Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Εν ΄΄ονόματι΄΄ του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ




Μια πραγματική ιστορία

Του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ

Τις προάλλες βρέθηκα στο Βόλο, μια πολύ αγαπημένη πόλη (ίσως η πιο…). Παίρνοντας λοιπόν ένα ΤΑΞΙ για μια διαδρομή στην πόλη (γκρι είναι τα ΤΑΞΙ  και στο Βόλο), ξεκίνησα να σπάσω τον πάγο πιάνοντας κουβέντα με τον οδηγό (ως γνωστό περιπτεράδες και ΤΑΞΙτζήδες είναι οι πιο ενημερωμένοι άνθρωποι στην πόλη).
- Λοιπόν πώς πάνε τα πράγματα εδώ, ρώτησα, σίγουρος ότι η απάντηση θα είχε να κάνει με τις άδειες, το κλειστό επάγγελμα, τις ταμειακές μηχανές, το τζίρο, την εφορία, την αναδουλειά, τις πολλές ώρες στο τιμόνι…
- Τι να πάνε, μου απαντάει, μας διέλυσε ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ.
Μεγάλη έκπληξη η απάντηση. Δεν την περιμένεις από κάτοικο μεγάλης πόλης.
- Καλά και τι σας έκανε εσάς εδώ στο Βόλο ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ τον ρωτάω με έκδηλη την απορία.

