφιέρωμα στο Mη – Μουσείο της Αράχωβας θα αναφέρω μερικές σκέψεις, ή, αν θέλετε, την άποψή μου, ακολουθώντας όμως δύο παλιομοδίτικες μεθόδους των παλιών δασκάλων: τον ορισμό και τη χρονική σειρά των πραγμάτων. Στο τέλος θα αναφέρουμε και ένα παράδειγμα.


Ο ορισμός


Για να έχουμε μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας αναφέρουμε επί λέξει τον ορισμό του ICOM (Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων) : «Μουσείο είναι ένα μόνιμο ίδρυμα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανάπτυξής της, ανοιχτό στο κοινό, που έχει ως έργο του τη συλλογή, τη μελέτη, τη διατήρηση, τη γνωστοποίηση και την έκθεση τεκμηρίων του ανθρώπινου πολιτισμού και περιβάλλοντος με στόχο τη μελέτη, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία.».
Ο ορισμός αυτός αφ’ ενός μεν μας λέει τι είναι το Μουσείο, αφ’ ετέρου δε (και το σπουδαιότερο στην περίπτωσή μας) μας λέει τι ΔΕΝ είναι μουσείο ή διαφορετικά τι δεν έχει σχέση με το Μουσείο (π.χ. εκλογικά κέντρα ας πούμε – και οι επόμενες εκλογές δεν είναι μακριά). Κι επειδή πραγματικά έχω και εκτίμηση αλλά και εμπιστοσύνη στους αγαπητούς αναγνώστες μου, αφήνω στον καθένα σας να σκεφθεί τι απ’ όλα όσα έχουν γίνει ή ειπωθεί (παλιότερα ή πρόσφατα) είναι συμβατό με την έννοια του Μουσείου, όπως ορίσθηκε παραπάνω. Δεν θα ήθελα να πω τίποτα παραπάνω παρά μόνο να προσθέσω κάτι που μεταφέρω αυτούσιο από την Wikipedia, την  ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια:
«Βασική παράμετρο των εργασιών ενός σύγχρονου μουσείου αποτελεί και η κοινωνική διάσταση της λειτουργίας του, η αλληλεπίδραση με την τοπική κοινωνία». Ένα Μουσείο λοιπόν, που αντί να ενώσει, διχάζει έχει προδιαγεγραμμένη την αποτυχία του πριν καν ιδρυθεί και εγκαινιασθεί. Ή για να το πω πιο αραχωβίτικα, αν είναι να διχάζει  “πουτέ μη σώσ’ κι γίν”.

Το χρονολόγιο – η επέτειος


Σας χρωστάω μια απάντηση για το ποια επέτειο μπορούμε να γιορτάσουμε με το Μη-Μουσείο (ή αν σας πειράζει ο χαρακτηρισμός, …αντί για “Μη” βάλτε “Μι” και διαβάστε Μελλοντικό Μουσείο). Έκανα πολλές ερωτήσεις και τελικά έμαθα πότε το παλιό Δημοτικό Σχολείο σταμάτησε την υπέρ-αιωνόβια λειτουργία του, για να μετατραπεί σε Μουσείο. Ήταν το 2003. Ας γιορτάσουμε λοιπόν την πρώτη δεκαετία, από το κλείσιμο του Σχολείου.
Αγαπητοί συμπατριώτες και μετρό να ήταν, ας πούμε η γραμμή 2 του μετρό της Αράχωβας: ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ – ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, σίγουρα θα είχε ολοκληρωθεί. Το Μουσείο όμως όχι μόνο δεν έχει τελειώσει, αλλά μόλις τώρα αρχίζει. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, το χρονολόγιο έχει πολύ ψωμί ακόμα…
Κι όσο καθυστερεί είναι σίγουρο ότι και τα λαογραφικά εκθέματα θα λιγοστεύουν και η καχυποψία θα αυγαταίνει και ο ενθουσιασμός θα εξανεμίζεται.

