Επιτακτική η ανάγκη εμπέδωσης εμπιστοσύνης

    

Του Γιώργου Δ. Ανδρέου

Με έκπληξη  διάβασα  το Σαββατοκύριακο των Χριστουγέννων  το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού τύπου, σε συγχορδία, σα να αφυπνίσθηκε ξαφνικά και απότομα από λήθαργο, να επιτίθεται  ευθέως και κατά μέτωπο κατά της απειλής αποπομπής ή εξόδου της χώρας από το ευρώ και της επιστροφής στη δραχμή, με μπαράζ  δημοσιευμάτων, συνεντεύξεων και άρθρων των πλέον έγκυρων και επώνυμων Ελλήνων, καθηγητάδων, οικονομολόγων και  τραπεζιτών της πρώτης γραμμής που διεκτραγώδησαν τις συνέπειες ενός τέτοιου ενδεχόμενου. Και από κοντά είδα τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ να αναπαράγουν το κλίμα που δημιούργησε ο τύπος για το θέμα αυτό.  Σε πρώτη ανάγνωση  το είδα σαν ευχάριστη έκπληξη. Όταν όμως κοίταξα  προσεκτικότερα και  συνολικότερα και διαπίστωσα την έκταση αλλά και την ένταση, έως βιαιότητας, των σχετικών δημοσιευμάτων, που έφταναν μέχρι την περιγραφή, και από τα έγκυρα χείλη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας,  εφιαλτικών σκηνών της ζωής του απλού Έλληνα για  την περίπτωση της εξόδου από την ευρωζώνη, κατάλαβα ότι πλέον τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και η απειλή προ των πυλών.

Για να φτάσουν, σκέφτηκα,  στο σημείο αυτοί που για  λόγους κυρίως  μάρκετινγκ το απέφευγαν και το ζύγιζαν σε παλάντζα παλαιού τύπου, παίζοντας με τη φωτιά ,  να πάρουν ευθεία και ξεκάθαρη θέση και να αρχίσουν πόλεμο, τα πράγματα είναι περισσότερο σοβαρά απ’ ότι οσμίζεται ο πανικόβλητος και απληροφόρητος, για να μην πω ο συνεχώς παραπληροφορημένος, απλός πολίτης, που εθισμένος τόσα χρόνια στο λαϊκισμό  εφησυχάζει, βολεμένος ,  αναμένοντας τον μεσσία να  σώσει το επίπεδο ζωής του με μαγικό τρόπο.  Κατάλαβα τότε ότι,   αυτοί που ελέγχουν την ενημέρωση και την διαμόρφωση της κοινή γνώμης και όπως είναι φυσικό έχουν μεγαλύτερη και εγκυρότερη ενημέρωση από τις πηγές των αποφάσεων σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, πήραν ζοφερά και τελεσιγραφικά μηνύματα και  αποφάσισαν, προ του κινδύνου για  τα δικά τους συμφέροντά  και θάθελα πολύ να πιστέψω και από εθνικό καθήκον, να ξεκαθαρίσουν την θέση τους και να πείσουν την κοινή γνώμη και δι΄αυτής τους  ιδιοτελείς  της συγκυβέρνησης, να κουνηθούν επιτέλους ομαδικά. Αποφάσισαν να δημιουργήσουν το κλίμα που θα υποχρεώσει τους κυβερνώντες να σοβαρευτούν,  να δράσουν ως ομάδα με στόχους,  να λάβουν επιτέλους, αδιαφορώντας για το κομματικό και προσωπικό πολιτικό κόστος,  από κοινού και συνειδητά αποφάσεις  και να εφαρμόσουν τα επιβαλλόμενα μέτρα και τις απολύτως αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που θα πείσουν τους δανειστές μας ότι είμαστε σοβαροί και  θέλουμε όλοι μαζί να σωθούμε. Έτσι θα πείσουν και τον κακομαθημένο από τους ίδιους, στη μεγάλη του πλειοψηφία, λαό   να δεχτεί τις αλλαγές που έρχονται και τα ακόμα σκληρότερα  μέτρα, που η ατελέσφορη μέχρι σήμερα πολιτική επιβάλλει ως αδήριτη ανάγκη. 

Το κακό είναι πως τα παραπάνω  έπρεπε να αποτελούν την   απλή και ξεκάθαρη, χωρίς λεζάντες και φιοριτούρες ενημέρωση των πολιτών από την Κυβέρνηση και όχι συμπεράσματα και υποθέσεις των πολιτών από την ανάγνωση του τύπου, που γιγαντώνουν την  εντεύθεν  παραπληροφόρηση.