- Μα εγώ δεν είμαι από το Βόλο, απλώς δουλεύω εδώ. Εγώ είμαι από το Πήλιο, είπε με αποφασιστική φωνή. Ίνα πληρωθεί το ρηθέν ότι αλλού μπορεί να είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις, η πατρίδα όμως είναι μία και μοναδική. Νομίζω ότι οι ΄΄εν Αθήναις΄΄ και οι ΄΄εν …αλλού΄΄ θα συμφωνήσουν μ’ αυτό.
- Απ’ το Πήλιο λοιπόν, το πανέμορφο, το βουνό των Κενταύρων, επαναλαμβάνω εγώ με τη διάθεση να τον κολακέψω για  την όντως όμορφη πατρίδα του. Λοιπόν, συνέχισα, τι σας έκανε εσάς ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ;
- Και τι δεν μας έκανε κύριε, μου απαντάει, με έκδηλη την αγανάκτηση. Άκρη δε βρίσκεις. Εμένα ο Δήμος μου αποτελείται από 38 χωριά (τόσα μου είπε, τόσα σας λέω). Μπορεί να βγει άκρη;  Ό,τι και να κάνει ο Δήμαρχος, τα Συμβούλια. Άκρη δε βρίσκεις μου  ξαναλέει. Να μια φορά πήγα στο Δήμο για….
Ο οδηγός πότε κοιτώντας τον καθρέφτη, πότε εμένα, άρχισε να διηγείται μια ιστορία-ταλαιπωρία, απ’ αυτές  που οι δημότες βιώνουν καθημερινά, χωρίς να αποτελεί και είδηση…
Εγώ όμως σταμάτησα να τον παρακολουθώ. Ο αριθμός που είχα ακούσει με είχε εντυπωσιάσει, αλλά μου είχε δημιουργήσει  και μια πονηρή χωριάτικη σκέψη, που με ταξίδεψε εκτός Βόλου, εκτός Πηλίου, εκτός Μαγνησίας…
Κι ενώ ο άνθρωπος συνέχιζε να διηγείται το καψώνι του ομιλών όμως ΄΄εις ώτα μη ακουόντων΄΄ κάποια στιγμή τον διακόπτω μάλλον αγενώς είναι η αλήθεια.
- Δηλαδή μου λέτε τώρα ότι η ονομασία του Δήμου σας έχει 37 ονόματα. Έτσι δεν είναι;
Ξαφνιασμένος ο οδηγός και προσέχοντας την κίνηση του κέντρου, σιωπά για λίγο και μου απαντά με κάποια έκπληξη.
- Όχι κύριε, ο Δήμος μας μια χαρά όνομα διαθέτει, που έχει να κάνει με το περίφημο Πήλιο. Εγώ σας μιλούσα για το πόσο δύσκολη είναι η οργάνωση, οι αποφάσεις…
- Όχι να μου επιτρέψετε να σας πω ότι κάνετε λάθος. Πρόκειται σαφώς για λανθασμένη εφαρμογή του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ. Ίσως μάλιστα εκεί να οφείλονται και τα περισσότερα προβλήματά σας, αλλά γι αυτό δεν είμαι αρμόδιος. Είμαι όμως απόλυτα βέβαιος ότι η ονομασία έπρεπε να έχει 37 λέξεις.
- Μα 37 ονόματα είναι δυνατόν;
- Τότε ας κάνατε περισσότερους Δήμους. Τα ονόματα όμως όλων των χωριών πρέπει να υπάρχουν στο επίσημο όνομα του Δήμου. Τι στο καλό. Για ένα όνομα ζούμε εμείς εδώ στην Ελλάδα, συνεχίζω με αποφασιστικότητα και τη σιγουριά του ειδήμονα. Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα, που λέει κι η διαφήμιση. Το απαιτεί ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, ξέρω τι σας λέω.
- Ναι, ξαναπαίρνει το λόγο δειλά – δειλά ο ταξιτζής, αλλά κι εσείς κάνετε ένα λάθος. Εγώ σας είπα 38 χωριά όχι 37. μάλλον δεν το ακούσατε καλά.
- Εγώ δεν το άκουσα; Μια χαρά το άκουσα. Αλλά για μια στιγμή, μάλλον έχετε δίκιο. Παρέλειψα να σας ενημερώσω ότι από το σύνολο των χωριών, ΕΝΑ πρέπει να μείνει εκτός ονομασίας. Καταλάβατε;
- Και γιατί αυτό παρακαλώ, γιατί αυτή η εξαίρεση;
- Α! κοιτάξτε, απαντάω λίγο εκνευρισμένος. Δεν θα καθίσουμε σε μια κούρσα ΤΑΞΙ να αναλύσουμε όλη τη φιλοσοφία του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ. Εγώ σας λέω μόνο το ΄΄δέον γενέσθαι΄΄, το ΄΄δια ταύτα΄΄. Όλα λοιπόν πλην ενός!
- Εντάξει σύμφωνοι, ξαναρωτάει ο οδηγός, ποιο θα είναι όμως αυτό το χωριό που θα εξαιρεθεί. Με τι κριτήρια;
- Μα αγαπητέ μου, του λέω, δε ζείτε στην Ελλάδα; Ότι συμβαίνει συνήθως θα γίνει κι εδώ. Όποιο χωριό δε διαθέτει βουλευτή, πρώην υπουργό, γνωστούς δημοσιογράφους, επιχειρηματίες, επώνυμους γενικά, μάλλον την έχει πατήσει. Δεν έχετε ακούσει για τον ΄΄μπάρμπα στην Κορώνη ;΄΄.  Αλλά και πάλι δε χάθηκε ο κόσμος για ένα  μόνο χωριό. Θα γκρινιάξει λίγο και μετά το θέμα θα ξεχασθεί.  Εξάλλου η ανωνυμία βοηθάει. Δεν βλέπετε και στα blogs;  Ένα ΄΄ανώνυμο΄΄ χωριό λοιπόν.
- Κι άλλη μια ερώτηση παρακαλώ, είπε ο οδηγός, σίγουρα εντυπωσιασμένος για τις γνώσεις μου. Η σειρά παίζει καμιά σημασία; Ποιο όνομα θα μπει πρώτο, ποιο δεύτερο, ποιο θα μείνει τελευταίο;
- Φίλε μου, του απαντάω με περισσότερη οικειότητα πλέον,  αυτά είναι λεπτομέρειες. Τι είναι οι Δήμοι, νυχτερινά κέντρα να τσακώνονται για τη σειρά; Θα βρεθεί η λύση. Το θέμα είναι να μπεις στην επίσημη ονομασία. Όλα τα άλλα με καλή διάθεση βρίσκονται. Βέβαια έχετε και λίγο δίκιο σ’ αυτό. Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ δεν έχει προβλέψει για το θέμα της σειράς. Λύνει ΟΛΑ τα άλλα προβλήματα εκτός απ’ αυτό. Μια μελλοντική μεταρρύθμιση, ας πούμε ένας ΙΚΤΙΝΟΣ ή έστω ένας ΦΕΙΔΙΑΣ, ένας ΠΡΑΞΙΤΕΛΗΣ θα τα λύσει όλα  αυτά. Αν βέβαια έχουν επιζήσει οι δημότες…
Εν τω μεταξύ είχαμε φτάσει στον προορισμό μου. Πλήρωσα, χαιρέτησα ευγενικά τον οδηγό και κατέβηκα. Ευτυχώς δεν πρόλαβε να με ρωτήσει από πού τα ξέρω όλα αυτά!
Στρίβοντας για να βρει την επόμενη κούρσα στο καθημερινό κυνήγι του επιούσιου, τον είδα να με κοιτάζει από το εσωτερικό καθρεφτάκι μάλλον με απορία.
Εγώ έμεινα να θαυμάζω το αρχιτεκτονικό αριστούργημα του Σιδηροδρομικού Σταθμού Βόλου, κληρονομιά στην πόλη από τον Ιταλό μηχανικό Εβαρίστο ντε Κίρικο (πατέρα του μεγάλου υπερρεαλιστή ζωγράφου Τζόρτζιο). Χωρίς να το καταλάβω από τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ βρέθηκα στον DE CHIRICO.
Στο βάθος του κάδρου πάντοτε το μυθικό  Πήλιο στολισμένο με τα πανέμορφα χωριά του. Τι τυχερός ο ταξιτζής…

Για την αντιγραφή και τη διήγηση

                                                                     ΙΑΛ


ΥΓ : Αφιερωμένο στο χωριό του πατέρα μου

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

για και χαρα σου λεβεντια.ενασ ξαδερφος απο το χωριο του πατερα σου

Ανώνυμος είπε...

