H ανωνυμία στα blog και στα σχόλια.

  Διαβάζω στο Πολιτικό blog πως σε πολιτικά blog δεν διαβάζεις ποτέ σχόλια ανωνύμων. Έχει τύχει κιόλας να διαγράφουν σχόλιο κάποιου από το blog επειδή δεν είχε δώσει πραγματικό email. Όμως είναι πρόβλημα η ανωνυμία; Υπάρχουν πολλά άτομα που σχολιάζουν με ένα ψευδώνυμο. Με αυτά νομίζω πως μπορείς να συζητάς άνετα ακόμα και διαδικτυακά. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο το νόημα να ανοίξεις διάλογο με τον “ανώνυμο” με κάποιον που γράφει μόνο και μόνο για να διαβαστεί και δεν τον ενδιαφέρει καν να υπερασπιστεί την άποψη του με δευτερολογία.Όμως δεν θα έχω πρόβλημα να συζητώ με πολλά  άτομα που ενώ έχουν ένα ψευδώνυμο κάνουν ξεκάθαρη τη θέση τους και καταλαβαίνεις πως γράφουν οι συγκεκριμένοι άσχετα με τον αν “κρύβονται” πίσω από ένα ψευδώνυμο.
Ακόμα και με τον κάποιον που θα έπρεπε να περιοριστεί λόγω του υβριστικού περιεχομένου, μπορώ να συζητήσω γιατί εκθέτει δημόσια ξεκάθαρες απόψεις. Δέκτά τα πάντα απο κάποιον που σέβεται το “περιβάλλον” που τον φιλοξενεί. .  Με την προυπόθεση όμως ότι οι απόψεις του είναι πάντα σταθερές και αναλλοίωτες. Και έτσι για να απαντήσω το ερώτημα αν η αυτορύθμιση είναι λύση θα έλεγα πως για το διαδίκτυο είναι λύση.

Καταρχήν θα κατηγορούσε σήμερα κανείς τον Αριστοφάνη; Χρησιμοποιούσε και ψευδώνυμα και υβρεολόγιο. Σε τι όμως χρησιμεύει αυτή η γλώσσα; Είναι ξεκάθαρο πως κάποιων δεν “ιδρώνουν” τα αυτιά τους από τα “politically correct” κείμενα.Μπορεί όταν ξεκίνησα το παρόν ιστολόγιον να έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου πως ενώ το κάνω για να εκτονωθώ ποτέ δεν θα γράφω εν βρασμώ ψυχής ώστε να με διαβάσουν άτομα που ενδιαφέρονται για διάλογο, όμως δεν μπορώ να πω πως πρέπει να ποινικοποιηθούν οι αριστοφανικές εκτονώσεις.Ίσως είναι ο μόνος τρόπος τα υβριστικά, χυδαία ίσως κάποιες φορές, κείμενα για να ξεκολλήσουν κάποιοι από την πλύση εγκεφάλου που έχουν δεχτεί από την τηλεόραση.Για αυτό όχι μόνο δεν πρέπει να αποσιωπηθούν αλλά να διαδοθούν τέτοιες προσπάθειες αν στοχεύουν στο να αφυπνίσουν αντί να είναι κινήσεις εντυπωσιασμού όπως κάποιες επιθεωρήσεις στο θέατρο.

Και επιστρέφοντας στο αν η αυτορύθμιση είναι λύση. Οι ιστοσελίδες είναι εκατομμύρια, ο κάθε χρήστης με το που μπαίνει στο διαδίκτυο έχει την επιλογή ανάμεσα σε μια τεράστια γκάμα να επιλέξει το τι θέλει να διαβάσει, να ακούσει,να δει αντίθετα με την τηλεόραση που οι επιλογές είναι λίγες και το τι προβάλλεται είναι αμφισβητούμενο αν αντιπροσωπεύουν αντικειμενικά το τηλεοπτικό κοινό.

Έτσι πραγματικά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν ζητούμε νομικά πλαίσια σε κάτι που είναι ελεύθερο πραγματικά και μπορεί να κριθεί απευθείας από τον δέκτη χωρίς ψευδοφίλτρα τηλεθέασης…