Αράχωβα και σκουπίδια. Ένα μόνιμο πρόβλημα.

Ένα μόνιμο αίσχος στον Αγκάρσιο

                                                      

                                                                    του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ

        

Το παρατηρώ επί πολύν καιρό, έχει γίνει σχεδόν μόνιμο θέαμα και ήλπιζα ότι κάποια στιγμή το θέμα θα λυνόταν. Εις μάτην όμως. Συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Η ανοχή και η αδιαφορία των πολλών  οδηγεί τους ελάχιστους στην αποθράσυνση. Εξηγούμαι.

Αναφέρομαι σε ένα σημείο περίπου στο μέσο του Αγκάρσιου κάτω από το παλιό Αγροτικό Ιατρείο, όπου είναι πάντοτε παρατημένα σκουπίδια, χωρίς να υπάρχει καν κάδος. Ειδικά την Κυριακή το πρωί, που τυχαίνει να περνάω εγώ από εκεί, τα σκόρπια σκουπίδια δεν απολείπουν ποτέ και έτσι επικρατεί συστηματικά αυτή η εικόνα ντροπής....

Δε γνωρίζω αν εκεί έπρεπε να υπάρχει κάδος ή όχι, ούτε αν υπάρχει προϊστορία στο θέμα. Το αποτέλεσμα όμως είναι απαράδεκτο για την πόλη και επηρεάζει τους πάντες, περίοικους, τον κόσμο που πηγαίνει στην Εκκλησία αλλά και πολλούς επισκέπτες που αποφασίζουν να ανέβουν στο μοναδικό ίσως επισκέψιμο αξιοθέατο της Αράχωβας, όπου προσπαθώντας να ανέβουν τα 264 σκαλοπάτια από αραχωβίτικο μάρμαρο, βρίσκονται μπροστά σ’ αυτό το υπέροχο θέαμα.

Εχθές όμως ξεπεράσθηκε κάθε όριο ανευθυνότητας και νομίζω πολλοί συμπατριώτες θα το παρατήρησαν: μια ολόκληρη μεγάλη πλαστική ντουλάπα ήταν ¨ ξαπλωμένη¨  στα σκαλοπάτια κατά τη μέγιστη κλίση τους και δίπλα βέβαια τα συνηθισμένα οικιακά σκουπίδια αλλά και πολλά υλικά συσκευασίας.

Η τραγική ειρωνία είναι ότι εχθές τελέσθηκε στον Αη-Γιώργη το μνημόσυνο του ευγενούς και αριστοκράτη Αραχωβίτη Κώστα Κωνσταντίνου, που επί πολλά χρόνια ως Δημοτικός Σύμβουλος αγωνιζόταν για την καθαριότητα της Αράχωβας. Ο Στάθης Γιαννέλος, που προς τιμήν του παραβρέθηκε, ίσως είδε κι εκείνος την εικόνα αυτή και είμαι σίγουρος ότι θα  προσπαθήσει, σε συνεργασία με τα αρμόδια όργανα, να δώσει επιτέλους μια λύση, έχοντας και την πρόσθετη ευαισθησία του Αγιωργίτη.

Με την έκκληση αυτή σε καμιά περίπτωση δεν υπονοώ ότι γι’ αυτό ευθύνεται ο Δήμος. Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι πρωτίστως θέμα πολιτισμού και κοινωνικής υπευθυνότητας των πολιτών και δευτερευόντως θέμα οργάνωσης των υπηρεσιών των Δήμων. Δεν μπορώ να φαντασθώ έναν κάδο στον Αγκάρσιο που να δέχεται τεράστιες ντουλάπες, ούτε το φίλο μου το ¨Φλάς¨ (με τον οποίο συναντιόμαστε κάθε πρωί, καθώς έχουμε παραπλήσια ωράρια) να τον αδειάζει με γερανό. Έλεος, δηλαδή!

Είχα αναφερθεί παλιότερα σε άρθρο μου στον ΤΣΟΠΑΝΟ για την αισθητική, την ιστορική αλλά και τη γλωσσολογική αξία του ΑΓΚΑΡΣΙΟΥ που ενώνει με μια ευθεία την Πλατεία Παπαϊωάννου με τον Άγιο Γεώργιο. Δε νομίζω ότι αξίζει μια τέτοια εικόνα σ΄ αυτή την ομορφιά της Αράχωβας.

Και όπως έλεγαν οι αρχαίοι (αλλά και οι σύγχρονοι) ημών πρόγονοι: «Όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει …ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ»,και οι Αραχωβίτες δεν την έχουν ξεχάσει τη μέθοδο ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ, όπου χρειάζεται. 

Με …αγανάκτηση

ΙΑΛ