Το Κτήριο


Πρέπει να γκρινιάζουμε για όλα; Ασφαλώς όχι! Το κτήριο του Αντρέα Συγγρού, που στέγασε τα μαθητικά χρόνια όλων των γενιών των Αραχωβιτών, παραδόθηκε μετά τις εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης, λαμπρό και επιβλητικό. Σίγουρα είναι το κορυφαίο και ιστορικότερο κτήριο που διαθέτει η Αράχωβα σε συνδυασμό και με τη θέση του. Κι ενώ αποκαταστάθηκε και αναδείχθηκε η ομορφιά του και η αξία του, ταυτόχρονα ξεκίνησε η κακή του χρήση, κυρίως με αυτή την καταστροφική νεοελληνική δικαιολογία (ή πρόφαση) της προσωρινότητας αλλά και της προχειρότητας..
Στο “Μουσείο” λοιπόν έχουν στεγασθεί ή λάβει χώρα ενδεικτικά τα εξής:
-ΚΕΠ – Δημοτική Επιχείρηση – Γραφείο Πληροφοριών – Βοήθεια στο σπίτι – Εκλογικά Κέντρα – Χώρος αιμοδοσίας – Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου – Χώρος τέλεσης πολιτικών Γάμων και Δεξιώσεων – Αποκριάτικες εκδηλώσεις – Μουσικές εκδηλώσεις – Πολιτιστικές εκδηλώσεις – Γιορτές του Α.Σ.Α. ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ- Εγκαταστάσεις του “Έξυπνου Οικισμού” κλπ κλπ.
Όλα αυτά από μόνα τους και το καθένα ξεχωριστά είναι καλά και άγια, συνολικά όμως έχουν συμβάλλει στη δημιουργία ενός προβλήματος που ονομάζεται : «Απώλεια ταυτότητας». Κι όταν μεν ένας πολίτης χάσει την ταυτότητά του  δε μπορεί να κάνει τίποτα (σχεδόν). Αν όμως ένα κτήριο χάσει την ταυτότητά του, αποδεικνύεται  ότι  μπορεί να τα κάνει όλα (σχεδόν).

Η Ώρα


Το πιο συγκλονιστικό στοιχείο αυτού του κτηρίου είναι ο βράχος και η Ώρα. Κι εδώ νομίζω ότι κατά τις εργασίες ανάδειξης του κτηρίου, χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία: να γίνει επισκέψιμος ο βράχος και η Ώρα από τον οποιοδήποτε επισκέπτη. Θεωρώ ότι θα επρόκειτο για το ωραιότερο υπαίθριο και φυσικό Μουσείο της Αράχωβας. Έτσι, θα ήταν εξασφαλισμένη και η επισκεψιμότητα στο όποιο Μουσείο του κτηρίου. Και το θέμα είναι ότι οι ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται συχνά και οι εποχές των παχιών αγελάδων έχουν περάσει.

Το παράδειγμα


Στις παρουσιάσεις του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών αναφέρθηκε η πρόταση για ίδρυση και λειτουργία Μουσείου Υφαντικής, το οποίο θα είναι και κάτι μοναδικό.
Σε μια αναζήτηση όμως στο Διαδίκτυο διαπίστωσα ότι υπάρχει ήδη Μουσείο Υφαντικής και λειτουργεί στην Αρναία Χαλκιδικής σε ένα διώροφο παραδοσιακό κτήριο του 1870, πρώην ιδιωτική κατοικία (οικία Γιαννούδενος).
Έχει ενδιαφέρον να πούμε δύο λόγια για το Μουσείο αυτό. Στο ισόγειο απεικονίζονται όλες οι διαδικασίες που μετατρέπουν το μαλλί σε νήμα (πλύσιμο, λανάρισμα, γνέσιμο, ύφανση). Στον όροφο παρουσιάζονται προϊόντα υφαντικής τέχνης.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως έχει η δημιουργία του Μουσείου.
-Το ξεκίνημα έγινε όταν μια υφάντρια, η Χαρίκλεια Δημητρακούδη, μετέτρεψε το ισόγειο του σπιτιού της σε ένα μικρό Μουσείο Υφαντών.
-Αργότερα, τον Ιούλιο του 2009 τα παιδιά της αποφάσισαν να δωρίσουν στο Δήμο την κληρονομιά που κατείχαν: τον αργαλειό και τα υφαντά.
-Ακολούθησε προγραμματική σύμβαση Νομαρχίας – Δήμου - Επιτροπής Ερευνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για την αξιοποίηση και μετατροπή σε Μουσείο του αρχοντικού «Γιαννούδενας».
-Στις 01-11-2010 (μετά από 15 μήνες) στην τοπική εορτή των Αγίων Αναργύρων έγιναν τα εγκαίνια του Μουσείου Υφαντικής Αρναίας. Τόσο απλά!



