Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Λασπολογία και…Λασπο-φιλο-λογία

                                                                           Του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ

Και βουλιάζει η ζωή μας
στα λασπόνερα
βοήθα Παναγιά μου
ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ !            
                                          Αλέκου Χρυσοβέργη – Σπύρου Γιατρά – Γιάννης Πάριος

 http://www.stevesnedeker.com/wp-content/2011/10/2009-mud-race-4.jpg

Είναι πάντα κακή η λάσπη ;
Η λέξη λάσπη και τα παράγωγά της (λασπο-λογία, λασπο-λόγος) είναι από τις πιο αρνητικά φορτισμένες λέξεις της νεοελληνικής πραγματικότητας. Μάλιστα υπάρχει και … διαβάθμιση :          
  • Θετικός βαθμός : η λάσπη.
  • Συγκριτικός βαθμός : η λασπολογία.
  • Υπερθετικός βαθμός : η λάσπη στον ανεμιστήρα !
Ο λασπολόγος θεωρείται κατά-πτυστος άνθρωπος (ευτυχώς γι αυτόν, συνήθως είναι ανώνυμος κι έτσι γλιτώνει το απ’ ευθείας… φτύσιμο). Και μια που αναφερόμαστε στο απαγορευμένο «πτύειν», να μη ξεχνάμε ότι η λάσπη δε γίνεται από μόνη της. Θέλει χώμα και νερό (το σάλιο δεν επαρκεί για μεγάλη ποσότητα). Να θυμηθούμε όμως
και τη χαρακτηριστική κίνηση των παλιών λασπατζήδων να φτύνουν τις παλάμες τους, πριν πιάσουν το φτυάρι για να ετοιμάσουν τη λάσπη-χαρμάνι. Ήδη μπήκαμε και στην καλή-χρήσιμη πλευρά της λάσπης.

 http://images.x5y5.com/site_images/2011-04-04/mud-day-2010-11-465x317.jpg

Οι χρήσεις της λάσπης
Στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και στο λήμμα «λάσπη» υπάρχουν έξι ερμηνείες : οι πρώτες δυο  καλές και χρήσιμες,  οι επόμενες δυο ανεκτές και οι υπόλοιπες δυο σκέτο κατακάθι. Έχουμε και λέμε :
  1. χώμα και νερό αναμεμειγμένα : ο Θεός μας έφτιαξε από λάσπη.
  2. δομικό και συνδετικό υλικό : ανακατεύω λάσπη, κουβαλάω λάσπη.

  1. ίζημα, ιλύς : η λάσπη του ποταμού, η λάσπη του βαρελιού (από ρετσίνι)
  2. πολτός, χυλός : τα μακαρόνια παράβρασαν και έχουν γίνει λάσπη, το ψωμί ήταν λάσπη από μέσα.

  1. διαφθορά : κυλιέται στη λάσπη και το βούρκο.
  2. ανήθικη, άδικη κατηγορία : οι εφημερίδες επιδίδονται σε πόλεμο λάσπης.

http://moblog.net/media/g/r/e/greenpeaceuk/sweeping-mud.jpgΑγαπητοί αναγνώστες μην «κόβετε λάσπη» από το άρθρο, κοινώς μην την κοπανάτε, καθότι η ανάλυσή μας έχει και συνέχεια…

Η επικράτηση της λασπολογίας
Δυστυχώς από όλον αυτόν τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας για τη λάσπη, κυριάρχησε η αρνητική χρήση της λέξης, αφού άλλωστε και στα πολιτικά μας ήθη επικράτησε η λασπολογία. Και για να είναι ΄΄in΄΄ και η επαρχία, η λασπολογία διαχύθηκε σε όλη την ελληνική περιφέρεια με δύο αντίρροπες μορφές :
  • με τη σπίλωση και κατασυκοφάντηση τοπικών παραγόντων, σύμφωνα με το γκεμπελικό δόγμα : «λασπολογείτε, λασπολογείτε (με ή χωρίς ανεμιστήρα που φυγοκεντρίζει τη λάσπη), στο τέλος πάντα κάτι θα μείνει» (φυγόκεντρος δύναμη).
  • Με το βάφτισμα κάθε κριτικής (ακόμα και ανιδιοτελούς ή εποικοδομητικής) σε λασπολογία, κάτι που ιδιαίτερα βολεύει πολλά … κεντρικά πρόσωπα (κεντρομόλος δύναμη).
Η συνισταμένη των δύο αυτών δυνάμεων είναι η έλλειψη ισορροπίας (ή  ανισορροπία αν θέλετε) στα τοπικά πράγματα.
Έτσι, η ηρωική ελληνική επαρχία ανταγωνίζεται επαξίως το «κλεινόν άστυ» στον τομέα αυτό, διαθέτοντας άφθονα τα συστατικά της λάσπης, ήτοι χώμα και νερό, ενώ, ως γνωστόν, η πρωτεύουσα μη διαθέτουσα χώμα (λόγω τσιμεντοποίησης) και πηγαίο νερό (λόγω λειψυδρίας) δυσκολεύεται στην παραγωγή της λάσπης. Ευτυχώς που υπάρχουν ορισμένα Μ.Μ.Ε.  και διάφοροι εκπρόσωποι…Αποτελούν μια «κάποιαν λύσιν».