οτι ναναι,αρκει να ειμαστε στην επικαιροτητα φιλε γιαννη....φλυαρος-πολυ φλυαρος και απο ουσια ολιγιστος....

Ανώνυμος είπε...

Γιάννη μην ακούς τους κακόβουλους , ατάλαντους και αμαθείς.
Συνέχισε όποτε έχεις κέφι να μας δίνεις δημιουργικά και ευχάριστα γραπτά.

Απτό χωριό του πατέρα σου είπε...

16 Οκτωβρίου 2012 12:01 μ.μ.

τι να καταλάβεις κακομοίρη...
διάβασε λίγο προσεκτικά,δες πως σκέφτεται και τι εννοεί πίσω από αυτές τις λέξεις.

Λ.Τ. είπε...

Φίλε ΙΑΛ συγχαρητήρια!!! Τα κείμενά σου είναι αχτίδα στη μαύρη μιζέρια των γραφομένων πολλών. Καταντήσαμε φτωχοί στην πλουσιότερη χώρα του γραπτού λόγιου λόγου! Ένα όμορφο, καλογραμμένο κείμενο για κρατήσει κάποιον στην επικαιρότητα;; Αν αυτός ο λόγος λέγεται "φλυαρία" τότε την έχουμε πολύ ανάγκη, έστω και αυτοί οι λίγοι που μας λείπουν κείμενα από νέους ανθρώπους, που κόντρα στην σκούρα καθημερινότητα μας χαρίζουν εικόνες που χρωματίζουν τη ζωή μας.
Να είσαι πάντα καλά και να μας ταξιδεύεις με τη γραφή σου.

Γιάννης ΛΟΥΚΑΣ είπε...

Καλοί μου φίλοι μην ασχολείσθε άλλο, δεν αξίζει τον κόπο. 16 λέξεις ολίγιστης γραμματικής (χωρίς τόνους, χωρίς κεφαλαία, χωρίς τελείες) και μέγιστης συσσωρευμένης προσωπικής εμπάθειας. Και με πολλή ... φλύαρη τεκμηρίωση.Υπόδειγμα κριτικού λόγου για Πανελλλήνιες.
Το θέμα είναι απλό και λυμένο. Σε κάθε παραγωγική διαδικασία παράγονται προϊόντα και προκύπτουν απορρίμματα. Όπως λέει και η λέξη, τα απορρίμματα τα απορρίπτουμε (τα σφουντουράμε) δεν ανοίγουμε κουβέντα μαζί τους.
Άλλο ήταν το θέμα για μένα. Η ανταπόκριση απ΄το Στείρι (πλην δύο εξαιρέσεων). Δεν θέλω όμως προς το παρόν να αναφέρω τίποτα παραπάνω. Προσωπικά ένα χρέος και μια αδικία που ένιωθα τα κατέθεσα με τον τρόπο μου, με ένα συνδυασμό αφήγησης, ταξιδιωτικών εντυπώσεων και καλλικρατικής ανάλυσης.
Λοιπόν, αλλάζουμε παράγραφο. Ο δριμύς, πολυάσχολος (τούφαγα κάνα δίλεπτο με τις ανούσιες φλυαρίες μου)και απαιτητικός επικριτής μου μου έδωσα την ιδέα για ένα επόμενο άρθρο. Η λέξη ολίγιστος μου θύμισε την ορολογία του παλιού καφενείου.
''Με ολίγη'', παράγγελνε κάποιος. "Ολίγο μέτριο", ένας άλλος. Να λοιπόν το θέμα. Η ορολογία του καφέ! Σίγουρα οι περισσότεροι την αγνοούν.
Έτσι εξασφαλίσαμε και γι΄αυτό το μήνα να είμαστε στην επικαιρότητα. Ίσως μάλιστα παρουσιάσω την "καφεδολογία" και σε κάνα πρωινάδικο, σε κάνα πρωινό καφέ. Θα καλέσω μάλιστα και τον κατήγορό μου (με την πλάτη στο φακό), για να πιάσουμε νούμερα.
Αυτά όμως λίγο αργότερα, καθώς προς το παρόν ασχολούμαστε με ένα καταπληκτικό άρθρο του Χρίστου Μαυρόπουλου με θέμα δυο εμβληματικές φυσιογνωμίες της Αράχωβας.
"Ολίγιστη" υπομονή παρακαλώ..

Ανώνυμος είπε...

φιλε γιαννη, δεχομαστε φροντιστηριο για την "κακη" γλωσσα.το θεμα ομως δεν ειναι αυτο, αλλα ο τροπος που αντεδρασες. τα σκουπιδια, οπως ανεφερες, τα πετας, δεν ασχολεισαι μαζι τους, εκτος αν εχεις προβλημα γενικως με την κριτικη-εστω και κακοβουλη οπως τη θεωρεις.
κατα τα αλλα,καλες αναζητησεις στην αραχωβιτικη παραδοση (το λεω με μεγιστη ειλικρινεια)