Μουσειολογικά – Γλωσσολογικά

Αντί επιλόγου διαλέγω κάτι πιο χαλαρό σε μορφή ερωτο-απαντήσεων:

·         Υπήρχαν Μουσεία στην Αρχαιότητα;
Βεβαίως. Μουσείο ήταν ένα τέμενος αφιερωμένο στη λατρεία των Μουσών.
·         Γνωρίζετε κάποια γνωστή ξένη γλώσσα που να μην έχει δανειστεί από την ελληνική ρίζα (μουσ- / mus- ) τη λέξη της για τα Μουσεία; Εγώ όχι.
·         Πόσο καλά «Αραχωβίτικα» ξέρει κάποιος;
Αν αντί για “Λιβάδι” πει “Λιβάδια” απορρίπτεται. Αν όμως δεν πει “το ρολόι”        και πει “η Ώρα” τότε παίρνει Proficiency.      
·         Πως πάει η συνεργασία Μ.Μουσείου με Ακαδημία; Έχω την εντύπωση ότι εμείς περιμένουμε την Ακαδημία (ας πούμε στη Λάκκα) και η Ακαδημία περιμένει εμάς (ας πούμε στην Αγορά). Οπότε…


Με την προσδοκία του ΜΟΥΣΕΙΟΥ

                     ΙΑΛ


ΥΓ (Επί του πιεστηρίου): Σήμερα μόλις, διάβασα στον πάντα ποιοτικό ΚΡΗΤΙΣΤΟΡΑ ότι για τη σημερινή ημέρα της γιορτής των Μουσείων στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ θα γίνει η παρουσίαση των 55 (!) Μουσείων και Συλλογών που υπάρχουν στο Ρέθυμνο. Τρέμε πανέμορφο Ρέθυμνο, το ρεκόρ σου σύντομα θα καταρριφθεί. Έχε χάρη που πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές και αφενός μεν χρειαζόμαστε το Μουσείο για εκλογικά κέντρα,  αφετέρου δε οι εκλογομάγειροι έπιασαν δουλειά και  ασχολούνται από τώρα με τους υποψηφίους, αλλιώς θα βλέπατε εσείς.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...ΓΙΑΝΝΗ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΑ ??
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ ΑΣΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕ ΟΥΛΑ ΓΡΙΜΠΟΥΜΠΟΥΣ.....ΜΗΠΩΣ ΒΓΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

ΙΑΛ, ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΘΕΣΕΤΕ ΖΗΤΗΜΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Ή ΝΑ ΠΑΡΑΤΡΥΝΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ "ΑΡΧΟΝΤΕΣ" ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ. ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ, ΟΜΩΣ... ΑΠΟ ΛΑΔΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΤΗΓΑΝΗΤΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (Π.Α) ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΓΑΝ ΤΗΓΑΝΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΣΧΕΣΙΟΦΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΒΟΛΕΥΤΗΚΑΝ,ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΑ ΙΛΟΥΣΤΡΑΣΙΟΝ ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ,ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΥΝΤΟΠΙΤΕΣ ΜΑΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ "ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΟΡΓΑΣΜΟ" ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ. ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΠΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΖΟΝΤΑΙ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ...

Γιάννης ΛΟΥΚΑΣ είπε...