Η … καλή λάσπη
Η λάσπη είναι ευεργετική με τη μορφή του ανακουφιστικού λασπόλουτρου και της αναζωογονητικής λασποθεραπείας.

Η … αγωνιστική λάσπη
Οι λασπομαχίες (πραγματικές, ακόμα και μεταξύ γυναικών) αλλά και οι συμβολικές (πόλεμος λάσπης) δέον να αποφεύγονται καθώς είναι αντιαισθητικές, βρώμικες και ρυπαρές, έστω κι αν το φιλοθεάμον κοινό «τη βρίσκει» μ’ αυτές. Και βέβαια είναι μεγάλη δυστυχία όλη η χώρα να καταντήσει ένας απέραντος λασπότοπος.

Η λύση
«Λύσεις … υπάρχουν»!
Και τις λύσεις δίνει πάντα  η πρωτοπόρα τεχνολογία. Και η λύση ονομάζεται «λασπωτήρας». Τι είναι ο λασπωτήρας; Ένα παραλληλόγραμμο λάστιχο στο πίσω μέρος του οχήματος, που προστατεύει από τις λάσπες. Να εφοδιασθούμε με λασπωτήρες παντού: στα  blogs,στα Μ.Μ.Ε., στην πολιτική, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ο ΚΟΚ τους προβλέπει. Ας επεκτείνουμε την εφαρμογή τους παντού.

Η ευχή 
Μακάρι να ξε-λασπώσουμε γενικώς. Ως άτομα, ως κοινωνία, ως χώρα. Να ξελασπώσουμε και οικονομικά και εθνικά.

Η λασποβροχή   
Το φαινόμενο αυτό της … ατμοσφαιρικής λάσπης μας εκνευρίζει, γιατί επιβάλλει  πλύσιμο των αυτοκινήτων, όμως συμβολίζει το πόσο κοντά είμαστε στην Αφρική όχι μόνο κλιματολογικά και γεωγραφικά, αλλά κυρίως οικονομικά (πλέον) και κοινωνικά. Επίσης η λασποβροχή στα τζάμια συμβολίζει με τον καλύτερο τρόπο, πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η λάσπη και πόσο διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.

Λάσπη και Πίστη
Στην ευαγγελική διήγηση του θαύματος του Τυφλού, ο Χριστός με λάσπη που έφτιαξε ο Ίδιος («εποίησεν πηλόν») και άλειψε τα μάτια του τυφλού, του χάρισε το φως του.
Λάσπη και ποίηση
Το ευτελές αυτό είδος μπορεί να έχει την τιμητική του σε μεγάλα ποιητικά έργα σπουδαίων δημιουργών. Η λέξη «λάσπη» αναφέρεται τρεις φορές στο Πνευματικό Εμβατήριο του Άγγελου Σικελιανού:
  • Να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν,
      εσκλήρυνε και μπαίνει ακέρια πια μέσα στη λάσπη.
  • Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ την Ελλάδα,
     ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ τον κόσμο.
     Τι, ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά μέσα στη λάσπη.
  • Ομπρός παιδιά και δε βολεί μονάχος ν’ ανέβει ο ήλιος
     σπρώχτε με γόνα και με στήθος να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη.
Και  μία φορά αναφέρεται ως πηλός.
  • Είδα τον εαυτό μου βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο.