Η  συνεχιζόμενη και από την συγκυβέρνηση προσφιλής  πρακτική της απόκρυψης και μη ενημέρωσης ή της υπαινικτικής και επιλεκτικής ενημέρωσης , που ακολούθησε με συνέπεια  η Κυβέρνηση του ΓΑΠ  που αποδείχθηκε καταστροφική, γιατί άφησε τον κόσμο έρμαιο στις γραμμές παραπληροφόρησης, συνεχίζεται απτόητη και λειτούργησε και πάλι αρνητικά.  Γιατί το κακό είναι πως την στροφή του τύπου και το κλίμα που δημιουργήθηκε Χριστουγεννιάτικα   δεν το κατάλαβα μόνο εγώ αλλά και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και οι περισσότεροι απλοί πολίτες, που έντρομοι  χωρίς επίσημη ενημέρωση, στην οποία βέβαια δεν πιστεύουν, πείσθηκαν ότι βρισκόμαστε προ τετελεσμένης καταστροφής  και άρχισαν σε πρώτη φάση να ρωτούν αγωνιωδώς , προς πάσα κατεύθυνση σχετικούς και ασχέτους , για το τι θα γίνει με τις καταθέσεις , τι θα γίνει με τα  δάνεια, τις δουλειές  κλπ. και σε δεύτερη φάση να ενεργούν πανικόβλητοι, σπασμωδικά για το προσωπικό του συμφέρον, όπως το καταλαβαίνει ο καθένας και όπως έχουν μάθει τόσα χρόνια με την εδραιωμένη  στους Έλληνες λογική του άκρατου ατομισμού.  Δεν είμαι ειδικός αλλά σίγουρα από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος θα φανούν στατιστικά τις τελευταίες αυτές μέρες του 2011  κινήσεις πανικού, αναλήψεις καταθέσεων, νέα φυγή χρημάτων στο εξωτερικό και άλλες αψυχολόγητες  ενέργειες που βλάπτουν την οικονομία και υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας αλλά και κάθε πολίτη ατομικά.

Έτσι, αν  και παθόντες, συνεχίζουμε σε κυβερνητικό αλλά και σε πολιτικό και κομματικό επίπεδο, με καθαρά λαϊκίστικη λογική , που φαίνεται πως έχει διαβρώσει το DNA  όλων μας,  την παραπληροφόρηση, την έμμεση και ελλιπή  πληροφόρηση, την επιλεκτική απόκρυψη ή διαστροφή της αλήθειας, τα μισόλογα και το στρογγύλεμα  των αιχμηρών γωνιών. Και αντί να επιδοκιμάζουμε, αποδοκιμάζουμε όσους, λίγους ακόμα,  σε πείσμα των καιρών επιμένουν στην αλήθεια και την συνεπή στάση . Πιστεύω όμως ότι ,  ο κόσμος είδε τι αποτελέσματα είχαν οι πρόσφατοι λαϊκίστικοι λεονταρισμοί προς τους Ευρωπαίους των κ.κ. Βενιζέλου και Σαμαρά και πού μας οδήγησαν και σιγά αλλά σταθερά θα καταλάβει το λάθος δρόμο που πορεύεται και θα απαιτήσει και θα επιβάλει σοβαρότητα, συνέπεια και αλήθεια.

Να λοιπόν κ. Παπαδήμο ένα ακόμα πεδίο  δράσης λαμπρό – ίσως το σοβαρότερο - για σας προσωπικά. Είναι στο χέρι σας και πρέπει να εμπεδώσετε την ανύπαρκτη  σήμερα εμπιστοσύνη του κόσμου στην Κυβέρνηση  του τόπου, με όπλο την αλήθεια, την απλότητα και τη καθαρότητα των λόγων και των προθέσεων, χωρίς ίχνος λαϊκισμού. Μόνον έτσι ο κόσμος  θα παύσει να ενεργεί υπό πανικό  ερμηνεύοντας τον υπαινικτικό λόγο των πολιτικών, τα ΜΜΕ και τον τύπο και ακούγοντας επικίνδυνους άσχετους και ερμηνεύοντας τα συμβαίνοντα με κριτήριο μόνο το ατομικό του συμφέρον. Μόνον έτσι  η Κυβέρνηση θα μπορεί να καθοδηγεί και την λαϊκή δράση προς την σωστή κατεύθυνση, θα ενισχυθεί η λογική της κοινής προσπάθειας, της συνευθύνης,  προ  της κοινής μοίρας  και οι αποφάσεις σας θα έχουν ελπίδα να πετύχουν. Βέβαια πρέπει – και ίσως αυτό είναι το δυσκολότερο - να πείσετε  τους ιδιοτελείς εταίρους της συγκυβέρνησης να αλλάξουν πρακτική και φιλοσοφία δεκαετιών. Αν και δύσκολο,  αξίζει τον κόπο. Είναι άλλωστε η τελευταία ελπίδα για όλους μας.