Πολύ μου άρεσε αυτό το "γρίμπουμπους" (=να καταστραφούν όλα). Τι θα έλεγες και για το "τσαραμδαριό";
Ωραία σύνθεση και οι "υποσχεσιοφόροι". Την κρατώ για μελλοντική χρήση.
Η δική μου βέβαια "αρμοδιότητα" περιορίζεται στις αναρτήσεις.
Τώρα αν έχουμε ομαδικά αποφασίσει "να γίνε όλα γρίμπουμπους" κανένα άρθρο δεν ανακόπτει την πορεία.
Καταγράφει μόνο ένα "για τον πολιτισμό μας ρε γαμώτο" μιας και αναφέρθηκες σε "πολιτισμικό οργασμό".

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Λουκά είστε φαν του πολιτισμού, αλλά δεν παίρνετε θέση σε ότι έχει να κάνει με την ντόπια παθογένεια και την κακοδιοίκηση των "πνευματικών" ταγών-συμπατριωτών σας καθώς και για την πολιτισμική οικιοποίηση από αυτή την συγκεκριμένη ομάδα. Επίσης φαίνεται ότι το κοινωνικό γίγνεσθαι σας αφήνει αδιάφορο (ότι τραβά ο απλός κοσμάκης). Πρέπει να γνωρίζετε ότι όταν γύρω μας οργιάζει η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα,η κατήφεια-κατάθλιψη κλπ είναι πολύ δύσκολο για το μέσο άνθρωπο να ενδιαφερθεί για θέματα πολιτισμού. Η έλλειψη παιδείας από μόνη της δεν αποτελεί τροχοπέδη, αλλά τροχοπέδη είναι το εκχυδαϊσμένο και σάπιο σύστημα που προωθεί τους σφωγγοκωλάριους και τους ριψάσπιδες. Έτσι απωθούνται οι εραστές του αρμονικού, του ωραίου και του αγαθού. Και κάτι άλλο κατά τους αρχούμενους και οι"άρχοντές" μας...παρακμή, μεγάλη παρακμή όταν οι πολίτες ως κύτταρα της κοινωνίας δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα της ζωής τους, δεν μετέχουν ή στρεβλά μετέχουν τότε τα οικτρά αποτελέσματα είναι αναμενόμενα.

Γιάννης ΛΟΥΚΑΣ είπε...

@Ανώνυμος 10:23.
Δεν θα σας κάνω τη χάρη να γράφω κατά παραγγελία ή αυτά που θέλετε ν΄ακούσετε. Μπορείτε όμως να τα γράψετε ο ίδιος. Μια χαρά γραφή ξέρετε.Εκτός κι αν ειδικεύεστε στον παρασιτισμό.
Δύο παρατηρήσεις:
-Η έκφραση "φαν του πολιτισμού" δεν αρμόζει σε "εραστή του αρμονικού".
-Οι "πνευματικοί" ταγοί ΠΟΤΕ δεν κακο-διοικούν, γιατί απλούστατα δεν διοικούν. Οι πνευματικοί ταγοί κάνουν πολλά άλλα πράγματα (ηγούνται, εμπνέουν, καθοδηγούν, παραδειγματίζουν, προλέγουν, προβλέπουν, αναλύουν, ερμηνεύουν) αλλά δεν διοικούν. Διοικεί ο Διοικητής του Λόχου, ο Διοικητής μιας ΔΕΚΟ, αλλά όχι ο πνευματικός ταγός-ηγέτης.
Να ξέρετε πάντως ότι σε πολύ δύσκολες περιόδους παρήχθη υψηλός πολιτισμός και δη λαϊκός (π.χ. δημοτικά τραγούδια επί Τουρκοκρατίας). Αλλά στα ιδεολογικά σας κλισέ ο πολιτισμός ταυτίζεται με την ελίτ. Καλό θα ήταν να το ξανασκεφτείτε.
Τέλος αν ποτέ σας ζητήσω πιστοποιητικό ευαισθησίας για το κοινωνικό γίγνεσθαι, να μη μου το δώσετε.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Λουκά, ο καθένας μπορεί να γράφει ότι θέλει, άλλωστε απ' τα γραπτά του κρίνεται. Αν προσέξατε, το πνευματικών, το έχω μέσα σε ομοιωματικά για να δηλώσω σαρκασμό (ο νοών νοείτω). Αν εσείς πιστεύετε ότι οι Διοικητές ασκούν σωστά το έργο τους....φυσικά θεωρούμαστε σωσμένοι και δεν έχουμε πλέον κανέναν ανάγκη....!!! Γι' αυτό που αναφέρετε για τις δύσκολες περιόδους της ιστορίας σαφέστατα συμφωνώ, προφανώς με παρεξηγήσατε.
Τέλος αναφορικά με το πιστοποιητικό ευαισθησίας και τα υπόλοιπα γνωστά "πιστοποιητικά" γνωρίζετε καλά ποιοι και σε ποιους τα δίνουν.