    Korean Mud Festival

Ποιητικό επίμετρο
Ποτέ να μην ξεχνάμε ότι ο πηλός-λάσπη είναι το αρχέγονο υλικό κατασκευής μας, κι έτσι πάντα να αναφωνούμε (απαγγέλλοντας ή τραγουδώντας) μαζί με τον Ελύτη και το Θεοδωράκη :
«Θέ μου Πρωτομάστορα / μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
  Θέ μου Πρωτομάστορα / μ’ έκλεισες μεσ’ τη θάλασσα
  Θέ μου Πρωτομάστορα / μ’ έζωσες στις ακρογιαλιές
  Θέ μου Πρωτομάστορα / στα βουνά με θεμέλιωσες»
Ο Πρωτομάστορας εργάζεται με ανθρώπινη λάσπη και ποιεί τα πάντα εν σοφία!

Με εκτίμηση

                                                                                                     ΙΑΛ


Υ.Γ.1: Το άρθρο  αυτό το αφιερώνω δημοσίως στον εκλεκτό φίλο Στάθη Ασημάκη (για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει), με βαθιά εκτίμηση και τιμή.

Υ.Γ.2: Ο Στάθης Ασημάκης ως μηχανικός κι αυτός, μπορεί να εκτιμήσει την αξία του παραδοσιακού δομικού αυτού υλικού.

Υ.Γ.3: Μπορεί το «επίσημο» όνομα της λάσπης να είναι ιλύς ή πηλός. Όμως στην Αραχωβίτικη ντοπιολαλιά
  • «τσαμούρ’» είναι η λάσπη, το λασπόνερο  
  • «τσουμπλιά» είναι το λασπώδες έδαφος και
  • «λασπουτσούλ’» το κύλισμα στη λάσπη.

Υ.Γ.4: Ούφ! Με τα «Τοπωνυμιογλωσσικά» του Στάθη Ασημάκη «ξελάσπωσα» για μια  ακόμα φορά!

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε ιωαννη κοψε λιγο λασπη γιατι την εχεις δει χεμινγουει.καλα τα κειμενα σου αλλα στις εκδηλωσεις της μαχης της αραχωβας μιλαγατε απο μια ωρα ο καθενας.το οτι αποφασισατε μετα απο χρονια να βγειτε απο την κρυψωνα σας δεν σημαινει οτι ειμαστε υποχρεωμενοι να καθομαστε 4 ωρες να ακουμε τα ονειρα σας.θελει και λιγο κρατει.στον αχο μπορει ο φιλος σας να σας δινει οσο χωρο θελει σε δημοσιες ομως εκδηλωσεις οφειλετε να σεβοσαστε την ατζεντα.κατ τ αλλα ωραια τα λετε.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γιάννη είσαι καταπληκτικός και χαίρομαι κάθε φορά που σε διαβάζω. Αν και δεν συμφωνώ με το ύφος του ανώνυμου αυτή την φορά θα σε στεναχωρήσω και θα συμφωνήσω στην ουσία.
Ο ομιλητής πρέπει να μιλά τόσο που να μην κουράζει το ακροατήριο και να βάζει στην ομιλία του και λίγο χιούμορ για να ξυπνά ο κόσμος. Εκτός αν πρόκειται για παρουσίαση επιστημονικού συγγράμματος που είναι άλλη περίπτωση.
Αυτά ισχύουν και για τους άλλους ομιλητές.
Κατά τα άλλα προχώρα είμαστε μαζί σου

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ α΄ ανώνυμε , πριν αλέκτωρ……., πήρες το φτυάρι και… επί το έργον. Τι Χεμινγουέι και όρνιθες στιφάδο είναι αυτά; Θα μπορούσες βγεις έξω και να κάνεις…. τσιγάρο.

Ανώνυμος είπε...

ανωνυμε ποιο φτυαρι.γνωριζεις ποσος κοσμος εφυγε λογω της διαρκειας των ομιλιων.γνωριζεις οτι οι της χορωδιας ειχαν απηυδισει οι ανθρωποι.και εν πασει περιπτωσει αν ειναι οποιος βρισκει κοινο να το τραβαει ας λενε στο προγραμμα. ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΟΣΟ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ.αυτο δεν εχει να κανει με την ποιοτητα του ΙΑΛ αλλα με τον σεβασμο στο ακροατηριο

Ανώνυμος είπε...

