Του Γιάννη Λαζάρου
Δεν χρειαζόταν να είσαι προφήτης για να ξέρεις ότι τελικά η κατοχή στην Ελλάδα θα παραμείνει ακόμα και με το τελευταίο χαρτί του συστήματος που ήταν η επιλογή της «πρώτης φοράς αριστερά». Όσοι δεν έχουν κομματικά σελοφάν διαφόρων χρωμάτων να καλύπτουν τα μάτια τους στα πραγματικά γεγονότα, έχουν μεγαλύτερη αντοχή στην αλήθεια.
Ο
λαός έδρασε στον πανικό μην χάσει κι άλλα. Όχι από την σακούλα που
φυλάει την αξιοπρέπεια, αλλά από το προσωπικό του θησαυροφυλάκιο. Είτε
αυτό είναι μισθός, σύνταξη, επιδοτούμενη μέσω ΕΣΠΑ επιχείρηση,
καπαρωμένη θέση σε κάποιο 5μηνο, μετάταξη ή επαναδιορισμό ή μία καλή
προσφορά για επιχειρηματικό δάνειο μετά τις νέες κυβερνητικές συμφωνίες.
Το αποτέλεσμα αυτών που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με τις κατοχικές
δυνάμεις είναι το αποτέλεσμα των εκατομμυρίων ψηφοφόρων που ήθελαν
προσωπική ελπίδα, προσωπική αξιοπρέπεια, προσωπικό σώσιμο. Πήραν αυτό
που ζήτησαν: Προσωρινή παράταση του προσωπικού ασήμαντου μικρόκοσμού
τους.
«Αριστερός»
αυτή την φορά ήταν ο κάθε δεξιός, ο κάθε πασόκος, ο κάθε φασίστας, ο
κάθε εαυτούλης που δεν τον ένοιαξε ποτέ το γενικό καλό. Αρπαζόταν από
ελπίδα και αλλαγή, από σταθερότητα και ανάπτυξη, από ρουσφέτι και
γνωριμία ενώ η χώρα καιγόταν. Αν ακόμα δεν το καταλάβατε η χώρα κάηκε
και τώρα να δούμε πού θα χωρέσει η μη μειωμένη σύνταξη και η μη περικοπή
μισθού. Σε ποιο ημι- δημόσιο νοσοκομείο θα χωρέσει η ανάγκη σου για
αξιοπρεπή νοσηλεία ή θάνατο, να δούμε σε ποιο ημι-δημόσιο σχολείο το
παιδί σου θα μπαίνει με το νούμερο 8 για να πάρει το «δωρεάν» κολατσιό
ως «άτυχο Ελληνόπουλο». Να δούμε πώς θα αντιμετωπίζεσαι από τις
ημι-δημόσιες ΔΕΚΟ όταν η εταιρεία θα έρχεται να σου σφραγίζει το μετρητή
νερού και ρεύματος.