Γιάννης ΛΟΥΚΑΣ είπε...

Συμφωνώ μαζί σας. "Ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει". Αρκεί να το κάνει ανώνυμα. Έτσι κάθε φορά γράφει ό,τι θέλει χωρίς να υπάρχει η ανάγκη της συνέπειας ούτε με άλλα του σχόλια, αλλά ούτε και με τις επιλογές και τη στάση ζωής του καθενός.
Για τη χρήση των εισαγωγικών-ομοιωματικών έχω μια άλλη αντίληψη αλλά δέχομαι τη διευκρίνισή σας.
Τώρα από πού προκύπτει "πως εγώ πιστεύω ότι οι Διοικητές επιτελούν σωστά (ή όχι) το έργο τους"; Θα μου πείτε πάλι ότι σας παρεξήγησα ή διαστρεβλώνετε αυτά που γράφω;
Για τα κάθε είδους πιστοποιητικά μην ανησυχείτε. Όποιοι και σε όποιους να τα δίνουν απαιτούνται ονοματεπώνυμα κι επομένως δεν κινδυνεύετε απ΄αυτά.

Παρεμπιπτόντως για το ίδιο το Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας κανένα σχόλιο, καμιά τοποθέτηση. Μάλλον μας είναι περιττό κι ας μπορεί να δημιουργήσει κάποιες θέσεις εργασίας κι ας είναι σε θέση να αυξήσει το τοπικό μας ΑΕΠ (π.χ. παγωτά στο φίλο μου το Νώτη).

Ανώνυμος είπε...

Γενικά, η ανωνυμία στο Διαδίκτυο είναι δικαίωμα που απορρέει από την ιδιωτικότητα, η οποία προστατεύεται αποτελεσματικά όταν δεν αποκαλύπτονται τα προσωπικά στοιχεία των χρηστών υπηρεσιών του Διαδικτύου. Η ανώνυμη έκφραση, όπως και η χρήση ψευδωνύμου, είναι επίσης συνιστώσα της ελευθερίας εκφράσεως και χρησιμοποιείται κατά κόρον στα πλαίσια της δημοσιογραφίας.
Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι, γενικά, η ανωνυμία στο Διαδίκτυο μπορεί να οδηγήσει και σε παραβίαση δικαιωμάτων τρίτων προσώπων, ιδίως της ιδιωτικότητάς τους, όταν γίνεται κατάχρηση της ανωνυμίας με σκοπό τη δυσφήμηση ή παραβίαση της ιδιωτικής σφαίρας κοκ.
ΕΦΟΣΟΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΕΛΕΘΕΥΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΑΣ. ΑΝ ΠΑΛΙ ΘΙΓΕΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ Ή ΣΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΝΟΧΕΣ ΠΡΕΠΕΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ. ΤΟ ΕΡΓΟ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ" ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΚΡΙΣΗΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΩΝΥΜΟ, ΑΛΛΑ ΣΥΝΑΜΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΛΛΩΝ ΕΠΟΝΥΜΩΝ....ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ, ΠΡΟΣΕΧΩΣ.

Γιάννης ΛΟΥΚΑΣ είπε...

