Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Εγώ που επέζησα

                                                                                                                                                                
http://logomnimon.files.wordpress.com/2009/10/getimage1.jpg?w=297&h=350 Το ξέρω βέβαια: τυχαία μονάχα
Επέζησα απ’ όλους τους φίλους.  
 Μα απόψε στ’ όνειρό μου
Άκουσα τους φίλους να λένε για μένα:
Οι δυνατοί επιζούν.
Και μίσησα τον εαυτό μου.

Μ. Μπρέχτ
  

3 σχόλια:

anentaxtidistomitissa είπε...

Συνειδητοποίηση

Όταν ξαναγύρισα
είδα πως τα μαλλιά μου δεν είχαν ασπρίσει
και χάρηκα.
Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε
Τώρα μας περιμένουν
οι δυσκολίες των πεδιάδων.

Μπέρτολτ Μπρέχτ

ΓΙΩΤΑ είπε...

Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ,
όπως εκείνο το δέιλι που σε άφησα
με κατάπιε το βαθυγάλαζο δάσος,
ψυχή μου,
που πάνω του, στα δυτικά,
κρέμονταν κιόλας
χλωμά τα άστρα.

Γέλασα αρκετά,
καρδιά μου,
γιατί συγκρούστηκα παίζοντας
με το σκυθρωπό πεπρωμένο
την ίδια ώρα
μέσα στο γαλανό δείλι του δάσους
αργοσβήναν κιόλας πίσω μου τα πρόσωπα.

Εκείνο το μοναδικό σούρουπο
όλα ήταν τόσο γλυκά
όσο δεν ήταν ποτέ ξανά να γίνουν
αλλά αυτό που μου απόμεινε είναι
μόνο πουλιά μεγάλα
που το δείλι
πετούν πεινασμένα στον
σκοτεινιασμένο ουρανό

Μ.ΜΠΡΕΧΤ

χαρης είπε...

ναι ...αλλα;