Γιάννη, για άλλη μία φορά σε ευχαριστούμε για τα υπέροχα κείμενά σου. Η μόρφωση, η σκέψη και, κατά συνέπεια, η γραφή σου, μάς εκπλήσσουν κάθε φορά που διαβάζουμε κάποιο άρθρο σου.
Φρόντισε, ωστόσο,η "κρυψώνα" σου, όπως είπε και ο "λασπο-λόγος" ανώνυμος α', να παραμείνει "κρυψώνα" δημιουργίας και πνευματικής ανέλιξης.
Συνέχισε να μάς "ψυχαγωγείς" με τα άρθρα σου.Περιμένουμε την επόμενη δημοσίευσή σου!

Αλμπανης Χαρης είπε...

Φίλε και συμμαθητή Γιάννη καλησπέρα.......Επειδή το άρθρο σου είναι πολύ ενδιαφέρον θα δώσω και εγώ τη δική μου ερμηνεία,από τεχνικής πλευράς και μπορείς κάνοντας τη μεταφορά να καταλάβεις τι θέλω να πω και εσύ και οι φίλοι αναγνώστες....... Γιά να έχει καλύτερη εφαρμογή η λάσπη πάνω σε μία επιφάνεια, πρέπει η επιφανεια να εχει άγρια και ανώμαλη μορφή, ώστε να έχει οσο το δυνατόν καλύτερη πρόσφυση και το ένα υλικό με το άλλο....... Οι πιό ακατάλληλες επιφάνειες γιά λάσπωμα είναι οι λείες, οι διαφανείς και οι καθαρές....... Αρα λοιπον αυτό που θέλω να πω είτε στην κυριολεξία είτε σαν μεταφορά είναι, οτι όσο λάσπη και να πετάξει κάποιος σε μία λεία,διαφανή και καθαρή επιφάνεια, θα κάνει μία τρύπα στο νερό........ Επειδή λοιπόν πάντα χρειάζοντε δύο χέρια γιά να χτυπήσεις παλαμάκια, έχω να πω οτι όσο υπάρχουν άγριες και βρώμικες επιφάνειες θα υπάρχουν και λασποπαραγωγοί........ Απαράβατος νόμος της αγοράς, είναι καθαρά θέμα προσφοράς και ζήτησης.......

Ανώνυμος είπε...

....Φρόντισε, επίσης, την επόμενη φορά που θα σού ζητηθεί να μιλήσεις σε κάποια δημόσια εκδήλωση, η ομιλία σου να έχει ακόμη μεγαλύτερη διάρκεια. Έτσι, το διάλειμμα από τη ρουτίνα του καφενείου και της αγοράς, να κρατήσει λίγο περισσότερο......

Ανώνυμος είπε...

Χάρη καλησπέρα.πολύ έξυπνο σχόλιο,αλλά για τη ΑΕπρωτοβουλία,τηγανίτα τίποτα....

Ανώνυμος είπε...

οπου γαμος και χαρα και ο χαραλαμπης πρωτος.τα συστατικα της λασπης δεν μας ειπε ομως και που ακριβως φτιαχνεται.μηπως στον υπολογιστη του λεω

Ανώνυμος είπε...

ΜΗΧΑΝΙΚΑΡΑ ΓΙΑ ΠΕΣ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΩΣ ΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ΜΕ ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΚΟΛΑΝΕ? Ε ΠΩΣ ΜΕ ΣΑΛΙΟ?
ΜΚΡΟΙ ΜΕΓΑΛ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΑ ΜΑΘΑΤ ΟΛΑ

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε, ξέρω ότι πράγματι έφυγε αρκετός κόσμος, αλά από τις μακακίες του Παπά. Ο λόγος του Γιάννη όμως είναι σπόρος και μάλιστα ταχείας ανάπτυξης. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω !

Αλμπανης Χαρης είπε...