1. Η ανώνυμη κριτική καθόλου δεν με θίγει, απεναντίας θα έλεγα. Η τζάμπα μαγκιά και η μονοπώληση της κοινωνικής συμπόνοιας εκ του ασφαλούς ... πληκτρολογίου αυτή ναι, θίγει τη νοημοσύνη μου.
2. Η μόνη ενοχή που μου δημιουργείται είναι αν κάνω καλά, που αφιερώνω τόσο χρόνο απαντώντας σε εμπαθή σχόλια, αντί να ασχοληθώ με κάποιο άλλο θέμα. Το κάνω κυρίως γιατί έχω διαπιστώσει πόσους ακόμα εκφράζω.
3. Δηλώνω υπεύθυνα και εγγράφως ότι η ιδιωτικότητα και το δικαίωμα στην ανωνυμία δεν κινδυνεύουν, από μένα τουλάχιστον. Κινδυνεύουν μόνο κάποτε να ηττηθούν άνευ αντιπάλου με αυτογκόλ.
4. Μακάρι να γινόταν χρήση ψευδώνυμου. Μάλλον τότε θα διακρίνονταν οι εμμονές και η προσωπική προκατάληψη.
5. Αναμένω με ανυπομονησία να εμφανισθεί επιτέλους και η δημοσιογραφία, έστω και με ψευδώνυμο, καθώς μέχρι τώρα βλέπω μόνο σχολιογραφία και μάλιστα παρασιτική (εν είδει ζιζανίων).
6. Από πότε προσδιορίζεται χρονικά η περίοδος της «βαρβαρότητας» και τι συνέπειες θα υποστεί, όποιος π.χ. διατυπώσει δημοσίως μια άποψη για το Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας; Μήπως μαστιγωθεί δημοσίως ή μήπως εφαρμοσθεί ο νόμος περί τεντιμποϊσμού; Πολύ περίεργος είμαι.
7. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι επί τόσες ημέρες συνομιλώ να τη σύγχρονη προέκταση - εκδοχή του “Ανωνύμου του Έλληνος”. Περιμένω λοιπόν με αδημονία την έκδοση της σημερινής “ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ” στην οποία να συμπεριλαμβάνεται κι ένα υποκεφάλαιο για το Μουσείο της Αράχωβας, όπως μας δόθηκε η υπόσχεση για προσεχώς.
Μέχρι τότε δεν πρόκειται να επανέλθω. Απαντήστε ελεύθερα.

Ευχαριστώ για το διάλογο.

ΥΓ: Άλλο “Ανωνύμου του Έλληνος” κι άλλο “Ανωνύμου του Έλικος”, του ανεμιστήρα εννοώ, που εντέχνως και "καλπά-καλπά" εκτοξεύει τη λάσπη. Μόνο που οι ανεμιστήρες είναι περιστρεφόμενοι και ποτέ δεν ξέρεις πού θα καταλήξει αυτή.

Ανώνυμος είπε...

Δύο παρατηρήσεις: ενώ είστε,κύριε Λουκά, καλός στη Λογοτεχνία, στην επιχειρηματολογία της αυτοάμυνας βγαίνετε έξω απ΄το θέμα και έξω από τα ρούχα σας. Επίσης μονοπωλείτε τον τίτλο του Γιάννη Αγιάννη και συνεχώς βλέπετε τριγύρω σας Ιαβέρηδες να σας ρίχνουν λάσπη...
Γιατί κύριε Λουκά ;;

Ανώνυμος είπε...

ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙΑΝΝΗ ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΑ ΓΡΑΦΩΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΤΟΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΝΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ανώνυμος είπε...

http://distomo.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4859.html

Γιάννης ΛΟΥΚΑΣ είπε...

ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ ή ΣΟΦΙΣΜΑ
- Το Δίστομο διαθέτει τρία(!) Μουσεία.
- Το Δίστομο ανήκει στο Δήμο Δ.Α.Α.
- Η Αράχωβα ανήκει στο Δήμο Δ.Α.Α.

Άρα η Αράχωβα διαθέτει τρία (!) Μουσεία.

Το πρόβλημα του/των Μουσείου/ων της Αράχωβας λύθηκε!
Τόσο απλά!
Τζάμπα οι καυγάδες.