Όπως γράφει και ο Γιάννης Ο ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΣ φροντίζει να είναι πάντα ανώνυμος γιά να γλυτώνει το φτύσιμο.......1)Πιστεύω και εγώ οτι έχει έρθει η ώρα κάποιοι άνθρωποι να πάρουν ανοιχτά θέση γιά την Α.Ε.Π........ 2)Έχω πάρα πολύ καιρό να δημοσιεύσω σχόλιο και όταν το κάνω ΠΑΝΤΑ γράφω το ονομά μου γιατί δεν είμαι ραγιάς κανενός. Τώρα το έκανα ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ....... 3)Φίλε παντογνώστη, πρέπει να ξέρεις (και αν δεν ξέρεις μπορείς να ρωτήσεις), οτι τα μάρμαρα τα τοποθετούμε με μαρμαρόκολλα και μερικές φορές με λάσπη. ΠΑΝΤΑ όμως η κάτω πλευρα γιά να κολήσει ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΙΑ ΚΑΙ ΓΥΑΛΙΣΜΈΝΗ ( μάλλον όμως ήθελες να κάτι να πείς και είπες μια βλακεία)......... Τα παραπάνω σχόλια πρός το προσωπό μου ήταν ένα κλασσικό παράδειγμα λάσπης, σύμφωνα με το κείμενο του Γιάννη........

Γιάννης ΛΟΥΚΑΣ είπε...

1.Το τελευταίο που θα περίμενα ήταν, σε ένα άρθρο για τη λάσπη, να "απολογηθώ" για μια ομιλία για τη Μάχη της Αράχωβας, που έγινε πριν από δεκαπέντε ημέρες. Δηλαδή αν δεν είχα την ατυχή έμπνευση να στείλω αυτό το άρθρο, πότε θα στιγματιζόταν δημοσίως η μαραθώνια ομιλία μου;
Δεν είμαι ο οργανωτής, ούτε είναι δεοντολογικό να υπερασίζομαι το φετινό εορτασμό (καθότι ομιλητής), αλλά εκτός από τις κουραστικές ομιλίες υπήρξαν βραβεύσεις, χορωδία, έκθεση, οπτικό και ηχητικό υλικό, με δυο λόγια ένας αξιοπρεπής εορτασμός. Προφανώς κάποιοι νοσταλγούν τα δύο τελευταία χρόνια που δεν έγινε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ και το θέμα ευτελίσθηκε. Με τον τρόπο αυτό λύνεται και το πρόβλημα της μεγάλης διάρκειας, ειδικά σε μια Αράχωβα που έχει μπουχτίσει από τις συχνές εκδηλώσεις.
Πάντως στο πρόγραμμα δεν υπήρχε διάρκεια ομιλιών και έτσι δεν παραβιάσθηκε καμία ατζέντα (για να είμαστε ακριβολόγοι). Απορώ πώς δεν επισημάνθηκε και η καθυστέρηση της άφιξης του υπερμαραθωνοδρόμου Γιάννη Κούρου που έτρεχε από Δομβραίνα μέχρι Αράχωβα.
'Οσο για τους χορωδούς μην ανησυχείς αγαπητέ Σχολιαστή. Είναι μισο-πατριώτες μου και μου το συγχώρεσαν από την ίδια κιόλας βραδιά.
Υπενθυμίζω ότι οι ομιλητές δεν αμείβονται με το κομμάτι.
Επίσης ότι η υποχρεωτική παρακολούθηση έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια ακόμα και από τα Πανεπιστήμια.
2. Αν την έχω δει Χεμινγουέι ή όπως αλλιώς, το ξέρουν οι άνθρωποι που λένε έστω και μια καλημέρα μαζί μου. Ειλικρινά με πείραξε η ειρωνία σου, αλλά δεν πειράζει. Ας όψεται ο Τσοπάνος που με ανακάλεσε πρόσφατα από την εφεδρεία, αντίθετα με τα εφαρμοζόμενα σήμερα.
3. Αγαπητέ συμμαθητή Χάρη, σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αν και από τα χρόνια του σχολείου σε άλλα συμφωνούσαμε και σε άλλα όχι (τι πρωτότυπο!), πάντοτε είχες το θάρρος της γνώμης σου και της άποψής σου. Επίσης έχω παρατηρήσει ότι άλλοι σε κατηγορούν όταν μιλάς κι άλλοι όταν δε μιλάς κι αυτό μπορεί να συμβαίνει ταυτοχρόνως.
4. Συνήθως οι αναρτήσεις μου συγκεντρώνουν από μηδέν έως κάνα-δύο σχόλια. Άρα παρατηρείται μια πρόοδος. Ίσως βοήθησε και το θέμα της λάσπης.
5. Αγαπητέ (το εννοώ) πρώτε Ανώνυμε. Να συμφωνήσω μαζί σου ότι επί χρόνια βρισκόμουν στην "κρυψώνα" μου, αν και θα προτιμούσα την εικόνα της "φωλιάς" από τη φύση, καθότι νομίζω ότι δεν τυγγχάνω φυγόδικος ή καταζητούμενος.
Αυτό άραγε δε μου δίνει το δικαίωμα αναδρομικής ανοχής δέκα επιπλέον λεπτών σε μια ομιλία, τώρα που εμφανίσθηκα;
Αν πάλι όχι, όταν και εφόσον με ξανακαλέσουν θα ρίξω ένα γερό haircut τουλάχιστον κατά 50% στην ομιλία μου, έτσι για να σε ευχαριστήσω.
Α! και προκαταβολικά συγγνώμη για την έκταση της απάντησης.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος....

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε Γιάννη, πάντα ευγενικός, και ποτέ θυμωμένος.
Πάντα ντροπαλός και ποτέ κακόλογος.
Πάντα αθόρυβος , σεμνός , μεστός και συγκρατημένος και ποτέ αυθάδης.
Δεν άκουσα τη μακροσκελή ομιλία σου για τον μεγάλο Αρχιδάτο άντρα, όμως θα σου ζητήσω να μου χαρίσεις το πρωτότυπο.
Χαίρομαι να σε διαβάζω, όπως και πολλοί άλλοι και πάντα υποδέχομαι τον επόμενο σπόρο σου μ’ ένα χαρούμενο ξάφνιασμα. Εύχομαι να είσαι καλά και να διακρίνω τη μορφή σου , όποτε έρχομαι στην Αράχοβα, να διασχίζει φευγαλέα την αγορά.
Χρωστάς ένα γραπτό με πολλές γραμμές για εκείνο το καφενείο. Ξέρω ότι όσο αργεί τόσο καλύτερο θα είναι. Και που’ σαι, να μυρίσει το πάτωμα …… λεμονάδα, όπως τότε.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γιάννη,καλησπέρα.Μην πτοείσαι από τις όποιες κακόβουλες, κακόπιστες ή λασπολόγες κριτικές.Άλλωστε ''Δημο-κρατία'' έχουμε, με την κακώς εννοού-μενη έννοια του όρου και ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει.Είναι γεγο-νός ότι στον τόπο μας γίνεται μια προ-σπάθεια αφύπνησης όλων μας.Μία προσπά-θεια ''να βγούμε από τη φωλειά μας και το βόλεμα του καναπέ'',για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας.Προχώρα λοιπόν, γιατί αυτό επιτάσσει η ανάκλη-σή σου από την εφεδρεία.Η λάσπη δεν κολάει στις λείες,διάφανες και καθα-ρές επιφάνειες,όπως λέει και ο φίλος σου ο Χάρης. Σε όποιους αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε.

Γιάννης ΛΟΥΚΑΣ είπε...

Δεν είχα σκοπό να επανέλθω επί του άρθρου, καθώς "η ζωή τραβάει την ανηφόρα", αλλά πώς γίνεται να μην αντι-σχολιάσω τους τελευταίους σχολιαστές;
Ασφαλώς και συνεχίζουμε, εφόσον κάτι έχουμε να προσφέρουμε και εφόσον, έστω και σε λίγους, κάτι λένε οι σκέψεις μας, έστω κι αν είμαστε οι αργοπορημένοι της ενδεκάτης ώρας.
Και βέβαια πώς να μην ευχαριστήσω για το δωρεάν ψυχογράφημα και τη χαρακτηριολογική ανάλυση - έκπληξη, από τον άγνωστο αρχικά ανώνυμο, που στη συνέχεια όμως προδόθηκε από την οσμή της λεμονάδας στο πάτωμα...
Οφείλω ένα αντίγραφο με αφιέρωση, υπό τον όρο η παράδοση να γίνει σε καφενείο, δυστυχώς όχι σ΄εκείνο που και οι δυό θα θέλαμε και δυστυχώς απόντος του ιδιοκτήτη...
Μόνο το γραπτό θα απαλύνει λίγο τα πράγματα.
Οψόμεθα ες Αγοράν!(και όχι φευγαλέα).